АПАМ МЕНІҢ
Апам менің...
Менің апам — қолы алтын, құдіретті әйел еді. Қазақта осындай мықты,
акылды ұлы әйелдер болғаны қандай жақсы! Ертеректе қазақ әйелі не істеу
керек болса, түгел апамның қолынан келетін.
Үлкен әпкем — Шолпан тұрмысқа шықты. Әпкемнің жасауын апам өзі
дайындады. Бір айдың ішінде жіп иіріп, оюлап сырмақ жасады, киіз басты.
Тұскиіз бен құрақкөрпе тікті.
Апам менің..
Жаз өтіп, Қылышын сүйретіп Қыс келді. Орман-тоғай, тау-тас аппақ. Ал-
тай өңірінің әрі жүдеу, әрі көңілді шағы туды. Апам қарағайдың қабығы-
на бояған қызыл тонымды киіп, ойнауға шығамын. Қолыма былғары қол-
ғабымды, тымағымды, ақ пимамды киемін. Шанамды сүйреп шығамын.
Қайыңды иіп, шанамды да апам істеп берген. Сонда Әңгiштайдың өзім
секілді бар баласы маған қызыға да қызғана қарайтынын, жағымсып мені-
мен дос болғысы, менімен ойнағысы келетінін біліп, танауымды шүйіремін.
• Мәтінді ойбөліктерге бөл.
• Әр ойбөлікте не туралы сөз болғанын айт.
• Мәтінге тағы қандай тақырып қояр едің?
• Не себепті?

составьте 5 во надо​

Мұхтар Омарханұлы Әуезов – қазақтың ұлы жазушысы, қоғам қайраткері, ғұлама ғалым, Қазақстан ғылым академиясының академигі (1946), филология ғылымдарының докторы, профессор (1946), Қазақ КСР-нің еңбек сіңірген ғылым қайраткері (1957)Ол қазіргі Шығыс Қазақстан облысының Абай ауданындағы Бөрілі деген жерде 1897 жылы 28 қыркүйекте туған. Шыққан руы қожа. Мұхтардың атасы Әуез ескіше сауаты бар, араб, парсы, ортазиялық түркі әдебиетімен таныс болған. Мұхтар бала кезінде атасының үйретуімен арабша хат таниды. Мұхтардың әкесі Омархан да, атасы Әуез де Абай аулымен іргелес отыратын, құдалы, дос-жар адамдар еді. 1908 жылы Семейдегі Камалиддин хазірет медресесінде оқып, одан кейін орыс мектебінің дайындық курсына ауысады. 1910 жылы Семей қалалық бес кластық орыс қазына училищесіне оқуға түсіп, соңғы класында оқып жүргенде «Дауыл» атты алғашқы шығармасын жазады. Училищені 1915 жылы аяқтап, Семей қалалық мұғалімдер семинариясына түседі. Семинарияда оқып жүріп Шәкәрім Құдайбердіұлының «Жолсыз жаза» дастанының негізінде «Еңлік-Кебек» пьесасын жазып, оны 1917 жылы маусым айында Ойқұдық деген жерде сахнаға шығарады.

Денсаулық - ең үлкен бәс, сияқты халықтың ақылмандығы гласит. сол сондықтан, не ғана қашан бас адамның барлық арада тәртіпте мен денсаулықпен, бас оның күш және серпіліс үшін қал-жағдай, жанасушылық, шығармашылық бол-. Қашан бойда бірнәрсе болит, оқуда немесе жұмыста алаңсыз ойлау қиын, енжарлан- тіпті думанда-. Ал қазіргі өмір бізден бол- белсенді сұрайды, сол себептен біз туралы өзінің денсаулығының күтуге керекпін.Күт- денсаулық керек жасынан, ал қыңқыл-сыңқылдар ескерту оңайырақ, ауруды қарату еш, дәрігерлер айтады. Біздің сыныбымызда уже жаман көру және қыңыр арқа оқушылар болатын. Жиі сол соң компьютермен ұзақ отыр- деген случается, оқылымдар надұрыс қалыпта при жаман жарық түсір-. Сол қиын бол-, кейін жөнде-, себебі ақпараттың біздің ғасырымызда адамға болды неғұрлым және неғұрлым алдым монитормен отыру приходится, қарамастан және көру және құла- құлау болады. Может, қазір біз осы үлкен мағынаны сомдамаймыз, себебі жайдан-жай ұсынбаймыз, не мынадай соқырлық.