Абай Құнанбайұлы «Жетінші сөз». 2- сабақ Жетінші қара сөзде ақын нені өкініш етеді? Халқының білім ала алмағанын Ішсем, жесем деп туған баланың қалауын орындай алмайтынымызды
Міне көптен күткен көктемгі демалыс та келіп жетті. Балалықтан жасөспірімділік мерзімге өткенімізде айқын байқалғандай. Бұрын бастауыш сыныптарда оқығанда әр келетін көктемгі оқу демалыстарын күтуші едік.Қазір жасымызға жас қосылғасын, балалықтың артта қалғанын ұғынып, оқу тапсырмаларын қайталап, интернетттен тарихи фильмдерді қарап, қазіргі заманғы қажеттіліктерді өтеуге талпыну мақсатында өзге тілді меңгерудің жолына түстік. Бала кезбен салыстырғанда оқу демалысымыз ойынға емес, болашағымызға бір кірпіш болса да дұрыс қаланудың дайындығына айналғаны анық.
Дана халқымыз “Ұлық болсаң – кішік бол” деп, ел билеген әкімнен халық алдында кішіреюді талап еткен, яғни қаншалықты атақты, даңқты, бай болсаң да, кішіпейілділік пен қарапайымдылықты ұмытпаған жөн. Себебі, «қызмет деген – қолдың кірі, бүгін бар, ертең жоқ». Сондықтан менменсінбей, өзге адамдармен жақсы қарым – қатынас орнату керек деп есептеймін. Басқа сөздермен айтқанда, кішіпейілділік - жеке адамның айналасындағыларға қатысы жөнінен өзінің қандайда бір алабөтен артықшылығы немесе ерекше құқықтары бар деп санамауы, жұрт мойындаған тәртіпке өз еркімен бағынуы, өзінің жеке бастық керек-жарағын сол қоғамдағы халықтың материалдық жағдайына сәйкес шектеуі, барлық адамға құрметпен қарап, өзінің ғана мүдделеріне қатысы бар жекелеген адамдардың ұсақ-түйек кемшіліктеріне төзімділік көрсетуі, сонымен қатар өзінің және басқалардың жетістіктері мен кемшіліктеріне сын көзбен қарауы.
Сондықтан, адам əр уақытта үлкенге құрмет, кішіге ізет көрсетіп, қолынан келсе көмектесіп, əрқашан қарапайым бола білу керек.
Қандай жағымды қасиет болмасын, барлығы отбасындағы тәрбиеден бастау алатынын ұмытпау керек. Бала «ұяда не көрсе, ұшқанда соны іледі» демекші, жас ұрпақты саналы, әдепті, ұлағатты етіп тәрбиелеу керек. Сонда ұлтымыздың да болашағы жарқын болмақ деп ойлаймын!
Менің көктемгі демалысым.
Міне көптен күткен көктемгі демалыс та келіп жетті. Балалықтан жасөспірімділік мерзімге өткенімізде айқын байқалғандай. Бұрын бастауыш сыныптарда оқығанда әр келетін көктемгі оқу демалыстарын күтуші едік.Қазір жасымызға жас қосылғасын, балалықтың артта қалғанын ұғынып, оқу тапсырмаларын қайталап, интернетттен тарихи фильмдерді қарап, қазіргі заманғы қажеттіліктерді өтеуге талпыну мақсатында өзге тілді меңгерудің жолына түстік. Бала кезбен салыстырғанда оқу демалысымыз ойынға емес, болашағымызға бір кірпіш болса да дұрыс қаланудың дайындығына айналғаны анық.
Объяснение:
Үлкенге - құрмет, кішіге - ізет.
Дана халқымыз “Ұлық болсаң – кішік бол” деп, ел билеген әкімнен халық алдында кішіреюді талап еткен, яғни қаншалықты атақты, даңқты, бай болсаң да, кішіпейілділік пен қарапайымдылықты ұмытпаған жөн. Себебі, «қызмет деген – қолдың кірі, бүгін бар, ертең жоқ». Сондықтан менменсінбей, өзге адамдармен жақсы қарым – қатынас орнату керек деп есептеймін. Басқа сөздермен айтқанда, кішіпейілділік - жеке адамның айналасындағыларға қатысы жөнінен өзінің қандайда бір алабөтен артықшылығы немесе ерекше құқықтары бар деп санамауы, жұрт мойындаған тәртіпке өз еркімен бағынуы, өзінің жеке бастық керек-жарағын сол қоғамдағы халықтың материалдық жағдайына сәйкес шектеуі, барлық адамға құрметпен қарап, өзінің ғана мүдделеріне қатысы бар жекелеген адамдардың ұсақ-түйек кемшіліктеріне төзімділік көрсетуі, сонымен қатар өзінің және басқалардың жетістіктері мен кемшіліктеріне сын көзбен қарауы.
Сондықтан, адам əр уақытта үлкенге құрмет, кішіге ізет көрсетіп, қолынан келсе көмектесіп, əрқашан қарапайым бола білу керек.
Қандай жағымды қасиет болмасын, барлығы отбасындағы тәрбиеден бастау алатынын ұмытпау керек. Бала «ұяда не көрсе, ұшқанда соны іледі» демекші, жас ұрпақты саналы, әдепті, ұлағатты етіп тәрбиелеу керек. Сонда ұлтымыздың да болашағы жарқын болмақ деп ойлаймын!