- природа искусства, очень богат красивых мест в комфорте. Жетысу, много целебных свойств высокой вершины Алтая, Алаколь, Балхаш, удивленные глаза воды, трава, округлая, как мед, свежий сироп Каркаралы.В Акмолинской области, которая является одним из самых живописных мест в мире, «Боровский» расположен в национальном парке. Бурак является одним из самых популярных мест для отдыха в Казахстане. Это редкоземельная географическая точка известна как особое место. Бурак ущелья верхней части Казахского мелкосопочник равнинных стран. Высокие горы и хвойные леса, озеро и свежий воздух катки. Целебная сила природы хорошая возможность отдохнуть и восстановить здоровье. глины отеля и минеральная вода, богатая лечебными свойствами. Бурак территория гостиницы, курорты, дома отдыха расположен.Алакольской хорошо разбирается в целебных водах иностранцев, не только со всего Казахстана, России, Украины, Средней Азии, далеко вернуться на отдых и укрепить здоровье. Во время жаркого летнего солнца, которые пришли после того, как менее чем на 100-150 тысяч людей.Так же, как богатые, курортные фонды. Здесь, между годами 1930-1960 целебной воды и лечебные грязи нашли очень много мест, создание исследования, и теперь на благо народа. С 1986 годом, государство имеет значение Боровское, Алма-Арасан, Сарыагашская, Мерка, Манкент Жанакорган и местное здравоохранение Qapalarasan, Barlıqarasan, Акжайык, Алатауского, Окжетпес в тесном сотрудничестве с их услугами.Уникальный на кожу головы холмы, неровный рельеф, водные аттракционы sıldırağan наследие продолжается, bağzıdağı предки росли в разных ... Bawlarındağı деревьев. Tınısıñızdı парки и аллеи, наполненный аромат открытие форсунки цветник курорта ... любой из вышеперечисленных можно увидеть такое удивительное зрелище!
Ата-ананың қадірін білмеген - халық қадірін білмес.Халқымыздың байырғы ұғымында баланың анасы алдындағы парызын өтеуі ана сүтін ақтау деп аталады. Ана баланы тоғыз ай көтеріп, толғатып, дүниеге келтіріп қана қоймайды. Өмір есігін жаңа ашқан нәрестенің бойына туған елінің рухын сіңіретін, балбыратып уататын тұңғыш тәтті сазы, жылауын қойғызатын ән өлеңі де сол ғазиз ана бесікке сүйеніп отырып, емірене айтатын бесік жыры. Ал нәресте өмірінің нәрі – Ана сүті.Ана – отбасының негізгі діңгегі, бастапқы дәнекері. Дәстүрлі қазақ отбасында ата-ананың қадірі ерекше әспеттелген. Әсіресе, тіршіліктің қайнар көзі, махаббаттың шуақ күні, мейірімнің кәусәр бұлағы – Ана есіміне қатыссыз дүниеде қасиетті ештеңе жоқ. Сондықтан ананы ардақтамайтын халық та жоқ. Оның жөнін халық: «Ана сүтін Анаңды Меккеге үш рет арқалап апарып келсең де, өтей алмайсың»,- деп түсіндіреді.Теңіздей тербелген өмір толқындарынан баласын аман алып қалу үшін барын салады. Сондай зор махаббатпен өсірген өрені қартайған шағында мейірімге бөлер ме екен? Баласының болашағы үшін бар өмірін арнаған ата-анасы қартайып аз ғана көрер жарығы қалғанда оны сүйіспеншілік пен мейірімге бөлей алмаған адамның адамгершілігі бар деп айту қиын. «Ата-анаңның қадірін балалы болғанда білерсің» деп бабаларымыз жырлағандай «ата-анаға не істесең, алдыңнан сол шығады». Анаңды құрметтемесең, анадан несін туасың? Адамды құрметтемесең, адамнан несін туасың? – деп жырлаған екен халқымыз. Қандай өркениетте болсын, қандай ұлттарда болсын ата-анаға деген құрмет ешқашанда өзінің құндылығын жоғалтқан емес, ата-анаға ең биік орын беріп ерекше бағалайды. Ұл-қызымыз ұлағаттылықты ұстанып, инабаттылыққа ұмтылып, арын кірлетпей, кіршіксіз таза ұстап, ата-ананың алдында адалдығынан ажырамай өмір сүрсе, аналар да жыламас еді, жетімдердің де көзі жәутеңдемес еді.Перзент – ата-ана еккен ағаштың жайқалған жасыл жапырақтары, әке мен шешенің өз қолдарымен мәпелеп өсірген ағаштың көптен күткен жемісі. Алғашында ата-ана перзент панасы болса, кейін керісінше әр перзент ата-ананың панасы болуы оның пенделік, перзенттік парызы. Қызын қуыршақтай, ұлын құлыншақтай қылып алақанында аялап өсірген жемісінің дәмін тату, бейнетінің зейнетін көру – әр адамның арманы. «Балаң жақсы болса, жердің үсті жақсы, балаң жаман болса, жердің асты жақсы» депті бағзы бабаларымыз. Ата-анасының қадіріне бармаған бала құдды құрт түсіп, шіріген жеміс іспетті. Бала емес, бәле өсіргенін кейіннен түсіну – көңілдің күйікті күйініші, өзекті өртейтін өмірдегі өкініші.
