Біраз оқушылар уақыттың қадірін білмейді. Тіпті, кейбір кезде оны асықтыруға тырысады. Бұндай адамдар жастық шағын мағынасыз және пайдасыз өткізгендіктен, белгілі бір жасқа келген кезде өкіне бастайды. Олар уақытты қандай да бір жолмен созуға, жылдамдатуға, баяулатуға немесе артқа қайтаруға болмайтындығын түсініп, қатты қайғыға батады. Сондықтан, өміріңізді жарқын түстермен, ұмытылмас сәттермен, жақсы істермен және жағымды естеліктермен толтыруға тырысыңыз. Адамдар «уақытым жоқ» деген сөзді жиі айтады. Менің ойымша, бұл жай ғана сылтау. Ынта болса, уақыт та табылады. Бүгін жасауға болатын затты, ертеңге қалдымау керек. Себебі, сіз үшін ертеңгі таң атпауы мүмкін. Әр секунд сайын, уақыт біздің өміріміздің кітабына жаңа жолдар жазады. Бірақ, келесі беттерінде не болатындығы тек өзімізге байланысты, өйткені, біз осы кітаптың авторымыз. Оны босқа өткізбей, сауатты пайдалануға тырысу керек. Уақыт алға тоқтаусыз ұмтылатынын естен шығармай, оны бағалауды және ұтымды қолдануды үйренейік
Изначально аулом назывался подвижной кочевой стан, состоящий из мобильных юрт. Поскольку в каждый отдельный кочевой стан входили, как правило, представители одного рода, то слово аул также означает кочевая расширенная семья, состоящая из нескольких поколений и включающая, помимо родителей и детей также ближайших родственников.
Аул мог состоять из любого количества юрт. В каждой юрте проживала одна семья (отец+мать+дети). Маленькие аулы состояли из 2 — 3 юрт самых близких родственников, богатые аулы могли состоять из сотен юрт.
Аулы кочевников не являлись постоянной единицей, постоянно меняя своё положение, количество и состав. Они были настолько же подвижны и изменчивы, насколько и сам кочевой образ жизни. Количество юрт в ауле диктовалось внешними условиями. Оно зависело от политической обстановки, экономического состояния, ландшафта, урожая трав для скота, климата, времени года, наличия воды и пр. факторов.
Начиная со времён Великого переселения народов, неоднократно происходило смешение народностей. Происходила, с одной стороны, «кочевнизация» и «тюркизация» народов Кавказа и Восточной Европы, с другой стороны сами кочевники быстро поглощались оседлой культурой и смешивались с местным населением.
В результате этого процесса слово аул распространилось на постоянные поселения Кавказа, где влияние тюрков было особенно сильным.
Біраз оқушылар уақыттың қадірін білмейді. Тіпті, кейбір кезде оны асықтыруға тырысады. Бұндай адамдар жастық шағын мағынасыз және пайдасыз өткізгендіктен, белгілі бір жасқа келген кезде өкіне бастайды. Олар уақытты қандай да бір жолмен созуға, жылдамдатуға, баяулатуға немесе артқа қайтаруға болмайтындығын түсініп, қатты қайғыға батады. Сондықтан, өміріңізді жарқын түстермен, ұмытылмас сәттермен, жақсы істермен және жағымды естеліктермен толтыруға тырысыңыз. Адамдар «уақытым жоқ» деген сөзді жиі айтады. Менің ойымша, бұл жай ғана сылтау. Ынта болса, уақыт та табылады. Бүгін жасауға болатын затты, ертеңге қалдымау керек. Себебі, сіз үшін ертеңгі таң атпауы мүмкін. Әр секунд сайын, уақыт біздің өміріміздің кітабына жаңа жолдар жазады. Бірақ, келесі беттерінде не болатындығы тек өзімізге байланысты, өйткені, біз осы кітаптың авторымыз. Оны босқа өткізбей, сауатты пайдалануға тырысу керек. Уақыт алға тоқтаусыз ұмтылатынын естен шығармай, оны бағалауды және ұтымды қолдануды үйренейік
Изначально аулом назывался подвижной кочевой стан, состоящий из мобильных юрт. Поскольку в каждый отдельный кочевой стан входили, как правило, представители одного рода, то слово аул также означает кочевая расширенная семья, состоящая из нескольких поколений и включающая, помимо родителей и детей также ближайших родственников.
Аул мог состоять из любого количества юрт. В каждой юрте проживала одна семья (отец+мать+дети). Маленькие аулы состояли из 2 — 3 юрт самых близких родственников, богатые аулы могли состоять из сотен юрт.
Аулы кочевников не являлись постоянной единицей, постоянно меняя своё положение, количество и состав. Они были настолько же подвижны и изменчивы, насколько и сам кочевой образ жизни. Количество юрт в ауле диктовалось внешними условиями. Оно зависело от политической обстановки, экономического состояния, ландшафта, урожая трав для скота, климата, времени года, наличия воды и пр. факторов.
Начиная со времён Великого переселения народов, неоднократно происходило смешение народностей. Происходила, с одной стороны, «кочевнизация» и «тюркизация» народов Кавказа и Восточной Европы, с другой стороны сами кочевники быстро поглощались оседлой культурой и смешивались с местным населением.
В результате этого процесса слово аул распространилось на постоянные поселения Кавказа, где влияние тюрков было особенно сильным.