Қаріппен берілген сөздерді буынға бөлу. Эти слова надо щас вот например: Дә- ру- мен- жіңіішке сөз, 3 буын бар. Дә-ашық буын, ру- ашық буын, мен- бітеу буын. Дә-ру-мен, ми-не-рал, сү-йек, ден-сау-лық-қа, бо-яу-лар. Можете я совсем не понимаю!
Домбыра қазақ халқының төл аспабы. Домбыраның үні халықтың байырдан келе жатқан халін сипаттайды. Оның күмбірлеген дауысы әр адамның жүрегін елжеретпей қоймайды.
Домбыра қазақ халқы үшін ең маңызды аспап, әрі қазақ дегенде ең алғаш еске түсетін халықтың символы. “Нағыз қазақ, қазақ емес, нағыз қазақ—домбыра” деп дана халық бекер айтпаса керек. Себебі домбыра, қазақ халқының бары мен нары, жүрегі, мақтанышы және көне тарихы.
Ақтамберді жырларында азаттық күрестің басты мақсаты өз алдына ел болу, төгілген қанның өтеуі бейбіт тіршілік, азат ел, мамыражай тіршілік дегенге саяды. Оны «қой үстінде бозторғай жұмыртқалаған» жұмақ заманда тəуелсіз елдің тыныштығын ел арасындағы дау-жанжал бұзбаса, береке-бірліктің құтын қашырмаса деген тілек қатты толғандырады.
Жастайынан қанды қырғынды көріп, соғыстың бел ортасында жүргені дала шайырының жігерін жани түседі. Майданда біраз қалмақтың басын қаққан Ақтамберді «Балпаң, балпаң кім ба толғауында [3; 61, 62] батырлыққа үндеп, дұшпаннан именбеуға ұран салады:Ақтамберді жыраудың XVIII ғ. айтқан бұл сөзі бүгінгі ұрпаққа арналғандай көрінетіні несі екен?! Сөз өнерінің өміршеңдігі деген осындай бір өлшемдермен өлшенсе керек. Əр сөзді əркім өзіне қабылдайтындай немесе соны терең ұғынып, қабылдай алатындай дəрежеде болғанымыз жөн сияқты. Əдебиет — шаң басқан, мұражайда қат-қат жатқан сары қағаз емес, тірімізде тіршілікке аса қажет ауа, су жəне наннан кейінгі қажеттілік. Сəуегей жыраудың соны алдын ала көргеніне, болжампаздығына таңырқайсың...
Асты сызылған сөздердің синонимі:
1. Кие дарыған—қасиетті, құдыретті;
2. Сыры мен қыры мол— жұмбақ;
3. Таңданысын тудырып жатыр— таңғалдыруда.
4. Табиғатқа өте жақын— табиғатқа етене жақын.
5. Жұмбағы көп— сыры бітпеген, сыры көп;
6. Айна қатесіз бере алатын— бұлжытпай салатын;
7. Қастерлеп—аялап.
Домбыра—қазақ мақтанышы.
Домбыра қазақ халқының төл аспабы. Домбыраның үні халықтың байырдан келе жатқан халін сипаттайды. Оның күмбірлеген дауысы әр адамның жүрегін елжеретпей қоймайды.
Домбыра қазақ халқы үшін ең маңызды аспап, әрі қазақ дегенде ең алғаш еске түсетін халықтың символы. “Нағыз қазақ, қазақ емес, нағыз қазақ—домбыра” деп дана халық бекер айтпаса керек. Себебі домбыра, қазақ халқының бары мен нары, жүрегі, мақтанышы және көне тарихы.
Ақтамберді жырларында азаттық күрестің басты мақсаты өз алдына ел болу, төгілген қанның өтеуі бейбіт тіршілік, азат ел, мамыражай тіршілік дегенге саяды. Оны «қой үстінде бозторғай жұмыртқалаған» жұмақ заманда тəуелсіз елдің тыныштығын ел арасындағы дау-жанжал бұзбаса, береке-бірліктің құтын қашырмаса деген тілек қатты толғандырады.
Жастайынан қанды қырғынды көріп, соғыстың бел ортасында жүргені дала шайырының жігерін жани түседі. Майданда біраз қалмақтың басын қаққан Ақтамберді «Балпаң, балпаң кім ба толғауында [3; 61, 62] батырлыққа үндеп, дұшпаннан именбеуға ұран салады:Ақтамберді жыраудың XVIII ғ. айтқан бұл сөзі бүгінгі ұрпаққа арналғандай көрінетіні несі екен?! Сөз өнерінің өміршеңдігі деген осындай бір өлшемдермен өлшенсе керек. Əр сөзді əркім өзіне қабылдайтындай немесе соны терең ұғынып, қабылдай алатындай дəрежеде болғанымыз жөн сияқты. Əдебиет — шаң басқан, мұражайда қат-қат жатқан сары қағаз емес, тірімізде тіршілікке аса қажет ауа, су жəне наннан кейінгі қажеттілік. Сəуегей жыраудың соны алдын ала көргеніне, болжампаздығына таңырқайсың...