Қарахандықтар Қарақытайлар гурханың боданына айналды?
керек

Современное изобразительное искусство Казахстана После провозглашения независимости Республики Казахстан многие художники стали переосмысливать свое творчество, искать новые направления. В современной жизни Казахстана стали развиваться три направления в изобразительном искусстве: символический метод, концептуальный прием и реализм. Искусство современного Казахстана отказ от стереотипов, творческий поиск, большое количество трактовок, стилей, по-разному решающих проблемы новой эпохи. Агымсалы Дузельханов (род. в 1951 г.) изображает образы исторических личностей реалистически. Такие его картины, как "Томирис", "Саки", "Огуз хан", "Абылай хан", "Абулхаир хан", "Толе, Казыбек, Аптеке би", внесли огромный вклад в развитие национальногоискусства. Он руководитель авторского коллектива по оформлению национальной валюты Республики Казахстан. Его отличает яркий творческий стиль, он внес значительный вклад в формирование этнодизайна, т.е. в формирование эстетических и функциональных качеств предметной среды, в оформление учебников нового поколения и казахских сказок. Его работы пользуются успехом в народной среде. При работе над образами ханов и биев он старался запечатлеть духовный мир каждого своего героя. Результатом такой плодотворной работы, мастерства художника являются памятники героям эпохи. Имя А.Дузельханова названо в числе 33 обладателей высокого художников — почетного звания "Мировой художник" в США, куда съехались художники из 150 стран мира. Произведения различного цикла Дулата Алиева производят сильное впечатление на зрителей. Манера исполнения работы "Гибель Отрара" оказала огромное воздействие на одно из направлений

Әке – асқар тау.Отбасында әкенің орны бөлек. Әке – сол шаңырақтың бар ауыртпалығын көтеретін, асырап-бағуға да, жақсы тәлім-тәрбие беруге де міндетті адам. Әке – бала үшін асқар тау. Әке қамқорлығы дегеніміз – отбасы мүшелерін әртүрлі пәле-жаладан қорғап отыратын қасиетті ұғым. Сондықтан әкені сыйлау, оған үлкен құрметпен, ілтипатпен қарау баланың парызы болмақ. Ақын Жарасқан Әбдірашевтың әке десе – ауылы, ауыл десе – әкесі есіне оралатын перзенттік жүрегі дамылсыз соққан. Қашан да қамқор болған сан үмітке, Өтермін сақтауменен салтыңды әсем. Көнбей ме көңіл шіркін кәрілікке, Өкпелеп қалмайсың ба «қартым” десем! Ақын үшін, «бір ауылдың бәйтерегі» – өмірдің ащы-тұщысын халқымен бірге татқан әкесі. Сондықтан ол әкеден алатын тәрбие де салиқалы болмақ. Әке – ұрпақтың панасы, үйдің басшысы, әрі тәрбиешісі. Ол тек бір отбасының ғана емес, ауылдың, рудың қамқоршысы, ел ағасы. Өмірге келген баланың әрбір сәтті қадамы әке үшін үлкен мәртебе, зор мақтаныш болмақ. Сондықтан да әке ақылымен жүру, ешкімнің ала жібін аттамай, адал ғұмыр кешу баланы тек жақсы болашаққа ғана әкеледі. «Әкеге бағыну – аллаға бағыну» депті Мұхаммед пайғамбарымыз. Демек, әкені ренжітпей оның айтқанының үдесінен шығып отыру әрбір перзенттің басты парызы екен. Ақылы мен пайымы терең аналар балаларын үнемі әкесін сыйлап, құрметтеуге бейімдеп отырады. «Әкең ренжіп қалар», «Әкең жіберсе, бара ғой», «Әкеңе барып сәлем бер», «Әкеңнің керегін дайында» деп әкеге құрмет, қызмет етуге баланы жасынан дайындап отырса, мұндай отбасында әрдайым тәртіп, ынтымақ пен бірлік болуы сөзсіз. Әке ұл-қызын намысшылдыққа, елі, руы, қала берді өз бауырлары үшін еңбек етіп, өмір сүруге баулып отырады. Әкенің мейірімі мен талап қойғыштығының, еңбеккерлігінің бала тәрбиесіне ықпалы көп.