Тасбақалар (лат. Testudines) – бауырымен жорғалаушылар отрядының бірі. Триас кезеңінен белгілі, котилозаврлардан шыққан деген пікір бар. Қазір тіршілік ететін Тасбақалардың 250-ге жуық түрін 12 тұқымдасқа, 2 кейде 5 отряд тармағына біріктіреді. Тасбақалар барлық құрлықтарда (тек Антарктидада кездеспейді), негізінен тропиктік және субтропиктік аймақтарда таралған, әр тұқымдастың өзінің таралу орталықтары мен көбірек кездесетін жерлері бар. Тасбақалар ыстық шөлді жерлерді, тропиктік ормандарды, тау беткейлерін, өзен, көл, батпақ, елді мекендер маңын, теңіз жағалауларын, мұхиттарды мекендейді. Суық және құрғақшылық кезде қысқы, кейде жаздық ұйқыға кетеді.
Тасбақалардың ерекшелігі денесі сүйекті-мүйізді не сүйекті-терілі сауытпен қапталған. Арқа сауытын карапакс, ал бауыр сауытын пластрон деп атайды. Сауытының ұзындығы 12 см-ден 2 м-ге дейін жетеді. Карапакс теріден дамыған сүйек тақташықтарынан тұрады; оның ішкі бетіне омыртқа қанаттары және қабырғалар бекиді. Пластронның тақташықтары бұғана мен құрсақ қабырғаларынан құралған. Екі сауыттың біріккен жері тарамыс сіңірмен қозғалмалы түрде не сүйектері кірігіп жалғасады. Екі сауыт арасынан Тасбақалардың басы, мойны, аяқтары шығып тұрады, қауіп төнгенде бұларды сауыт ішіне жиып алады. Көру, иіс сезу органдары жақсы дамыған, нашар естиді. Жақтарында тістері болмайды, иегінде тұмсық тәрізді мүйізді қабыршақтары бар. Құрлық Тасбақалары негізінен өсімдік қоректі; тұщы су Тасбақалары балықтармен, қосмекенділермен, омыртқасыз жануарлармен қоректенеді. Тіпті бірнеше айдай қоректенбеуі де мүмкін. Құрлықта шағылысады (бір немесе бірнеше жүз жұмыртқа салады). Жыныстық жағынан 2 – 3 жасында жетіледі. Кейбір түрлері жылына 3 рет, кейде одан да көп жұмыртқа салады. Шар немесе эллипс тәрізді жұмыртқаларының сырты әктасты қабыршақпен (құрлық тасбақаларында), не терілі жабынмен (тұщы су тасбақаларында) жабылған. Инкубация кезеңі көпшілік түрінде 2 – 3 ай (піл тасбақаларында 6 – 7 ай). Табиғи жағдайда 150 жылдай тіршілік етеді.
Тасбақалардың Қазақстанда 2 тұқымдасы: тұщы су тасбақалары және құрлық тасбақалары, олардың бір-бірден түрлері (батпақ тасбақасы) бар. Екінші тұқымдастың жалғыз түрі – дала тасбақасы республиканың оңтүстігінде таралған. 38 түрі мен түр тармағы қорғауға алынып, Халықаралық табиғат қорғау одағының “Қызыл кітабына” енгізілген.[1]
Туралы Тасбақалар: Тасбақалар екі жүзден астам миллион жыл планета Жер мекендейді. Даму, олар алда сүтқоректілер, құстар, қолтырауын, жыландар мен тіпті жыланға бар. Бүгін белгілі тасбақа ата-бабаларымыз, олар тістері болған және олардың қабығы жүйке жалғауларын бар, сонымен қатар, жақсы көру иісі, есту және сипап тамаша сезімін, оның golovu.U тасбақа жасыра алмады қоспағанда, бұл олар үшін өте ұқсас болды. Шамамен 70 млн жыл бұрын борлы кезеңінде алып тасбақа жүргізілді. Олар қазіргі заманғы болды 3,3М ұзындығы жетеді, ал кең нүктесінде олардың диаметрі 3,6 м. Бірақ қазіргі заманғы тасбақа оның мөлшері соққы - бұл нақты алып болып табылады. Ірі тасбақа планета - көн, терең теңізге тұратын. Бұл үлкен тасбақа солтүстік қоспағанда, барлық теңіздер мен мұхиттарда өмір сүреді. Тұлға Leatherback тасбақа салмағы 916kg болып табылды. Орташа жеке Leatherback тасбақа отбасы - 300-500kg салмақтап dermochelyscoriacea- және олардың денесінің ұзындығы 1,35-2,1m.Bolshinstvo тасбақа жүз жылдан артық өмір сүреді болып табылады. 50 жастағы үнді тасбақалар ұстап кейін бұл туралы кейбір мәліметтер бар, ол әлі күнге дейін Антарктида басқа барлық континенттерде тұтқындығынан 152 goda.Cherepahi өмір сүрген. Олар іс жүзінде кез келген ахуалды өмір сүреді, бірақ оңай және нашар емес, химиялық арқылы адам бетін ажырата, бұл өте obyasnimo.Pantsir болады тасбақа жабысатын қамтиды жылы тарату sreda.Pri жерүсті байланыс және ұзақ және тұщы су тасбақа қажет болады жыл сайын арттыру, оның концентрических сақина әр. Оның айтуынша, ағаш шеңбер сияқты, біз тасбақа жасы анықтауға болады.