B) Алпыс төрт C) Мындаған D) Бестің үші E) Үшеу 2. Көмекші есімдер қатысқан катарды табыңыз A) Үйге келді В) Үйден шықты C) Үйдің жаны D) Үйінен қайтты E) Үйіне барды 3. Сын есімнің күшейтпелі шырай түрін көрсетіңіз А) сүйкімді В) ұзындау

Геннадий геннадьевич головкин  (род.    8 апреля  1982года,  караганда  ,)  —  казахстанский боксер, чемпион мира среди любителей 2003 года и вице-чемпион олимпийских игр 2004 года. заслуженный мастер спорта республики казахстан. 7-кратный чемпион казахстана, победитель международных турниров: чемпион мира среди молодежи 2000 года, победитель первой спартакиады республики казахстан 2001 года, победитель кубка мира среди нефтяных стран 2001 года, чемпион ііі восточно-азиатских игр (2001  чемпион мира 2003 года, финалист xxviii летних олимпийских игр в афинах (2004  в 2006 году перешёл в профессиональный бокс. чемпион мира (по версиям  wba, 2011—н.в. по версии ibo, 2011—н. выступает в средней весовой категории. в конце  2013 года  казахстанский суперчемпион мира в среднем весе по версии  wba  геннадий головкин был назван «боксером года» по версии авторитетного американского издания  usa. так же головкин был признан «боксёром года» по версии читателей журнала ring

Туған жер... Туған ел... Осы екі ғана сөзде қаншама мағына, қаншама ой жатыр десеңізші?! Туған жердің қадірін әр адам әрқалай түсінетін шығар. Ал мен үшін Туған жер қадірі дүниедегі ең ұлы деген нәрсемен пара-пар. Себебі, ол – менің әлпештеген анам, аялап өсірген әкем, туған-туысым, аға-әпкелерім, мені білім жолына жетелеген ұстаздарым, сол білімге ұмтылу жолындағы тай-құлындай тебіскен жора-жолдастарым дүниеге келген жер. Менің Туған жерім, Отаным – кішкентай болса да, мен үшін аса қымбат әрі киелі Қармақшы жері. Осы мекенде менің көңілді де шаттыққа толы, уайымсыз да бейкүнә балалық шағым өтті. Қызыққа толы балалық шағым өткен туған ауылдың ауласын еш уақытта ұмытпақ емеспін. Балабақшадағы күндерім... Мектеп табалдырығын алғаш аттаған күн... Сыныптас достарыммен алғашқы таныстық... Бәрі-бәрі қазіргідей көз алдымда. Осылайша мектеп табалдырығын аттаған күнімді көз алдыма әкелсем, бүгінгі білім ордасымен, санаптас достарыммен қоштасар сәттің жақындағанына да сене алмай қаламын. Әредік орта мектепті бітіруге санаулы ғана күн қалғанын, сыныптас достарымызбен жан-жаққа, Қазақстанның түкпір-түкпіріне білім іздеп кете баратынымызды, балалықпен қоштасуым тиіс екенін ойласам бітті – жүрегім атша тулап, қобалжып қоя береді. Енді әне-міне дегенше сүрлеу-соқпағы көп өмірдің үлкен белесіне аттанбақпын. Мен – жас түлекпін алға ұмтылған. Жас түлек – болашақ үлкен мамандық иесі, өмір атты керуеннің бір жолаушысы. Қалаған мамандығымның соңына түсіп, өмір-керуен қайда жетелесе – сонда жол тартпақпын. «Сен де бір кірпіш, дүниеге кетігін тап та бар қалан» деп қазақтың дара тұлғалы ақыны Абай атам айтпақшы, өмірден өз орнын тапқан дұрыс қой. Дегенмен «туған ауылымды тастап кете барамын» деген ойдың өзі менің киелі, құт мекеніме деген сағынышымды қазірден арттыра түседі. Туып-өскен жерім туралы толғанып, ой жетегіне берілген шағымда үнемі Авар елінің нағыз патриот ақыны Расул Ғамзатовтың мына бір шумақтары ойыма оралады да тұрады:

Қымбат маған елімнің бар даласы,

Балтық пенен Сахалиннің арасы.

Қайда болсам қиям оған жанымды,

Туған жерден қазсын бірақ қабірді.