Биздин Казахстан ели. Мен Казахстанда туылып остим, жане де ар мезгилдин ауа-райын жаксы билемин. Казахстанды Кыс салкын болады,калын кар жауып озендеги сулар муз болып катады. Коктемге келсек табигат жанарады кар ерип теректер жапрактарын жамылады. Ортамыздын бари кокке жамылады. Жазда кун ыстык болады. Жаз айында биз демалыска шыгамыз. Озенге шомыламыз. Куздин биринши кунинде окыуга аттанамыз. Кузде жемис-жидектерди жинап кыстын келиуин кутемиз.Кузде бизде ауа-райы тез тез озгерип турады. Теректердинде жапрактары тусе бастайды. (извини у меня русская клавиратура))
Түлкібас ауданындағы Ақсу-Жабағылы қорығынан әкелінген дүниелер фестивальге келген қала жұртшылығын бейжай қалдырған жоқ. Шетелге шыққандар сол жақтың сұлу табиғатын айтуға сөз таппай аузының суы құрғап келеді. Олардың бізден айырмашылығы, табиғат байлығын күтіп ұстауға тырысатындығы ғана. “Табиғат – талбесігің” деп айқайлап айтқанымызбен сөзіміз бен ісіміздің қабыспай жатқандығы болмаса шетелді мақтағыштар ондағы бар кереметті бір Ақсу-Жабағылы қорығының өзінен-ақ табар еді. “Қолда барда алтынның қадірі жоқ” дегендей, табиғат байлықтарының бағасын білмейді деп күстәналайтын халқымыз соңғы жылдары жақсы жағына қарай өзгеріп келеді
