Менің ана тілім – шексіз бай, шұрайлы, тегеуріні мықты тіл. Өйткені өмірдің алмастай қырын, абзал сырын түсіне білуіме басты себепкер - сол ана тілім! Мынау жарық дүниеге келгеннен бастап, ананың әлдиімен бойыма сіңіріп келе жатқан тілім мен үшін ең қастерлі, ең қымбат тіл. Ақын С.Торайғыров ана тілімді:
Ана тілім-ата-бабамыздан мирас болып келе жатқан баға жетпес мұра. Демек әр адам ана тілін көзінің қарашығындай қорғауға, оның тазалығын сақтауға тиіс. Амал не, туған тілімізді шұбарлап, басқа тілдің сөздерімен араластырып сөйлейтіндерді жиі көремін. Тіпті, туған тілінен безетін сорақыларды да, менсінбеушілікпен қарап, қазақша сөйлеуге ұялатындарды көргенде, белгілі орыс жазушысы К.Г.Паустовскийдің «Туған тіліне жаны ашымаған адам – жәндік» деген сөзі ойыма еріксіз оралады.
Қасқыр үлкен, томпақ кішкентай қоянды жегісі келіп оны андиды.осылай андып отырған қасқыр:
Мен оны бірдең жеп қоямын,ол мені сезбейдіде- деп ойлайды. Осылай отырғанда ол қоянды жоғалтып алды. Шошып кетіп ол аспанға қааса ол биік ағаштын тобесінде отыр екен. Ол ба қасқыр ға қарап үлкен өткір таяқты оған атпақшы болып қорқытады. Сонда қасқыр:
Өтінем өлтіре көрме, қалағанынды істеймын дейды.
Қоян: Жақсы онда ешкімді де бұлай қорқытып, жеме . Ол жамандыққа жатады. Енді ешқашан бұлай істеме-дейді.
Қасқыр: жақсы , қалағанын болсын деп уәдесін береді , және ол қасқыр қоянмен дос болыпты.
Менің ана тілім – шексіз бай, шұрайлы, тегеуріні мықты тіл. Өйткені өмірдің алмастай қырын, абзал сырын түсіне білуіме басты себепкер - сол ана тілім! Мынау жарық дүниеге келгеннен бастап, ананың әлдиімен бойыма сіңіріп келе жатқан тілім мен үшін ең қастерлі, ең қымбат тіл. Ақын С.Торайғыров ана тілімді:
Ана тілім-ата-бабамыздан мирас болып келе жатқан баға жетпес мұра. Демек әр адам ана тілін көзінің қарашығындай қорғауға, оның тазалығын сақтауға тиіс. Амал не, туған тілімізді шұбарлап, басқа тілдің сөздерімен араластырып сөйлейтіндерді жиі көремін. Тіпті, туған тілінен безетін сорақыларды да, менсінбеушілікпен қарап, қазақша сөйлеуге ұялатындарды көргенде, белгілі орыс жазушысы К.Г.Паустовскийдің «Туған тіліне жаны ашымаған адам – жәндік» деген сөзі ойыма еріксіз оралады.
Диалог:
Қасқыр үлкен, томпақ кішкентай қоянды жегісі келіп оны андиды.осылай андып отырған қасқыр:
Мен оны бірдең жеп қоямын,ол мені сезбейдіде- деп ойлайды. Осылай отырғанда ол қоянды жоғалтып алды. Шошып кетіп ол аспанға қааса ол биік ағаштын тобесінде отыр екен. Ол ба қасқыр ға қарап үлкен өткір таяқты оған атпақшы болып қорқытады. Сонда қасқыр:
Өтінем өлтіре көрме, қалағанынды істеймын дейды.
Қоян: Жақсы онда ешкімді де бұлай қорқытып, жеме . Ол жамандыққа жатады. Енді ешқашан бұлай істеме-дейді.
Қасқыр: жақсы , қалағанын болсын деп уәдесін береді , және ол қасқыр қоянмен дос болыпты.