уралы Тасбақалар: Тасбақалар екі жүзден астам миллион жыл планета Жер мекендейді. Даму, олар алда сүтқоректілер, құстар, қолтырауын, жыландар мен тіпті жыланға бар. Бүгін белгілі тасбақа ата-бабаларымыз, олар тістері болған және олардың қабығы жүйке жалғауларын бар, сонымен қатар, жақсы көру иісі, есту және сипап тамаша сезімін, оның golovu.U тасбақа жасыра алмады қоспағанда, бұл олар үшін өте ұқсас болды. Шамамен 70 млн жыл бұрын борлы кезеңінде алып тасбақа жүргізілді. Олар қазіргі заманғы болды 3,3М ұзындығы жетеді, ал кең нүктесінде олардың диаметрі 3,6 м. Бірақ қазіргі заманғы тасбақа оның мөлшері соққы - бұл нақты алып болып табылады. Ірі тасбақа планета - көн, терең теңізге тұратын. Бұл үлкен тасбақа солтүстік қоспағанда, барлық теңіздер мен мұхиттарда өмір сүреді. Тұлға Leatherback тасбақа салмағы 916kg болып табылды. Орташа жеке Leatherback тасбақа отбасы - 300-500kg салмақтап dermochelyscoriacea- және олардың денесінің ұзындығы 1,35-2,1m.Bolshinstvo тасбақа жүз жылдан артық өмір сүреді болып табылады. 50 жастағы үнді тасбақалар ұстап кейін бұл туралы кейбір мәліметтер бар, ол әлі күнге дейін Антарктида басқа барлық континенттерде тұтқындығынан 152 goda.Cherepahi өмір сүрген. Олар іс жүзінде кез келген ахуалды өмір сүреді, бірақ оңай және нашар емес, химиялық арқылы адам бетін ажырата, бұл өте obyasnimo.Pantsir болады тасбақа жабысатын қамтиды жылы тарату sreda.Pri жерүсті байланыс және ұзақ және тұщы су тасбақа қажет болады жыл сайын арттыру, оның концентрических сақина әр. Оның айтуынша, ағаш шеңбер сияқты, біз тасбақа жасы анықтауға болады.
Тасбақалар (лат. Testudines) – бауырымен жорғалаушылар отрядының бірі. Триас кезеңінен белгілі, котилозаврлардан шыққан деген пікір бар. Қазір тіршілік ететін Тасбақалардың 250-ге жуық түрін 12 тұқымдасқа, 2 кейде 5 отряд тармағына біріктіреді. Тасбақалар барлық құрлықтарда (тек Антарктидада кездеспейді), негізінен тропиктік және субтропиктік аймақтарда таралған, әр тұқымдастың өзінің таралу орталықтары мен көбірек кездесетін жерлері бар. Тасбақалар ыстық шөлді жерлерді, тропиктік ормандарды, тау беткейлерін, өзен, көл, батпақ, елді мекендер маңын, теңіз жағалауларын, мұхиттарды мекендейді. Суық және құрғақшылық кезде қысқы, кейде жаздық ұйқыға кетеді.
Тасбақалардың ерекшелігі денесі сүйекті-мүйізді не сүйекті-терілі сауытпен қапталған. Арқа сауытын карапакс, ал бауыр сауытын пластрон деп атайды. Сауытының ұзындығы 12 см-ден 2 м-ге дейін жетеді. Карапакс теріден дамыған сүйек тақташықтарынан тұрады; оның ішкі бетіне омыртқа қанаттары және қабырғалар бекиді. Пластронның тақташықтары бұғана мен құрсақ қабырғаларынан құралған. Екі сауыттың біріккен жері тарамыс сіңірмен қозғалмалы түрде не сүйектері кірігіп жалғасады. Екі сауыт арасынан Тасбақалардың басы, мойны, аяқтары шығып тұрады, қауіп төнгенде бұларды сауыт ішіне жиып алады. Көру, иіс сезу органдары жақсы дамыған, нашар естиді. Жақтарында тістері болмайды, иегінде тұмсық тәрізді мүйізді қабыршақтары бар. Құрлық Тасбақалары негізінен өсімдік қоректі; тұщы су Тасбақалары балықтармен, қосмекенділермен, омыртқасыз жануарлармен қоректенеді. Тіпті бірнеше айдай қоректенбеуі де мүмкін. Құрлықта шағылысады (бір немесе бірнеше жүз жұмыртқа салады). Жыныстық жағынан 2 – 3 жасында жетіледі. Кейбір түрлері жылына 3 рет, кейде одан да көп жұмыртқа салады. Шар немесе эллипс тәрізді жұмыртқаларының сырты әктасты қабыршақпен (құрлық тасбақаларында), не терілі жабынмен (тұщы су тасбақаларында) жабылған. Инкубация кезеңі көпшілік түрінде 2 – 3 ай (піл тасбақаларында 6 – 7 ай). Табиғи жағдайда 150 жылдай тіршілік етеді.
Тасбақалардың Қазақстанда 2 тұқымдасы: тұщы су тасбақалары және құрлық тасбақалары, олардың бір-бірден түрлері (батпақ тасбақасы) бар. Екінші тұқымдастың жалғыз түрі – дала тасбақасы республиканың оңтүстігінде таралған. 38 түрі мен түр тармағы қорғауға алынып, Халықаралық табиғат қорғау одағының “Қызыл кітабына” енгізілген.[1]