Айтыс – ертеден келе жатқан қазақ әдебиетінің үлкен саласы. Айтыс «көркемсөзбен жарысу» дегенді білдіретін поэзияның күрделі жанры.
Айтыстың негізгі ерекшелігі – болған оқиға, шындық өткір тілмен айтылады. Айтыс –нағыз ақындық өнер, суырыпсалма өнер. Айтыстың қазақ тілінің сөздік қорын дамытуда маңызы зор. Тілдегі сұлу теңеулер, мақал –мәтелдер айтыс өлеңдерінде жасалған. Айтыс адамды әдемі сөйлеуге, шешендікке, тапқырлыққа үйретеді. Айтысқа шынайы ақындар ғана барады. Айтыс тапқырлықты қажет етеді. Себебі қарсылас ақынның өлеңіне ұтқыр жауап айтылмаса, ақын жеңіліс табады.
Нағыз айтыскер ақын домбырасыз айтыспайды. Нағыз айтыскер ақын бірнеше өнерді меңгерген. Біріншіден, ол – сөз өнерін жақсы меңгерген шешен, екіншіден, әнші, үшіншіден, домбырада шебер ойнайтын әртіс. Кез келген ақын айтыскер ақын болмайды. Айтыскер ақын өлеңді ойдан тез шығаратын дарынды, терең ойлы, ұтқыр жауап беретін, логикалық ойлауы күшті адам болу керек.
Определите стиль и жанр текста
Жас жігіт тек зарлаумен болады.Ол ақшаны қалай еңбекпен табатынын білмейбі.Сондықтан байларға ақша тегіннен түседі деген ой қалыптасқан.Ол ешнəрсе істеместен,ешқандай жетістікке,табысқа жете алмайды.Қол қусырудан еш пайда жоқ,тек өзіне хиян.Ал қарт кісі болса сен ең бай адамсын көзің ашады.Ол егерде сенің қол-аяғың болса,бұл табысқа жете аласың деп сендіреді. Саған бірдене мүшенді ақшаға айырбастаса десе сен келіспейсін.Себебі денсаулық-біздің ең бірінші байлығымыз.Ал біз осы байлығымызды пайдалана отырып,мол табысқа жете аламыз .
Объяснение:
Нәзипа Құлжанова - Алаш қозғалысы кезінде қайраткерлігімен көзге түскен қазақ қыздарының бірі, Құлжан немересі 1887 жылы Торғай қаласында туған. Аумалы төкпелі заманда ел қамы үшін күрескен қайраткерлердің бірі. Қазақ қыздарынан шыққан ұстаз, этнограф, аудармашы, журналист Нәзипа Сағызбайқызы 1902 жылы Қостанайдағы орыс-қазақ гимназиясын, 1903-1904 жылдары Торғайдағы қыздар училищесін бітіреді. Оқып жүрген кезінен бастап өзін ұлт үшін күресуге даярлаған. Оқуын аяқтаған соң, 1905 жылы Семей қаласындағы оқытушылар семинариясында ұстаз болған. Ұстаздық жұмысты атқара жүріп, этнография тақырыбын зерттеп, мақалалар жазып, талантын танытқан ол 1913 жылы Орыс география қоғамының Семей бөлімшесіне, «Азамат серіктестігі» ұйымдарына мүше болады. 1914 жылы 26 қаңтарда Абайдың қайтыс болуына он жыл толуына орай әдеби кеш ұйымдастырады. 1915 жылы 13 ақпанда Пертроградтағы мұсылман ауруханасы мен мұқтаж қазақ шәкірттеріне көмек көрсету мақсатында әдеби кеш ұйымдастырады. «Қазақ», «Сарыарқа», «Алаш» газеттерінде әйел мәселелеріне байланысты мақалалар жазады.