Қалың орманды бір түлкі аралап келе жатты. Ол биік ағаштың басында отырған бір қырғауылды көрді де, жақындап келіп: – Сəлеметсіз бе, қырғауыл! Қалай тұрасың, достым? - деді.
– Жақсы сөзіңе рақмет! Өзіңіз қалай тұрасыз? - деді қырғауыл.
– Жерге түсіп сөйлессең екен, шырағым, кəрімін, бір құлағым жөнді естімейді, - дейді түлкі.
– Жерге түспеймін, жерге түсуге қорқамын, жерде əртүрлі аңдар бар, бізді жеп қоюы мүмкін, - деді қырғауыл.
– Ей, достым, биылғы заман бұрынғы емес! Бүгін қалаға барып келіп едім, «біреуге біреу зорлық қылмасын» деген бұйрық шығыпты. Бұйрықта қой мен қасқыр, түлкі мен тауық, ит пен мысық бірге жүрсін, көгершін мен қаршыға бір ұяға жұмыртқаласын делінген. Қорықпа, түс, - дейді түлкі.
– Жақсы хабарыңыз бар екен, досым! Ана жақта бір топ иттер келе жатыр, оларға да айтыңыз, олар да бұйрықты естісін, - деді қырғауыл.
Ит деген сөзді естіген түлкі алды-артына қарамастан қаша жөнелді.
– Қайда барасыз, бұйрықты ұмытып кеттіңіз бе? - деді қырғауыл.
– Кім біледі, бұйрықты иттер естімеген шығар, - деген түлкінің даусы алыстан естілді.Это текст

Ты вот эту сказку имеешь?
Жил в одном ауле безбородый хитрец Алдар-Косе. Глаза у него были острые, ноги быстрые, руки проворные, а ум ещё проворнее. Любил Алдар-Косе пошутить и посмеяться, особенно над глупцами и скрягами. Богатства у него не было, но хитростью он не раз добывал себе на обед жирного барана.
Жатыр-бай был человеком жадным и глупым. Стада у него были большие: начнёт считать на рассвете, а закончит на закате. Пришёл к нему как-то Алдар-Косе и говорит:
- Почтенный бай, есть у меня два рубля, а кошелька нет. Хожу, держу деньги в руке - рука устала. Хочу я от этих денег избавиться. Не ли ты мне?
- Давай, давай обрадовался бай. - Скажи только, как?
- Продай мне за два рубля какого-нибудь плохонького козлёнка, - говорит Алдар-Косе.
Подумал, подумал бай: "Ну что ж, можно продать". Поймал в стаде хроменького козлёнка, тощего, чуть живого, которому всего-то два дня до смерти осталось, и подаёт Алдару Косе:
- Вот бери, хоть и жалко дёшево отдавать. Хороший козлёнок. Давай два рубля!
Алдар-Косе взял козлёнка, а деньги в кулаке держит:
- Знаешь что, почтенный бай. Я передумал. Бери два рубля и козлёнка в придачу, а мне дай ягнёнка.
"Что ж, не плохая мена, - подумал бай: - два рубля да ещё козлёнок в придачу! " - и пошёл ловить ягнёнка. Поймал самого маленького и подаёт Алдару-Косе:
- Вот, бери. Хороший ягнёнок. Давай два рубля и козлёнка.
Алдар-Косе взял ягнёнка, а деньги в кулаке держит и козлёнка из рук не выпускает:
- Знаешь что, почтенный бай. Я передумал. Бери два рубля, козлёнка и ягнёнка в придачу, а мне дай козу.
"Неплохая мена, - подумал бай: - два рубля да козлёнок, да ещё ягнёнок в придачу". И пошёл ловить козу. Поймал самую тощую и подаёт Алдару-Косе:
- Вот, бери, хорошая коза. Давай два рубля, козлёнка и ягнёнка.
- Постой, постой, почтенный бай! - говорит Алдар-Косе: - Я передумал. Бери два рубля, козлёнка, ягнёнка и козу в придачу, а мне дай только одного барана, но позволь мне самому его выбрать.
"Вот эта мена выгодней всех других! - подумал обрадованный бай: - Два рубля, козлёнок, ягнёнок да ещё коза в придачу - и всё это за одного барана! " И говорит Алдару-Косе:
- Что ж, выбирай!
Выбрал Алдар-Косе себе самого большого, жирного барана, отдал баю два рубля, козлёнка, ягнёнка и козу в придачу, взвалил барана на плечи и пошёл, а бай Жатыр-бай посмеивался, потирая руки:
- Ну и глупец же Алдар-Косе! Столько добра отдал за одного только барана!
Так и не понял бай, кто из них в дураках остался.

Гүлдер әртүрлі болады адамдар сияқты, біреу раушан гүлін алса басқасы қызғалдақ гүлін алады.
Бір күні кішкентай гүл ерте ашылып шығады, ал үлкен гүл әлі ашылған жоқ.Содан бір уақытта Ұсқынсыз шөп  оған сен ешқашан әдемі және ұзын гүл боласын деп кішкентай гүлді ренжітті.Кішкентай гүдің жылағаның естіп олда ашылды.Үлкен гүл тұрып мән жайын сұрып, кішкентай гүлді жұбатпақшы болды. Сен өмірде ең әдемі гүл боласын деп жұбатты.Содан үлкен гүлдің сөзін тыныдап кішкентай гүл құлпырып шықты.Өмірде бәрә әдемі.
Сен жазбай тұрып оқып шық сосын абзаттысын қой