А матини Парижде
жылы бүкіл дүниежүзі бойынша ән өнері мерекесі өтіп жатқан жаз айы. Сонда болған
концертке қатысқан Қазақстаннан барған қазақ әншісі Әміре Қашаубаев домбырамен ән айтқанда залдағы халық орындарынан тұрып қол соқты. Оның айтқан «Ағаш аяқ», «Қанапия», «Үш дос», «Жалғыз арша», «Балқадиша» тағы басқа әндері халықтың көңілінен шықты. Халықтың қошеметіне бөленген, өзіне ғана тән даусы бар Әміре жүлделі екінші орынды жеңіп алып, күміс медальге қол жеткізді. Сол кезде Францияның «Париж апталығы» газеті мен «Ле мюзикль» журналы Әміренің сирек кездесетін талант екенін айта келіп: «Ғажайып дауыс иесі Әміре Қашаубаев өз елінің жан-жүйені балқытатын әндерін салып берді» деп жазды. Француз жазушысы Ромен Роллан ерекше таңданыс білдіріп, шығыс халқының жақсы әншіні бұлбұлға теңегенін мойындаған. Париждегі Сорбонна университетінің профессоры Перно Әміренің даусына ерекше мән беріп, бірнеше өлеңдерін фонографқа жазып алған екен. Осылайша Әміре Қашаубаев тұңғыш рет қазақ елін, оның керемет ән өнерін шет елдерге танытқан қазақ әншісі болып аты тарихта қалды.

Б матини

Қоңырау соғылды. Шымылдық ашылды. Сахнаға әнші Әміре шықты. Басында оюлы тақия, үстінде жеңіл шапан, қолында домбыра. Өзге шығушылардан оның киімі де, түрі де, жүріс-тұрысы да өзгеше еді. Ол әуелі халыққа ізет көрсетіп, басын иді. Шеті түпсіз көрінген кең залға қарады. Домбырасын күйлеп алды да, «Қанапия» әнін айтты.
Зал тым-тырыс болды. Әміре кісіге емес, әнге айналды. Ән салса ол өзін-өзі ұмытады, әннің әуеніне беріледі. Жастық шағы киіз үй мен кең далада өткен Әміреге бұл зал үлкен болып көрінсе де, ол айтуға келгенде, тар сезілді. Сондықтан оның таудан тау асып, жаңғыртатын сұлу да ашық дауысы Еуропа тыңдаушыларын қатты таңдандырды. «Қанапия» әнінің аяғын созып барып, домбыраны желпіндіре бітіргенде, тілдің керектігі болмады. Ән аса күшті дауыспен шарықтап барып аяқталғанда, сүйсініп отырғандар қайран қалысты. Ән тым тез біткендей.
Ұйып тыңдаған халық әнші орнынан тұрып, бас игенде ғана ду қол шапалақтады. Залдан «бис…бис…» деген дауыстар жамырай естіліп жатты
​

ответ: электрондық пошта арқылы хатты, тіркелген пошта жәшігі бар кез - келген ға жіберуге болады. хат жіберілгеннен кейін бірнеше секунд ішінде серверге түседі, хатты алушы мейлі басқа елде жүрсе де хатты ала алады, бастысы интернет жүйесіне кіру мүмкіндігі болса болғаны. соңғы кезде ұялы телефондар, смартфондар, пейджингті байланыс арқылы электронды хатты жіберуге, қабылдауға болады.

интернет жағынан электрондық пошта жұмысы екі сервер көмегімен атқарылады: шығатын хабарлар сервері мен келіп түсетін хабарлар сервері. келіп түсетін хабарлар серверін «пошта жәшігі» деп атайды. шығарылатын хабар қызметі smtp хаттамасына негізделген (smtp - simple mail transfer protocol - простейший протокол передачи почты). келіп түсетін хабар қызметі pop3 хаттамасымен жүргізіледі.

объяснение:

Жеті - қасиетті сан.

Қазақ - ырымшыл халық. "Қасиетті" сандарды білмейтін адамдар жоқ шығар: «үш», «төрт», «бес», «жеті», «тоғыз», «он үш», «қырықты» бала күнімізден естіп, біліп жүрміз.

Жеті саны киелі мәнде халық санасына, ұлттық ұғымға мықтап бекіген. Бұл санның тұрмыс-тіршілікте, халық фольклорында, діни ұғымдардағы маңызы ерекше. Оған дәлел, аптада неше күн бар – жеті, аспан неше қабат – жеті, жер неше қабат – жеті. Міне, қызық, бәрі де жеті. Нөсерден кейінгі жаратушының жаршысындай жауынмен жарысып шығатын кемпірқосақтың түсі – жеті, осыған қоса жинақтау сандары да жетімен шектеледі: біреу, екеу, ұшеу, төртеу, бесеу, алтау, жетеу. «Сегізеу», «тоғызау» болып айтылмайды. Міне, айта берсек «жеті» санының «сиқырын» сипаттайтын құбылыстар жетерлік. Қазақ халқының салт-дәстүрінде де жеті санының орны бөлек. «Жеті атасын білмеген – жетесіз», «жеті атасын білген ұл жеті жұртқа жөн айтар», «жеті жұрттың тілін біл, жеті түрлі білім біл» немесе «жеті атадан әрі ғана қыз алысу заңы», яғни араға жеті атаны салып құда түсу әдеті ғасырлар бойы сақталып келеді. Жеті саны кейде жақсылықпен байланыстырылып айтылса, кейде жамандықпен де байланысып жатады. Мысалы, қазақ «жұт жеті ағайынды» дейді. Бұл тіркес халықтың басына аласапыран заман туып, ашаршылық, бүліншілік, індет, ауру келсе айтылады. Халық жеті жұтқа мыналарды жатқызады: құрғақшылық, жұт (мал қырылу), өрт, оба (ауру), соғыс, топан су, зілзала. Жеті санына байланысты культтік фразеологизмдер басқа сандарға қарағанда жұмсалу өрісі кең. Оларға: жеті ғашық, жеті шәріп (әулие); жеті қазына, жеті ғалам, жеті күн, жеті жұт, жеті жоқ, жеті қат көк т.б. жатқызады.