I do not even know what a normal family life is. I was adopted when I was six. My mom could not take care of me properly, as she has a mental illness that makes her a little crazy at times, and she also drinks quite a bit. I do not know what happened to my dad - I never knew him. So, I had to stay with foster parents or in the orphanage to give my mother some time for rehabilitation. Although children's homes are good, they are not the best places to live. The roommates are always nice and friendly, but you are surrounded by strangers. I sometimes have to share a room, and if you do not get along with another girl, it's not very funny. Besides, I never know how long I'm going to be here, so I just have to store my makeup in the suitcase under the bed. I had some good foster parents, but nothing else lasts long. If my mother is well, I am with her, but we only have a small apartment, and I feel that I am the one who controls her. I'm worried about whether the bills were paid and should make sure that we go shopping for food. Mom happens in the hospital for a long time, so I understand that she will not always be able to take care of me. Doreen, one of my foster moms, was a nurse, and she explained to me that Mom was not okay. It helped, because when I was little, I felt that my mom just did not want me. Now I know that it was because of her illness. My life is good to some extent. I go to the same school, and I have good friends. Obviously, I feel a little jealous of them when I go to them for a cup of tea. They have a good place to live, a good family, but they really do not appreciate it - they complain about them all the time! My friend Michel wanted me to go and live with her, but it's not so easy. For a start, I could not just leave my mother. When she's healthy, I'll have to go with her. It would be nice if I had a brother or a sister, then at least then I would have someone around all the time. I'm fed up with myself. I think Michelle feels sorry for me that I live in different places all the time, but it's because because this is what I'm used to, it does not seem too bad. I still have my own mother, I have my friends, and I know all the personnel in the houses. It's not like I'm completely alone in the world. When I leave school, I'm going to get a job and get a good apartment for my mother and live in it. Then I'll be able to hang my photos and get my makeup out, because I'll know for sure that I'm here for a long time ...
Астана қаласы – Қазақстан Республикасының елордасы (1997 жылдың 10 желтоқсанынан). 2011 жылдың 1 қаңтарындағы мәлімет бойынша, халқының саны 697 257 адамды құрайды. Халық саны жағынан бұл қала - Қазақстанда Алматыдан кейін екінші орында.
Қаланың байырғы атаулары – Ақмола (1830-дан 1961 жылдарға дейін), Целиноград – 1961-ден 1992 жылдарға дейін, Ақмола – 1992-ден 1998 жылға дейін.
Қала Қазақстанның орталық бөлігінің солтүстігінде Ақмола облысында, Есіл өзенінің алабындағы өзен маңы жазықтығында орналасқан.
Астана өн бойына халықтың күші мен қайратын жинап, тәуелсіз Қазақстанның мақтанышына айналған Елордасы. 1997 жылдың 10 желтоқсанында Президент Н.Назарбаевтың ұсынысы бойынша Қазақстанның астанасы Алматыдан Астанаға (ол кезде Ақмола) көшті. Бұл шешімге көптеген себептер болды, негізінен елдің экономикалық және геосаяси мүддесіне байланысты. Астана ел аумағы ортасында орналасып, Еуропа мен Азияға көпір болып тұр. Қала елдегі экономикалық ірі аймақтардан алшақ жатыр. Өнідірісі дамыған болуы, аграрлы инфрақұрылымының болуы, маңызды транспорттық торап мәртебесі, жағымды экономикалық жағдайда болуы, үйлесімді табиғаты мен халық санының аз болуы – міне, осы факторлардың барлығы аталған қаланың астаналық мәртебесіне сай келіп, оның дамуына түрткі болды.
Қала күні жыл сайын 6 шілдеде атап өтіледі. Астана белсенді дамып жатқан қоғамның сөресіне айналды. Қаланы Есіл өзені бөліп жатыр. Онда баяу қозалыспен катерлер жүзеді. Осыдан біраз жылдар бұрын ғана мұнда саусақпен санарлықтай он қабатты үйлер болған. Ал қазірде мұнда 70 метр және одан да зәулім үйлер көп.
Жыл өткен сайын Астана қызмет көрсету саласы дамыған ірі мегапоислке айналып келеді. Жүздеген кафелер мен мейрамханалар, дүкендер, көңіл көтеру ошақтары мен сауда үйлері ашылды.
Бүгінгі Астана – жедел қарқынмен дамып жатқан заманауи қала. Сәулет өнеріне келсек, еуропалық және шығыстық үлгілердің жағымды дәстүрлері байқалады. Айналдырған бірнеше жылдың ішінде қаланың халқы үш есеге артты. Аз уақытта қаланың бет-бейнесі де айтарлықтай өзгерді.
Қаланың архитектуралық бейнесін қалыптастырар сәтте Нұрсұлтан Назарбаевтың оған еуразиялық рең беру қажет деген ұсынысы ескерілді.
Құрылыс барысында еуропалық технологиялар пайдаланылды. Сонымен қатар оған жергілікті және түркиялық, италиялық, француздық және швейцариялық компаниялар атсалысты. Жеделдетілген құрылыс қарқыны 6-7 жылдың шамасында Қазақстанның даласынан заманауи модернизацияланған, қайталнбас бейнесі бар қала тұрғызуға мүмкіндік берді.
