Қыс – күзден кейін келетін, жылдың ең суық мезгілі. Күнтізбе жүйесі бойынша Желтоқсан, Қаңтар, Ақпан қыс айлары болып саналады. Қыста түн ұзақ, күн қысқа болып, Үркер жұлдызы көкке өрмелеп жоғары көтерілген сайын суыта түседі. Қыс мерзімін халқымыз өзінше бағалап, өз тұрғысынан сипаттап келеді. Осы тұста қыстың бейнесін тірі жанға балаған Ұлы Абайдың мына өлең шумақтары еріксіз тіл ұшына оралады:
Ақ киімді, денелі, ақ сақалды, Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. Үсті-басы ақ қырау, түсі суық, Басқан жері сықырлап, келіп қалды. Дем алысы – үскірік, аяз бен қар, Кәрі құдаң – қыс келіп, әлек салды.
Бұл мезгілде болатын табиғи құбылыстардың бірін қалдырмай аса көркемдікпен суреттеген Жүсіпбек Аймауытовтың және Ілияс Жансүгіровтің төмендегі өлең жолдары қыстың қатал мінезін көз алдымызда жандандырып тұрғандай:
Жалп-жалп, жалп-жалп жауды қар. Тон киіндік, тоңды мал. Бұрқ-бұрқ, бұрқ-бұрқ боран бар, Боран жоқта тұман бар. Қызыл шұнақ қызыл бар. Суда айна тас мүсін бар, Қылаулатқан қырау бар.
Менің мамам сақадай. Бас-басы белгілі, не жерде бол- бер және адамның жақынының, еш мама. бер біздің өміріміздің ең бірінші минуттарынан біз оның жылысының және уайыммен, оған қаптаппын, үлкен бола, біз біздің сырымызды және қорқыныштарды поверяем, өзінің әсер туралы ол қапта- әлем мен ол бөліс- және бер ол жақ на толық сүйеніш және түсінушілік деген ылғи есептегім.Мен туралы өзінің мамасының, менің ең жақын және жақын адамымда әңгімелеу қалаймын.Мама. Сол мен айтқан бірінші сөз, сезін- оған деген айнала.Мен өзінің мамасын өте сүйемін
Қыс – күзден кейін келетін, жылдың ең суық мезгілі. Күнтізбе жүйесі бойынша Желтоқсан, Қаңтар, Ақпан қыс айлары болып саналады. Қыста түн ұзақ, күн қысқа болып, Үркер жұлдызы көкке өрмелеп жоғары көтерілген сайын суыта түседі. Қыс мерзімін халқымыз өзінше бағалап, өз тұрғысынан сипаттап келеді. Осы тұста қыстың бейнесін тірі жанға балаған Ұлы Абайдың мына өлең шумақтары еріксіз тіл ұшына оралады:
Ақ киімді, денелі, ақ сақалды, Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. Үсті-басы ақ қырау, түсі суық, Басқан жері сықырлап, келіп қалды. Дем алысы – үскірік, аяз бен қар, Кәрі құдаң – қыс келіп, әлек салды.
Бұл мезгілде болатын табиғи құбылыстардың бірін қалдырмай аса көркемдікпен суреттеген Жүсіпбек Аймауытовтың және Ілияс Жансүгіровтің төмендегі өлең жолдары қыстың қатал мінезін көз алдымызда жандандырып тұрғандай:
Жалп-жалп, жалп-жалп жауды қар. Тон киіндік, тоңды мал. Бұрқ-бұрқ, бұрқ-бұрқ боран бар, Боран жоқта тұман бар. Қызыл шұнақ қызыл бар. Суда айна тас мүсін бар, Қылаулатқан қырау бар.
Бас-басы белгілі, не жерде бол- бер және адамның жақынының, еш мама. бер біздің өміріміздің ең бірінші минуттарынан біз оның жылысының және уайыммен, оған қаптаппын, үлкен бола, біз біздің сырымызды және қорқыныштарды поверяем, өзінің әсер туралы ол қапта- әлем мен ол бөліс- және бер ол жақ на толық сүйеніш және түсінушілік деген ылғи есептегім.Мен туралы өзінің мамасының, менің ең жақын және жақын адамымда әңгімелеу қалаймын.Мама. Сол мен айтқан бірінші сөз, сезін- оған деген айнала.Мен өзінің мамасын өте сүйемін