Действие происходит весной, в имении помещицы любови андреевны раневской. когда начинает вишневый сад, который в необозримом будущем планируется продать за долги. людмила андреевна и ее дочь анна на протяжении пяти лет жили за границей, в париже. мужа у раневской нет, он погиб от алкоголизма. в данном имении на протяжении этого времени жил брат раневской гаев со своей дочерью варей. денег у любови андреевны практически не было. во всем этом виновата была ее беспечность отношение к деньгам и ее последний возлюбленный, который обворовал, а затем и вовсе бросил. брат и его дочь встречали раневскую и анну на станции. дома их ждала горничная дуняша и купец лопахин. они активно обсуждали судьбу владения. купец лопахин предлагал раневскому разбить имеющую землю на наделы и отдать в аренду дачникам. но тот сопротивлялся с ссылаясь на то,что земля засажена вишневым садом. гай оставшись наедине с варей пытался разрешить сложившуюся ситуацию. он предложил своим родственникам к зажиточной тетки в ярославль и попросить у нее денег. племянница его успокоилась, ведь дядя решила их проблемы. двадцать второго аавгуста-деь торгов. в этот вечер в имении проводился . раневская ждала брата ведь он должен был деньги от тетки из ярославля. и вот он появился пятнадцать тысяч. этих денег не хватало, чтобы выкупить имения. приобрел это имение купец лопахин и его аж распирала радость, ведь владение достались ему. любови андреевны рыдала об утерянном саде, дочь успокаивала ее, говоря, что будет другой сад и другое имение. потом все начинают разъезжаться
Біздің қазақтың қосқан аты алдында келсе, түсірген балуаны жықса, салған құсы алса, қосқан иті өзгеден озып барып ұстаса, есі шығып бір қуанады. Білмеймін, содан артық қуанышы бар ма екен? Әй, жоқ та шығар! Осы қуаныш бәрі де қазақ қарындастың ортасында бір хайуанның өнерінің артылғанына я бір бөтен адамның жыққанына мақтанарлық не орны бар? Ол озған, алған, жыққан өзі емес, яки баласы емес. Мұның бәрі - қазақтың қазақтан басқа жауы жоқ, биттей нәрсені бір үлкен іс қылған кісідей қуанған болып, ана өзгелерді ызаландырсам екен демек. Біреуді ызаландырмақ - шариғатта харам, шаруаға залал, ақылға теріс. Әншейін біреуді ыза қылмақтың несін дәулет біліп қуанады екен? Жә, болмаса, ана ыза болушы соншалық неге жер болып қалады екен?
Біздің қазақтың қосқан аты алдында келсе, түсірген балуаны жықса, салған құсы алса, қосқан иті өзгеден озып барып ұстаса, есі шығып бір қуанады. Білмеймін, содан артық қуанышы бар ма екен? Әй, жоқ та шығар! Осы қуаныш бәрі де қазақ қарындастың ортасында бір хайуанның өнерінің артылғанына я бір бөтен адамның жыққанына мақтанарлық не орны бар? Ол озған, алған, жыққан өзі емес, яки баласы емес. Мұның бәрі - қазақтың қазақтан басқа жауы жоқ, биттей нәрсені бір үлкен іс қылған кісідей қуанған болып, ана өзгелерді ызаландырсам екен демек. Біреуді ызаландырмақ - шариғатта харам, шаруаға залал, ақылға теріс. Әншейін біреуді ыза қылмақтың несін дәулет біліп қуанады екен? Жә, болмаса, ана ыза болушы соншалық неге жер болып қалады екен?
Объяснение:
26шы қара сөз