Наурыз – жыл басы. Бұл мейрам шығыс елдерінде мұсылмандықты қабылдамай тұрған кезде пайда болғандықтан діндік рәсімдер мен бағыттарды ұстанбайды. Шығыс күнтізбесі бойынша Наурыз – жаңа жылдың бірінші күні болып саналады, бұл күн - күн мен түннің теңесу күні.
Қазақтар үшін бұл мейрам – көтемгі жаңарудың, махаббаттың, құнарлықтың және достықтың белгісі ретінде атап өтіледі. Ертеректе адамдар Наурыз келмей тұрып үйлерін және мал-жайын қалыпқа келтіріп, мейрамға орай ағаш отырғызып, гүл еккен. Егер Наурыз келген үй таза болып, үй иесі жақсы адам болса, сол үй ауру-сырқау, сәтсіздік, ауыртпалықтардан тазарады деп саналған.
Наурызды “Ұлыстың Ұлы күні” деп те атайды. Бұл мейрамды берекелі етіп тойласа үйге ырыс пен бақ келеді деп сенген. Мейрам күні қазақтар әдемі киімдерін киіп, бір-бірлеріне қонаққа барады, келер жыл ырысты болсын деп жақсы тілектер айтады.
Тойлау барша қауымдық сауық-сайранмен, ойындармен, ат жарысымен және т.б. көңіл көтерушілікпен жалғасады. Ең басты салттық тағам наурыз-көже болып саналады. Наурыз-көже 7 түрлі тағамнан жасалуы тиіс. Бұл өмір сүру үшін маңызды 7 белгіні: су, ет, тұз, май, ұн, дәндер (күріш, жүгері немесе арпа) және сүтті білдіреді. Қазақтар үшін 7 саны – қасиетті сандардың бірі.
Наурыз бүкілхалықтық болып Қазақстанда 1926 жылдан бастап 1988 жылға дейін тойланбаған. 2001 жылдан бері Наурыз мемлекеттік мейрам ретінде жарияланған
Наурыз мейрамы - бір ең ескі мейрамдардан жерде. Ол уже более бес мыңдаған жас сияқты көктемнің және табиғаттың жаңала- мейрамын алдыңғы және орта Азияның многими халқымен, ал ша біреудің деректерлерінің - белгіленеді және бас күншығыс славяндардың.
Тарихи ақпарлар туралы осы мейрамда многих античных және орта ғасыр автордың еңбектерінде кездеседі. Ша күншығыс летоисчислению ол Иранның жаңа жылына - Наврузу сәйкеседі. Тұқымнан тұқымға Наурыза мейрамдасының дәстүріне қазақ, өзбектер, ұйғырлар жұқтырды. Тәжіктер оны "Гульгардон" немесе "Гульнавруз", татарстандар - "Нардуган" атады, ал ескі гректерге ол белгілі сияқты "Патрих" болды, мейрамның түптерінің ескі тілшіктің рәсімдерінде іздеу болады. Өзі ша себе мейрамданың пішіні терең қадімнен көңілдің ұстанымдарын табиғатқа себе несла. Ескіге қарамастан, осы мейрам халықтың жадында сақталды, қарамастан және в осы уақытты жаңа рухани-этикалық мағынаны иемденді.
Ша ескі летоисчислению осы күн әншейін - көктемнің равноденствия күнімен 22 наурыздан деген түйісті.
Наурыз – жыл басы. Бұл мейрам шығыс елдерінде мұсылмандықты қабылдамай тұрған кезде пайда болғандықтан діндік рәсімдер мен бағыттарды ұстанбайды. Шығыс күнтізбесі бойынша Наурыз – жаңа жылдың бірінші күні болып саналады, бұл күн - күн мен түннің теңесу күні.
Қазақтар үшін бұл мейрам – көтемгі жаңарудың, махаббаттың, құнарлықтың және достықтың белгісі ретінде атап өтіледі. Ертеректе адамдар Наурыз келмей тұрып үйлерін және мал-жайын қалыпқа келтіріп, мейрамға орай ағаш отырғызып, гүл еккен. Егер Наурыз келген үй таза болып, үй иесі жақсы адам болса, сол үй ауру-сырқау, сәтсіздік, ауыртпалықтардан тазарады деп саналған.
Наурызды “Ұлыстың Ұлы күні” деп те атайды. Бұл мейрамды берекелі етіп тойласа үйге ырыс пен бақ келеді деп сенген.
Мейрам күні қазақтар әдемі киімдерін киіп, бір-бірлеріне қонаққа барады, келер жыл ырысты болсын деп жақсы тілектер айтады.
Тойлау барша қауымдық сауық-сайранмен, ойындармен, ат жарысымен және т.б. көңіл көтерушілікпен жалғасады. Ең басты салттық тағам наурыз-көже болып саналады. Наурыз-көже 7 түрлі тағамнан жасалуы тиіс. Бұл өмір сүру үшін маңызды 7 белгіні: су, ет, тұз, май, ұн, дәндер (күріш, жүгері немесе арпа) және сүтті білдіреді. Қазақтар үшін 7 саны – қасиетті сандардың бірі.
Наурыз бүкілхалықтық болып Қазақстанда 1926 жылдан бастап 1988 жылға дейін тойланбаған. 2001 жылдан бері Наурыз мемлекеттік мейрам ретінде жарияланған
. Сондықтан 22 наурыз – жұмыс істемейтін күн.
Менің ойымша - менде наурыз мейрамі өте үнайды
Наурыз мейрамы - бір ең ескі мейрамдардан жерде. Ол уже более бес мыңдаған жас сияқты көктемнің және табиғаттың жаңала- мейрамын алдыңғы және орта Азияның многими халқымен, ал ша біреудің деректерлерінің - белгіленеді және бас күншығыс славяндардың.
Тарихи ақпарлар туралы осы мейрамда многих античных және орта ғасыр автордың еңбектерінде кездеседі. Ша күншығыс летоисчислению ол Иранның жаңа жылына - Наврузу сәйкеседі. Тұқымнан тұқымға Наурыза мейрамдасының дәстүріне қазақ, өзбектер, ұйғырлар жұқтырды. Тәжіктер оны "Гульгардон" немесе "Гульнавруз", татарстандар - "Нардуган" атады, ал ескі гректерге ол белгілі сияқты "Патрих" болды, мейрамның түптерінің ескі тілшіктің рәсімдерінде іздеу болады. Өзі ша себе мейрамданың пішіні терең қадімнен көңілдің ұстанымдарын табиғатқа себе несла. Ескіге қарамастан, осы мейрам халықтың жадында сақталды, қарамастан және в осы уақытты жаңа рухани-этикалық мағынаны иемденді.
Ша ескі летоисчислению осы күн әншейін - көктемнің равноденствия күнімен 22 наурыздан деген түйісті.