Думаю пойдёт Абай Құнанбаев(Ыбырақым Құнанбаев) (1845 - 1904) -, сазгер, қоғамдық қайраткер қазақ жазушы, ақын.1845 жылдың 29 шілдесінің Ыбырақымы Қазақстанда байдың аристократтық отбасысында туды. Прозвище Абай Құнанбаевтың ғұмырнамасында бол- ал- тағы балалықта анадан.Ал- жақсы білімді - семипалатенском медреседе оқыды, ал да орыс мектепте. Құнанбаев жастық кездің жастарынан әдебиет(орыс, еуро), ал да күншығыс ғалымның жұмыстарымен түртектеді. Көп күшті өзінің ғұмырнамасында Абай Құнанбаев орыс және қазақ дақылдардың жанасушылық үшін тосты. Ол өзінің халқының орыс тілдің байқауына баж етті.Құнанбаевтың өлең-жырларының арасында маңызды жерді әлеуметтік әділетсіздікпен күрес қарызға алады. Да ақынның Абая Құнанбаева ғұмырнамасы сияқты жаңашыл поэзияде белгілі. Тап Құнанбаев қазақтар арасында шестистишья және восьмистишья пайдалан- бірінші ақынмен стал. Абай несколько дастанды жазып қойды, больше полутора сотни өлең-жыр, более 50 аударманы орындады. Ең белгілінің арасында
Менің Қазақстаным - сол ең шырайлым, , қымбат, ыстық сүйікті маңызды ел. Сол мен ел.
Көп ғасыр понадобилось біздің ата-бабаларымыздың, заселить чтобы, төселіп кет-, қорға- ол жаулардан және мирасқа деген жұқтыр- бізге, қазірде ашты-тоқты. Неше еңбек, тер және қанның, қуаныштың және көресілердің на сыбаға өткелек тұқымдардың жауды. Біздің халқымыздың ақындық мұрасы аз емес арба- картингтерді көрік жақын жер, оның ұшы-қиырсыз жазираларының, таудың, көлдің көк айдынының ақ қарлы зәңгірлерінің асырайды. Ұлы ақындар көрікті және қазақ жердің тарихын жырлады. Халықтың жады сақтайды және тұқымға айтулы және трагедиялық уақиғаларды қазақ халықтың өмірінде тұқымнан деген жұқтырады. Домбры халықтың себептерін тыңдай, ұсын- себе алып дала, желпілде- түздік шөптерді азат жел, онда летящего лихом атта салт аттыдан, сияқты қанаттарда, күнге.
Жаядай және дұрыс Қазақстан сұлап жатты. Күн даладан деген тұрады, барлық күнді над даламен барады, мен дремучими қармақбаулармен және мыңдаған көл, ол да далада кездесе соғады.
Көп ғасыр понадобилось біздің ата-бабаларымыздың, заселить чтобы, төселіп кет-, қорға- ол жаулардан және мирасқа деген жұқтыр- бізге, қазірде ашты-тоқты. Неше еңбек, тер және қанның, қуаныштың және көресілердің на сыбаға өткелек тұқымдардың жауды. Біздің халқымыздың ақындық мұрасы аз емес арба- картингтерді көрік жақын жер, оның ұшы-қиырсыз жазираларының, таудың, көлдің көк айдынының ақ қарлы зәңгірлерінің асырайды. Ұлы ақындар көрікті және қазақ жердің тарихын жырлады. Халықтың жады сақтайды және тұқымға айтулы және трагедиялық уақиғаларды қазақ халықтың өмірінде тұқымнан деген жұқтырады. Домбры халықтың себептерін тыңдай, ұсын- себе алып дала, желпілде- түздік шөптерді азат жел, онда летящего лихом атта салт аттыдан, сияқты қанаттарда, күнге.
Жаядай және дұрыс Қазақстан сұлап жатты. Күн даладан деген тұрады, барлық күнді над даламен барады, мен дремучими қармақбаулармен және мыңдаған көл, ол да далада кездесе соғады.