Аңыз қала Керегесі күмістей, Саябағы пүліштей. Жолы сымдай тартылған, Шаңырағы алтыннан. Керуен-керуен кебеже, Астанама тоқташы. Еуропаға терезе, Азияның қақпасы. Үкі таққан қала бұл Күннің алтын нұрынан. Жаратылған қала бұл Айдың асыл жырынан... Осыны кара созбен жазу
Қостанай — Қостанай облысының әкімшілік, экономикалық, мәдени орталығы. Қазақстандағы аса ірі темір, әуе және автомобиль жолдары тораптарының бірі.
Батыс Сібір ойпатының дала белдемі алып жатқан оңтүстік-батыс шетін құрайтын Қостанай жазығының орталық бөлігінде орналасқан. Тобыл өзенінің, оған Әбілсай мен Қостанай деген салалары құятын биік жарқабақты террасалы жағада орналасқан.
Жерінің аумағы 8991 гектар. Тұрғыны 205,5 мың адам (2003). Қостанай осы атыраптағы байырғы елді мекендердің бірі. Оның іргесін 1897 ж. Ресей патшасының жарлығына байланысты қазақтың жергілікті руларынан тартып алынған «Қостанай» атты қоныста, Еділ бойы мен Орынбор губерниясынан көшіп келген орыс шаруалары қалаған.
Алғашқыда «Николаевка» деп аталды. 1893 ж. Қазақстанның құрамында болған бұрынғы Торғай облысында жаңадан ендірілген уездік аумақтық-әкімшілік бөлінісіне сәйкес оған «Қостанай» атауы берілді де, Қостанай уезінің орталығына айналды. 1912 – 13 ж. Оңтүстік Сібір темір жолы магистралінің Челябинск – Троицк – Қостанай тармағының салынуына байланысты Қостанай Ресейде өнеркәсіптік дамуы бойынша біршама ілгері тұрған Орталық Ресей аудандарымен тікелей сауда-саттық байланыстар жасауға мүмкіндік алды. Соның нәтижесінде Қостанай Солтүстік Қазақстандағы ірі сауда орталықтарының біріне айналды.
Шығарма
Күздегі еңбек.
Күз - табиғаттың ең тамаша жыл мезгілдерінің бірі.Бұл мезгілде айнала түгелімен сары кілемге оранып,құстар жылы жаққа ұшып,балалар мектепке барады.Сонымен қатар күзде еңбекпен біте қайнасқан тірлік те көзге айрықша басылады.Халқымыз:"көктемде жерге түскен бір дән - күзді күні мың дән" демекші,егіншілер астығын жинап алып,қыс қамымен жүреді.Малдары бар үйлер төлдерін санамалап,қыстауларын дұрыстап,азығын жинастырады."Малдың төлін күзде сана" деп бекер айтылмаған ғой.Ана-апаларымыз бау-бақшаларындағы жеміс-жидектен шырын жасап,көкеністерді тұздап "қыста жейміз" деп жертөлеге салуға асығады.Ал ер адамдар жағы қыстың аязынан сескеніп көмір,отындарын түсіртіп алады.Осылайша күз өзінің қызба тіршілігімен ерекше.