9-тапсырма. Тапқырлар сайысы. Төмендегі мақал-мәтелдердің құра- мындағы диалект сөздерді анықтап, түсініп оқы.
1. Ел аузына елек қойып болмас. 2. Тозған елді там жияр.
3. Пұлсыз базарға барма. 4. Шөп жаманы қоға, құс жаманы
шажа. 5. Әр кәллада бір қиял. Сөздердін мағынасы Көмектесіп жіберініздерші өтініш Рақмет за ранее
Объяснение:
1. Мәтіндегі негізгі және қосымша ақпаратты анықтауға арналған 2 нақтылау сұрағын құрастырыңыз. 1-мәтінБурабай дейтін елді мекенде кезінде Оқжетпес атты баһадүр өмір сүрген. Оқжетпес туа салып күн сайын емес сағат сайын өсіп, жетіле берген. Тіпті бойы тоқтаусыз өскен. Бала күнінде далада ойын қуып жүрсе, қасындағы балалардың атқан садағы оның кеудесіне әрең жеткен. Бойы ұзын, өзі батырдың тірі кезінде елде абыройы асқақ болады. Жаугершілік заман келіп, күн артынан күн өтіп жаумен шайқасады. Ол әр күн сайын жаудың бетін қайтарып, елін аман сақтап отырған. Жарақат алса, жарасын сол көлдің бойында емдеп, Бурабайдың ауасымен тыныстаған. Дәл сондай күннің бірінде ол жауға қарсы соғысады. Соғыс ұзақ күндерге созылады. Жаудың беті қайтар емес. Тіпті жау санында есеп жоқ. Айларға созылған соғыстың салдарынан Оқжетпес шаршап, түнде тынығып жатқан кезінде жау тыңшылары сырын біліп, үстінен бас салады. Бірақ алып денелі батыр оған да көнбей орнынан сілкіне тұрып тағы соғысады. Тек ең ақырында әлі кетіп, ақыры демі бітті-ау деген кезде, Оқжетпес қатты даусымен: «Уа, Тәңірім, мені жау қолынан өлтіріп, ұятқа қалдырғанша, тасқа айналдыр» десе керек, лезде аспан айналып жерге түскендей күй тұнып, Оқжетпес сол жерде жартасқа айналып кеткен. Бұл аңыздың бір түрі ғана. Жалпы Бурабайдағы түрлі ескерткіштерге қатысты көптеген аңыздар бар. Аңыздың өзі ертегі емес, шындыққа жанасатын жанрдың түрі екенін ұмытпаңыз
роще всего начать с социальных меньшинств. Пианисты обожают Рахманинова, потому что он подарил им 90 сочинений, составляющих одну из основ репертуара, являющих собой вечно возобновляемый источник концертной энергии. А еще – за то, что при всей фактурной сложности и насыщенности его фортепианное письмо крайне удобно для исполнителя. Как только пианист «выгрывается» в очередной рахманиновский опус, он ощущает не столько преодоление технических трудностей, сколько наслаждение пианистической свободой. Рахманинов мыслил и творил кистями рук. Между его творческими замыслами и конечным результатом не было посредника в виде пера или карандаша – звук,