Патрицийлер (лат. patricii, pater — әке деген сөзден) — Ежелгі Римдегі рулық ақсүйектер қауымы. Ежелгі дәстүр бойынша П. алғашқыда 100, кейін 300 аталық рулардан бірігіп, Рим халқын құраған. Рулардан атақты патриархалдық семьялар бөлініп шыққаннан кейін, Патрицийлер рулық ақсүйектер қауымы болып ұйымдасты. Біздің заманымыздан бұрын 6 ғасырдың ақырынан, таптық қоғам мен мемлекеттің құрылу кезеңінде П. билеуші тапқа — Рим республикасындағы сословиеге айналды. Б. з. б. 3 ғасырдың бас қарсаңында П. мен плебей ақсүйектері сіңісіп, нобилитет (билеуші сословие) құрылды.[1]
1. Мына жолдарда леп белгісі бұйрықты білдіріп тұр.
Тек Бапайдың кемпірі:
— Әй, Аян, қайдасың?! Анау сиырды байла! Қаз-үйректерді қама! Биені суғарып, шөп сал! — деген кезде, бізге жалтақтай қарап үйге кететін, едәуір уақыттан кейін қайтып оралатын.
( С. Мұратбеков “Жусан иісі”)
2. Бұл жолдарда леп бергісі сүйіспеншілікті білдіріп тұр.
Қазірде көлденең көзге себепсіз сияқты осы шаһарда жүріп қалсам да, мен Әйгерімді ыстық сағынышпен сағынамын! — деді.
( М. Әуезов “Абай жолы” 2 том)
3. Бұл жолдарда: ішінде сұраулы сөйлем жасайтын элементтері бар, ерекше сезіммен айтылатын лепті сөйлем.
— А? Сөйтіп пе? Е-е-е баласынан айналдым,.. Құлдығым... Көкесіне тартқан құлыным... Сенің жолыңа мен неге құрбаның боп шалынбаймын, садағаң боп неге кетпеймін!..
Объяснение:
1.В
2.А
3.Д
4.Е
5.С
Патрицийлер (лат. patricii, pater — әке деген сөзден) — Ежелгі Римдегі рулық ақсүйектер қауымы. Ежелгі дәстүр бойынша П. алғашқыда 100, кейін 300 аталық рулардан бірігіп, Рим халқын құраған. Рулардан атақты патриархалдық семьялар бөлініп шыққаннан кейін, Патрицийлер рулық ақсүйектер қауымы болып ұйымдасты. Біздің заманымыздан бұрын 6 ғасырдың ақырынан, таптық қоғам мен мемлекеттің құрылу кезеңінде П. билеуші тапқа — Рим республикасындағы сословиеге айналды. Б. з. б. 3 ғасырдың бас қарсаңында П. мен плебей ақсүйектері сіңісіп, нобилитет (билеуші сословие) құрылды.[1]
1. Мына жолдарда леп белгісі бұйрықты білдіріп тұр.
Тек Бапайдың кемпірі:
— Әй, Аян, қайдасың?! Анау сиырды байла! Қаз-үйректерді қама! Биені суғарып, шөп сал! — деген кезде, бізге жалтақтай қарап үйге кететін, едәуір уақыттан кейін қайтып оралатын.
( С. Мұратбеков “Жусан иісі”)
2. Бұл жолдарда леп бергісі сүйіспеншілікті білдіріп тұр.
Қазірде көлденең көзге себепсіз сияқты осы шаһарда жүріп қалсам да, мен Әйгерімді ыстық сағынышпен сағынамын! — деді.
( М. Әуезов “Абай жолы” 2 том)
3. Бұл жолдарда: ішінде сұраулы сөйлем жасайтын элементтері бар, ерекше сезіммен айтылатын лепті сөйлем.
— А? Сөйтіп пе? Е-е-е баласынан айналдым,.. Құлдығым... Көкесіне тартқан құлыным... Сенің жолыңа мен неге құрбаның боп шалынбаймын, садағаң боп неге кетпеймін!..
( С. Мұратбеков “ Жабайы алма” )