1) Арман: – Анашым!Мен бүгін шешендік өнерден бірінші орын алып келдім! Анасы: – Жарайсың, құлыным!“Өнер алды - қызыл тіл” демекші,тіліңді қастерлеп еркін сөйлеп,осындай байқауларға қатысуың да бір өнер ғой. Арман: – Ия,анашым.Мен сізбен толықтай қосыламын.Алайда,маған әлі де дайындық керек,көп кітаптар оқуым керек... Анасы: – Қазір барып қалаған кітаптарыңды кітапханадан алайық та, екеуміз отырып дайынлалайық.Әлі де сені жүлделі орындар алады деп сенемін,балапаным. Арман: – Міндетті түрде!
3) Мұғалім: – Қане,кім жылатты Динараны?Мойындаңдар! Оқушылар: – Динара: – Апай...Әли мені жылатқан.Ол маған “ сен қортықсың ” деп тиісті.Әрі бұл бірінші рет емес. Әли: – Апай,мен ойнаған едім... Мұғалім: – Динара маған жылап келмесе,бұл қылығыңды жалғастырар ма едің сонда?Қане,кешірім сұра! Әли: – Динара,сөзім тиіп кетсе,кешірші.Мен әдейі емес.Бұдан былай қайталанбайды. Динара: – Жарайды... Мұғалім: – Оқушылар,“ойнап сөйлесеңдер де,ойлап сөйлеңдер”!Ендігде мұндай жағдайлармен кездеспейтін болайын! Оқушылар : – Ия!
2) Анар: – Кеше білесің бе... Айым: – Анар,ал сен білесің бе көп сөйлейтініңді?Сен мектептегі бар жағдайды білетін шығарсың... Анар : – Не дегің кеп тұр сонда? Айым : – “ Көп сөз - күміс,аз сөз - алтын ” ғой...Әрине,мен қарсы емеспін сенің менімен қызықтарыңды бөліскеніңе... Меніңше,сен ертең болатын байқауды ұмытып кеткен секілдісің. Анар : – А?Не байқау? Айым : – Әне көрдің бе?!Мен саған кездескен бойда мен бақ сынайтын байқау туралы айтып,қолдау сұрап жатқанымда,сен сөзімді бөліп өз әңгімелеріңді айтып кеттің ғой. Анар : – Мүлдем есімнен шығып кетіпті ғой.Кешірші... Айым: – Әрине кешіремін.Бірақ мен сенің бұдан былай өзгелер туралы жаман сөздер айтқаныңды дұрыс деп санамаймын. Анар: – Мен тырысамын бұл жағымды жеңуге...
Мен ауылда туып өстім. Мен тұрған ауыл тау етегінде орналасқан. Табиғатының әсемдігін ауызбен айтып жеткізу өте қиын. Бұл ауыл мал шаруашылығымен айналысады. Сүт, айран , қатық, қаймақ, құрт, ірмішік бәрін әжем өзі жасайды. Әжем және бие сауады, қымыз, саумал ішеміз. Бұл сүт өнімдерінің бәрі денсаулыққа өте пайдалы. Жылқы етінен қазы дайындайды. Тағамдарды айтпағанда табиғаттың өзінің адам денсаулығына пайдасы зор. Салқын, таза ауа. Тау етегінде сылдырап аққан өзен. Суға шомылып, күнге қыздырыну балалардың жаз бойғы сүйікті ісі. Мен осындай ауылда туылғаныма мақтанамын.
Арман: – Анашым!Мен бүгін шешендік өнерден бірінші орын алып келдім!
Анасы: – Жарайсың, құлыным!“Өнер алды - қызыл тіл” демекші,тіліңді қастерлеп еркін сөйлеп,осындай байқауларға қатысуың да бір өнер ғой.
Арман: – Ия,анашым.Мен сізбен толықтай қосыламын.Алайда,маған әлі де дайындық керек,көп кітаптар оқуым керек...
Анасы: – Қазір барып қалаған кітаптарыңды кітапханадан алайық та, екеуміз отырып дайынлалайық.Әлі де сені жүлделі орындар алады деп сенемін,балапаным.
Арман: – Міндетті түрде!
3)
Мұғалім: – Қане,кім жылатты Динараны?Мойындаңдар!
Оқушылар: –
Динара: – Апай...Әли мені жылатқан.Ол маған “ сен қортықсың ” деп тиісті.Әрі бұл бірінші рет емес.
Әли: – Апай,мен ойнаған едім...
Мұғалім: – Динара маған жылап келмесе,бұл қылығыңды жалғастырар ма едің сонда?Қане,кешірім сұра!
Әли: – Динара,сөзім тиіп кетсе,кешірші.Мен әдейі емес.Бұдан былай қайталанбайды.
Динара: – Жарайды...
Мұғалім: – Оқушылар,“ойнап сөйлесеңдер де,ойлап сөйлеңдер”!Ендігде мұндай жағдайлармен кездеспейтін болайын!
Оқушылар : – Ия!
2)
Анар: – Кеше білесің бе...
Айым: – Анар,ал сен білесің бе көп сөйлейтініңді?Сен мектептегі бар жағдайды білетін шығарсың...
Анар : – Не дегің кеп тұр сонда?
Айым : – “ Көп сөз - күміс,аз сөз - алтын ” ғой...Әрине,мен қарсы емеспін сенің менімен қызықтарыңды бөліскеніңе... Меніңше,сен ертең болатын байқауды ұмытып кеткен секілдісің.
Анар : – А?Не байқау?
Айым : – Әне көрдің бе?!Мен саған кездескен бойда мен бақ сынайтын байқау туралы айтып,қолдау сұрап жатқанымда,сен сөзімді бөліп өз әңгімелеріңді айтып кеттің ғой.
Анар : – Мүлдем есімнен шығып кетіпті ғой.Кешірші...
Айым: – Әрине кешіремін.Бірақ мен сенің бұдан былай өзгелер туралы жаман сөздер айтқаныңды дұрыс деп санамаймын.
Анар: – Мен тырысамын бұл жағымды жеңуге...
Мен ауылда туып өстім. Мен тұрған ауыл тау етегінде орналасқан. Табиғатының әсемдігін ауызбен айтып жеткізу өте қиын. Бұл ауыл мал шаруашылығымен айналысады. Сүт, айран , қатық, қаймақ, құрт, ірмішік бәрін әжем өзі жасайды. Әжем және бие сауады, қымыз, саумал ішеміз. Бұл сүт өнімдерінің бәрі денсаулыққа өте пайдалы. Жылқы етінен қазы дайындайды. Тағамдарды айтпағанда табиғаттың өзінің адам денсаулығына пайдасы зор. Салқын, таза ауа. Тау етегінде сылдырап аққан өзен. Суға шомылып, күнге қыздырыну балалардың жаз бойғы сүйікті ісі. Мен осындай ауылда туылғаныма мақтанамын.