Отбасы-менің тірегім. Себебі, отбасы мүшелері менің ең жанашыр жандарым. Атам, әжем, анам, әкем, бауырларым. Атам мен әжем бізге Отан отбасынан басталатынын, отбасының маңызын түсініп, бағалай білу керек екендігін әрдайым түсіндіріп отырады. Отбасында адам өзін еркін сезінеді. Бөгде адамдарға отбасындағы іс-әрекеттеріңді жасай алмайсың. Оны тек жақындарың ғана көтереді. Сенің жетістіктеріңе қуанып, кемшіліктеріңе қиналатын да өз жақындарың. Отбасын бағалай білейік. Отбасын сүйген адам Отанын да сүйеді.
Қазтуған Сүйінішұлы (XVII ғасыр) - мырза, батыр, жырау. Халық арасында Қарға бойлы Қазтуған атанып кеткен айтулы жорық жырауы.
Қазтуған жырау ноғайдың Едисан ордасының билеушісі Сүйініш мырзаның ұлы. Сүйініш мырзаның Қазтуғаннан басқа Азамат және Әдіжі атты тағы екі ұлы болған.
Объяснение:
Қазтуған жыраудың "Мадақ жыры", "Туған жермен қоштасу" сынды туындыларын ежелгі қазақ поэзиясының таңдаулы үлгілеріне жатқызуға болады. Ақынның халық жыраулары арқылы жеткен бірқатар толғаулары И.Березиннің "Түрік хрестоматиясында" (1862), Ғабдолла Мұштақтың 1910 жылы шыққан "Шайыр, яки қазақ ақындарының басты жырлары" жинағында, М.Мағауиннің "Алдаспан" кітабында (1970) жарияланды.
Отбасы-менің тірегім. Себебі, отбасы мүшелері менің ең жанашыр жандарым. Атам, әжем, анам, әкем, бауырларым. Атам мен әжем бізге Отан отбасынан басталатынын, отбасының маңызын түсініп, бағалай білу керек екендігін әрдайым түсіндіріп отырады. Отбасында адам өзін еркін сезінеді. Бөгде адамдарға отбасындағы іс-әрекеттеріңді жасай алмайсың. Оны тек жақындарың ғана көтереді. Сенің жетістіктеріңе қуанып, кемшіліктеріңе қиналатын да өз жақындарың. Отбасын бағалай білейік. Отбасын сүйген адам Отанын да сүйеді.
Объяснение:
Қазтуған Сүйінішұлы (XVII ғасыр) - мырза, батыр, жырау. Халық арасында Қарға бойлы Қазтуған атанып кеткен айтулы жорық жырауы.
Қазтуған жырау ноғайдың Едисан ордасының билеушісі Сүйініш мырзаның ұлы. Сүйініш мырзаның Қазтуғаннан басқа Азамат және Әдіжі атты тағы екі ұлы болған.
Объяснение:
Қазтуған жыраудың "Мадақ жыры", "Туған жермен қоштасу" сынды туындыларын ежелгі қазақ поэзиясының таңдаулы үлгілеріне жатқызуға болады. Ақынның халық жыраулары арқылы жеткен бірқатар толғаулары И.Березиннің "Түрік хрестоматиясында" (1862), Ғабдолла Мұштақтың 1910 жылы шыққан "Шайыр, яки қазақ ақындарының басты жырлары" жинағында, М.Мағауиннің "Алдаспан" кітабында (1970) жарияланды.