Although children's homes are good, they are not the best places to live. The roommates are always nice and friendly, but you are surrounded by strangers. I sometimes have to share a room, and if you do not get along with another girl, it's not very funny. Besides, I never know how long I'm going to be here, so I just have to store my makeup in the suitcase under the bed.
I had some good foster parents, but nothing else lasts long. If my mother is well, I am with her, but we only have a small apartment, and I feel that I am the one who controls her. I'm worried about whether the bills were paid and should make sure that we go shopping for food. Mom happens in the hospital for a long time, so I understand that she will not always be able to take care of me. Doreen, one of my foster moms, was a nurse, and she explained to me that Mom was not okay. It helped, because when I was little, I felt that my mom just did not want me. Now I know that it was because of her illness.
My life is good to some extent. I go to the same school, and I have good friends. Obviously, I feel a little jealous of them when I go to them for a cup of tea. They have a good place to live, a good family, but they really do not appreciate it - they complain about them all the time! My friend Michel wanted me to go and live with her, but it's not so easy. For a start, I could not just leave my mother. When she's healthy, I'll have to go with her.
It would be nice if I had a brother or a sister, then at least then I would have someone around all the time. I'm fed up with myself.
I think Michelle feels sorry for me that I live in different places all the time, but it's because because this is what I'm used to, it does not seem too bad. I still have my own mother, I have my friends, and I know all the personnel in the houses. It's not like I'm completely alone in the world.
When I leave school, I'm going to get a job and get a good apartment for my mother and live in it. Then I'll be able to hang my photos and get my makeup out, because I'll know for sure that I'm here for a long time ...
Астана қаласы – Қазақстан Республикасының елордасы (1997 жылдың 10 желтоқсанынан). 2011 жылдың 1 қаңтарындағы мәлімет бойынша, халқының саны 697 257 адамды құрайды. Халық саны жағынан бұл қала - Қазақстанда Алматыдан кейін екінші орында.
Қаланың байырғы атаулары – Ақмола (1830-дан 1961 жылдарға дейін), Целиноград – 1961-ден 1992 жылдарға дейін, Ақмола – 1992-ден 1998 жылға дейін.
Қала Қазақстанның орталық бөлігінің солтүстігінде Ақмола облысында, Есіл өзенінің алабындағы өзен маңы жазықтығында орналасқан.
Астана өн бойына халықтың күші мен қайратын жинап, тәуелсіз Қазақстанның мақтанышына айналған Елордасы. 1997 жылдың 10 желтоқсанында Президент Н.Назарбаевтың ұсынысы бойынша Қазақстанның астанасы Алматыдан Астанаға (ол кезде Ақмола) көшті. Бұл шешімге көптеген себептер болды, негізінен елдің экономикалық және геосаяси мүддесіне байланысты. Астана ел аумағы ортасында орналасып, Еуропа мен Азияға көпір болып тұр. Қала елдегі экономикалық ірі аймақтардан алшақ жатыр. Өнідірісі дамыған болуы, аграрлы инфрақұрылымының болуы, маңызды транспорттық торап мәртебесі, жағымды экономикалық жағдайда болуы, үйлесімді табиғаты мен халық санының аз болуы – міне, осы факторлардың барлығы аталған қаланың астаналық мәртебесіне сай келіп, оның дамуына түрткі болды.
Қала күні жыл сайын 6 шілдеде атап өтіледі. Астана белсенді дамып жатқан қоғамның сөресіне айналды. Қаланы Есіл өзені бөліп жатыр. Онда баяу қозалыспен катерлер жүзеді. Осыдан біраз жылдар бұрын ғана мұнда саусақпен санарлықтай он қабатты үйлер болған. Ал қазірде мұнда 70 метр және одан да зәулім үйлер көп.
Жыл өткен сайын Астана қызмет көрсету саласы дамыған ірі мегапоислке айналып келеді. Жүздеген кафелер мен мейрамханалар, дүкендер, көңіл көтеру ошақтары мен сауда үйлері ашылды.
Бүгінгі Астана – жедел қарқынмен дамып жатқан заманауи қала. Сәулет өнеріне келсек, еуропалық және шығыстық үлгілердің жағымды дәстүрлері байқалады. Айналдырған бірнеше жылдың ішінде қаланың халқы үш есеге артты. Аз уақытта қаланың бет-бейнесі де айтарлықтай өзгерді.
Қаланың архитектуралық бейнесін қалыптастырар сәтте Нұрсұлтан Назарбаевтың оған еуразиялық рең беру қажет деген ұсынысы ескерілді.
Құрылыс барысында еуропалық технологиялар пайдаланылды. Сонымен қатар оған жергілікті және түркиялық, италиялық, француздық және швейцариялық компаниялар атсалысты. Жеделдетілген құрылыс қарқыны 6-7 жылдың шамасында Қазақстанның даласынан заманауи модернизацияланған, қайталнбас бейнесі бар қала тұрғызуға мүмкіндік берді.