Арман болған ақ боз ат тақырыбында эссе

Әңгіме Салықсалғанның табиғатын бейнелеуден басталып, осы өңірде тұрып, тіршілік етіп жатқан ауылдың өмірімен жалғасады. «Шілденің ортасы болса да, бұл жер қоңыр салқын, бұлтсыз күндері тамылжыған тамаша мезгіл басталушы еді. Не ыстық емес, не суық емес жайлаудың жаймашуақ сәтінде төбеңнен көкпеңбек болып төңкеріліп тұрар аспанға қарағайдың бүршігін лақтырып ойнайң ... ». Бұл суреттеу арқылы автордың балалық шағында өскен даласында жүріп жадында жатталған еркеліктері мен ойындарын көруге болады. Одан әрі кешкі ауылдың тынысы суреттеледі. «Шаршау дегенді білмейтіно, қызли - келіншектер соғыс жылынан кейінгі, бейбет өмірдің шуағына жылынып, сызылта ән салатын, тау арасынд жылтылдатып от жағыпа, әна шырқағанда, лаулағано жалын бақсыдай тілін жалаңдатып, күй шертіп тау-таста күңірентіпа тұрғандай әдемі сезілуші еді-ау. Біздер, балалар, күні бойы өгіз үйретіп, бұзау жаямыз. Үш уақыт сиыр сауғызамыз. Ымырт үйіріле алтыбақан құрған азаматтардың маңайында арпалысып, тиіп - қашып ұлардай шулап ойнап жүргеніміз ».

Объяснение:

Хз правильно ли