Мен, сінілем және әжеме ата жайлауға көшеді(я сетр и дед. И бабушка переехали на жайляу) . ЖАЙЛАУДА ӨЛКЕН мереке болады(на жайлау Будет большой праздник)
Сінілем атаға күйз үй тігуге комектеседі(сестра будет Дедушке строить Юрту)
Мен және әже самаур қайнаттық (я и бабушка заворили свмовар)
Бәрі дала мол дастарқан істеді(вся улица приготовила богатый стол)
ЖАЙЛАУДА үлкендер қой бағады,үлдар атқа мінеді. (взрослые пасут сорт, дети ездят на лошадях)
Және ЖАЙЛАУДА өзен бар (на жайлау есть озеро) ол жақта біз өзенге шомылдық аккуларды көрдік(там мы искупались, увидели лебедей
Бұл поэмада еркіндік пен құлдық , махаббат пен зұлымдық , өлім мен өмір , пәни тіршілік пен мәңгілік өнер арасындағы күрес тақырыбы суреттеледі. Поэма салған жерден буырқанған теңіз толқынындай өз құшағына тартып ала жөнеледі. Өлең нөсері сорғалап тұр. Туындыда Арқа төсінен бастап , Алатауға беттеген Кене ханның ордасы көрініс табады. Қазақтың арыстаны атанған Абылайдың ұрпағын сыйлаған қалың жұрт келуін улап - шулап қарсы алып , той қылып , ерулікке бие сойып , ат сыйлап жатқан көріністер шынайы бейнеленеді. Сонымен қатар ханның ордасына Сарыүйсін руынан шыққан «күйші жігіттің» тоқсан тоғыз зарлы , ащы , тәтті күйлерімен бай мен бек , би мен датқа , хан ордасына қуаныш пен шаттық , рақат пен ләззат силап отырғаны , осындай естіген жанды тылсымдай баурайтын киелі өнер иесі Күйшіге хан Кененің қарындасы Қарашаштың көзі түсуі , Қарашаш пен күйші арасындағы терең психологиялық тартысы , адам сезімдерінің алапат шарпысуы сипатталады.
Мен, сінілем және әжеме ата жайлауға көшеді(я сетр и дед. И бабушка переехали на жайляу) . ЖАЙЛАУДА ӨЛКЕН мереке болады(на жайлау Будет большой праздник)
Сінілем атаға күйз үй тігуге комектеседі(сестра будет Дедушке строить Юрту)
Мен және әже самаур қайнаттық (я и бабушка заворили свмовар)
Бәрі дала мол дастарқан істеді(вся улица приготовила богатый стол)
ЖАЙЛАУДА үлкендер қой бағады,үлдар атқа мінеді. (взрослые пасут сорт, дети ездят на лошадях)
Және ЖАЙЛАУДА өзен бар (на жайлау есть озеро) ол жақта біз өзенге шомылдық аккуларды көрдік(там мы искупались, увидели лебедей
Бұл поэмада еркіндік пен құлдық , махаббат пен зұлымдық , өлім мен өмір , пәни тіршілік пен мәңгілік өнер арасындағы күрес тақырыбы суреттеледі. Поэма салған жерден буырқанған теңіз толқынындай өз құшағына тартып ала жөнеледі. Өлең нөсері сорғалап тұр. Туындыда Арқа төсінен бастап , Алатауға беттеген Кене ханның ордасы көрініс табады. Қазақтың арыстаны атанған Абылайдың ұрпағын сыйлаған қалың жұрт келуін улап - шулап қарсы алып , той қылып , ерулікке бие сойып , ат сыйлап жатқан көріністер шынайы бейнеленеді. Сонымен қатар ханның ордасына Сарыүйсін руынан шыққан «күйші жігіттің» тоқсан тоғыз зарлы , ащы , тәтті күйлерімен бай мен бек , би мен датқа , хан ордасына қуаныш пен шаттық , рақат пен ләззат силап отырғаны , осындай естіген жанды тылсымдай баурайтын киелі өнер иесі Күйшіге хан Кененің қарындасы Қарашаштың көзі түсуі , Қарашаш пен күйші арасындағы терең психологиялық тартысы , адам сезімдерінің алапат шарпысуы сипатталады.