Адамзаттың жер бетінде қаншалықты өмір сүріп қандай сыйға еге болуы дұрыс еңбек ете білудің жемісі болады. Ал қайғы-қасірет те, ұрпақтың азуы мен жер бетіндегі халықтардың жоғалып кетуі де еңбек етудің мақсаты өзгеруіне байланысты. Сондықтан әрбір сынақ еңбекке беріледі. Сый да еткен еңбегіңе қарай зейнеттеледі. Бейнет етсең ғана зейнетке жетесің.Менім ойымша әр адам еңбекқор болу керек. Кәрі адам да, бала да еңбектену керек. Әр адамның өз еңбегі бар. Мысалы: әскерлер біздің елімізді қорғайды, пезидент әр қашан өзелініңқамын ойлайды, дәрігерсіз біздің еліміз ауру болар еді, иегіншілерсізбіздің еліміз аш болар еді, сол сияқты малшывлардың еңбегімен дастарқанымыз жасалады. Ал ұстаз балалардың болашағын ойлап оларға тәрбие және білім береді. Балалараға-тәтелерінің болашағын жалғастыру үшін оқу оқиды. Осы оқыған біліміне сәйкес өзінемамандық таңдайды. Болашағында олар өз еңбегініңақысынаөмір сүреді Еңбек пен бақыт егіз - дегенімен еңбек еткен адам бақытты болады. Міне еңбекпен тапқан нан осы екен.
Қазақ халық поэзиясының алыбы атанған Жамбыл Жабаев 1846 жылы «Байғара, Жамбыл, Ханда мен туыппын, Жамбыл деп қойылыпты атым сонан» деп ақынның өзі айтқандай қазіргі Жамбыл облысы, Шу өзені бойындағы (Шу ауданы) Жамбыл тауының етегінде Жапа деген қыстауда ақпан айының боранды күндерінің бірінде дүниеге келген. Бұл кез ақынның «Менің өмірім» өлеңінде:
Көз аштым, сорғалаған қанды көрдім, Қамыққан, қанды жасты жанды көрдім, Ел көрдім – еңіреп босқан аңды көрдім, Қойнында Алатаудың зарды көрдім, – деп айтқандай ел ішіндегі әлеуметтік жағдайдың меңдеп тұрған тұсы еді. Бұл – Жетісу өңірінің Қоқан хандығына қарап тұрған шақтағы ел басқарудағы жолсыздықтың шектен шыққан кезі еді. Бір жағынан ақ патшаның, екінші жағынан жергілікті ел билеушілердің мөлшерден тыс алым-салығы бұқара халықты титықтатып тастап еді. Қалың бұқараның дені жоқ-жітікпен, бірде аш, бірде тоқ болып өлдім-талдыммен күнелтіп жатқан тұсында дүниеге келген ақын сол тұстағы ел өмірінің жанды картинасын қазақ поэзиясына шынайы қалпында алып келді.
Дереккөзі: https://www.zharar.com/kz/shygarma/6503-nan.html#read
© www.ZHARAR.com
Көз аштым, сорғалаған қанды көрдім, Қамыққан, қанды жасты жанды көрдім, Ел көрдім – еңіреп босқан аңды көрдім, Қойнында Алатаудың зарды көрдім, – деп айтқандай ел ішіндегі әлеуметтік жағдайдың меңдеп тұрған тұсы еді. Бұл – Жетісу өңірінің Қоқан хандығына қарап тұрған шақтағы ел басқарудағы жолсыздықтың шектен шыққан кезі еді. Бір жағынан ақ патшаның, екінші жағынан жергілікті ел билеушілердің мөлшерден тыс алым-салығы бұқара халықты титықтатып тастап еді. Қалың бұқараның дені жоқ-жітікпен, бірде аш, бірде тоқ болып өлдім-талдыммен күнелтіп жатқан тұсында дүниеге келген ақын сол тұстағы ел өмірінің жанды картинасын қазақ поэзиясына шынайы қалпында алып келді.