Қазақ халқы ұлт болып қалыптасқалы бері, қазақ тілі өмір сүріп келеді. Тілдің иесі – кешегі қазақ, бүгінгі қазақ және болашақтағы қазақ. Тілдің ғұмыры уақыт тәрізді мәңгілік. Тіл – халықтың мәңгілік халық болып қалуының айғағы. Тіл – өткеннің ұрпаққа қалдырған аманаты, бүгінгі күннің абыройы, ертеңгі күннің кепілі. Ата Заңда «Мемлекеттік тіл – қазақ тілі» деп анық та айқын жазылған.
ХХ ғасырдың басында ғалым Ахмет Байтұрсынұлы «Ұлттың жоғалуына себеп болатын нәрсенің ең қуаттысы – тіл, сөзі жоғалған ұлттың өзі де жоғалады» деп еді.Туған тіліміз – халқымыздың кешегі жүріп өткен жолын, бүгінгі жалғасқан ғұмырының ертеңге апарар мүддесін бейнелейтін ең басты қазынамыз, әйтсе де біздер оны құрметтеп, қолдап, аялау керектігі жөнінде көп ой толғаған емеспіз.
Еліміз тәуелсіздік жолының жиырма екінші жылына қадам басқан тарихи шақта, басқа елдермен иығын тең тіресер кезеңде мені тіліміздің қазіргі жайы толғандырады. Әсіресе, жастар, өкінішке орай, ана тіліне менсінбей қарауға әуес. Бүгін біздің ортамызда неге өз ана тілін білмейтіндер көбейді? Көшеде жүрген екі қазақтың бірі орыс тілінде сөйлейді, дүкенде де, қоғамдық орындарда да жүрсек көретініміз – осы. Жасы да, кәрісі де тілін бұрап, орыс тілінде сөйлеп жатқаны. Не себептен өз ана тілінде ойын жеткізуге үйренуге тырыспайтыны мен үшін түсініксіз. Осылай тізе берсең қазақ тілінің бүгінгі жайы, ақын тілімен айтқанда, «Мың өліп, мың тірілген» қазақ ұлтының дәл өзі сияқты.
Бір жылда төрт жыл мезгілі. Олар бірнен соң бірі ауысып келіп отырады. Ең алдымен жыл басын қыс бастайды. Қыс айларына желтоқсан, қаңтар ақпан жатады. Қыста күн суық болады. Көп қар жауады. Одан кейін көктем мезгілі келеді. Оған наурыз, сәуір, мамыр айоары жатады. Біз көктем мезгілі біткен соң жазғы каникульға шығамыз. яғни көктемнен соң жаз мезгілі келеді деген сөз. Жаз мезгілдері маусым, шілде , тамыз болып табылады. Жазда күн жылы болады. Көптеген жеміс-жидектер піседі. Ең соңғысы күз мезгілі. Бұл мезгілде егін егеміз. Дақылдарды жинаймыз. Біз де сабаққа барамыз. Жапырақтар сарғайып түседі. Осылайша жыл мезгілдері ауысып келіп отырады.
Қазақ халқы ұлт болып қалыптасқалы бері, қазақ тілі өмір сүріп келеді. Тілдің иесі – кешегі қазақ, бүгінгі қазақ және болашақтағы қазақ. Тілдің ғұмыры уақыт тәрізді мәңгілік. Тіл – халықтың мәңгілік халық болып қалуының айғағы. Тіл – өткеннің ұрпаққа қалдырған аманаты, бүгінгі күннің абыройы, ертеңгі күннің кепілі. Ата Заңда «Мемлекеттік тіл – қазақ тілі» деп анық та айқын жазылған.
ХХ ғасырдың басында ғалым Ахмет Байтұрсынұлы «Ұлттың жоғалуына себеп болатын нәрсенің ең қуаттысы – тіл, сөзі жоғалған ұлттың өзі де жоғалады» деп еді.Туған тіліміз – халқымыздың кешегі жүріп өткен жолын, бүгінгі жалғасқан ғұмырының ертеңге апарар мүддесін бейнелейтін ең басты қазынамыз, әйтсе де біздер оны құрметтеп, қолдап, аялау керектігі жөнінде көп ой толғаған емеспіз.
Еліміз тәуелсіздік жолының жиырма екінші жылына қадам басқан тарихи шақта, басқа елдермен иығын тең тіресер кезеңде мені тіліміздің қазіргі жайы толғандырады. Әсіресе, жастар, өкінішке орай, ана тіліне менсінбей қарауға әуес. Бүгін біздің ортамызда неге өз ана тілін білмейтіндер көбейді? Көшеде жүрген екі қазақтың бірі орыс тілінде сөйлейді, дүкенде де, қоғамдық орындарда да жүрсек көретініміз – осы. Жасы да, кәрісі де тілін бұрап, орыс тілінде сөйлеп жатқаны. Не себептен өз ана тілінде ойын жеткізуге үйренуге тырыспайтыны мен үшін түсініксіз. Осылай тізе берсең қазақ тілінің бүгінгі жайы, ақын тілімен айтқанда, «Мың өліп, мың тірілген» қазақ ұлтының дәл өзі сияқты.
Жыл мезгілдері.
Бір жылда төрт жыл мезгілі. Олар бірнен соң бірі ауысып келіп отырады. Ең алдымен жыл басын қыс бастайды. Қыс айларына желтоқсан, қаңтар ақпан жатады. Қыста күн суық болады. Көп қар жауады. Одан кейін көктем мезгілі келеді. Оған наурыз, сәуір, мамыр айоары жатады. Біз көктем мезгілі біткен соң жазғы каникульға шығамыз. яғни көктемнен соң жаз мезгілі келеді деген сөз. Жаз мезгілдері маусым, шілде , тамыз болып табылады. Жазда күн жылы болады. Көптеген жеміс-жидектер піседі. Ең соңғысы күз мезгілі. Бұл мезгілде егін егеміз. Дақылдарды жинаймыз. Біз де сабаққа барамыз. Жапырақтар сарғайып түседі. Осылайша жыл мезгілдері ауысып келіп отырады.