Бұл қызықты Темір - тіршіліктің маңыз- ды элементі. Адам мен жану- арлардың ағзасындағы қан құрамында темір болған- дықтан, қан қызыл түсті бо- лады. Ол ағзада оттекті та- сымалдайды.
Бірде Сары-Арқа бірнеше көшпелі тайпалардың даласында өмір сүрген. Барлығы олар бақытты болды, жеткілікті болды. Және олар болды бәрі, осы ерлер мен айтқаннан бері: «Тұтастай алғанда біз, біз тек бір біз барлық жеткілікті. Бізді қорғай алатын батыр, біздің әл-ауқатын және біздің байлық жоқ. « Ал сол отбасында бала басына алтын жотадан дүниеге. Мен, осы ерекше ұл көрген барлық адамдар жиналады және оның батырдың туған орай үлкен той басталды жатырмын.бала ашытқы өсті және жақын арада нақты кейіпкері болды. Толағай - Оның туыстары, оны сглазить ретінде емес, сондықтан ол өзінің аты болған жоқ, және ойлап белгілі болды. Атауы оған Сондықтан және бекітеді.Бір жылы жаңбыр аялдамалары, жылу жерге кептірілген етті. адам таң, және бізге Tolagaya ойлаймын құрады апат. Ал содан кейін ол Дана атымен ақсақалға кеңес алу үшін айналды.Аға Дэн оған былай деді: бізге бұлттарын тоқтатты еді, оның айналасында ешқандай таулары бар келесі «Құрметті Толағай, біз ашық аймағында өмір сүреді. Сондықтан, біз жаңбыр жоқ. «Бұл Толағай туралы былай деді: «Ата, сен мені мүмкіндік береді, егер Мен барып, қайтып осы таудың алып келеді. Сіз бұл істеуге болады? Менің көз жарық «Сонда қария, деп атап өтті», Толағай, сіз олар үшін уайымдаған туған жер, өз халқының, деп ойлаймын! Ол тауға қайтаруға оңай емес. Ал, оңтүстікте үлкен Алатау таулары бар, және онда олар ескі кісіні бар. , Go оның рұқсат сұра! «Ал Дана Tolagaya жарылқанған және оған Bon Voyage тіледі.Толағай Алатауының тауларында барып, ол Ұлы таулар жетті және оларды қарсы алды: «! Үйіңе бейбітшілік» Ал содан кейін ол өз таулар өтінішін қойды. Ежелгі Алатау таулары, жас таудың иығына салып, оның өтінішін түсіну және орындау, оған құрмет берді, оған тауларында әлі баланы тыңдады.Және тау асыратын, Толағай барып, алдымен оңай болды, бірақ, ал тау ауырлығын әсер етеді бастады кейін, Толағай әлсіретті. Батыр мұқият иығына жас тауға асыратын, оның үйіне баяу жүріп дейін көп уақыт алды. Өте шаршаған Толағай әрең туған жер шетін жетті, ол ұйықтап қалды, және ол иығына асырылады тау, және оған түйреледі.Мұнда, олар Толағай тау астында ұйықтап айта күннен бастап. Енді сыйдыра алады. Толағай - осы жылдар ішінде есейіп, батыр әкелді, сондықтан ол деп аталады шағын тау-бала.
Әли: – Динара,сөзім тиіп кетсе,кешірші.Мен әдейі емес.Бұдан былай қайталанбайды.
Динара: – Жарайды...
Мұғалім: – Оқушылар,“ойнап сөйлесеңдер де,ойлап сөйлеңдер”!Ендігде мұндай жағдайлармен кездеспейтін болайын!
Оқушылар : – Ия!
2)
Анар: – Кеше білесің бе...
Айым: – Анар,ал сен білесің бе көп сөйлейтініңді?Сен мектептегі бар жағдайды білетін шығарсың...
Анар : – Не дегің кеп тұр сонда?
Айым : – “ Көп сөз - күміс,аз сөз - алтын ” ғой...Әрине,мен қарсы емеспін сенің менімен қызықтарыңды бөліскеніңе... Меніңше,сен ертең болатын байқауды ұмытып кеткен секілдісің.
Анар : – А?Не байқау?
Айым : – Әне көрдің бе?!Мен саған кездескен бойда мен бақ сынайтын байқау туралы айтып,қолдау сұрап жатқанымда,сен сөзімді бөліп өз әңгімелеріңді айтып кеттің ғой.
Анар : – Мүлдем есімнен шығып кетіпті ғой.Кешірші...
Айым: – Әрине кешіремін.Бірақ мен сенің бұдан былай өзгелер туралы жаман сөздер айтқаныңды дұрыс деп санамаймын.
1)
Арман: – Анашым!Мен бүгін шешендік өнерден бірінші орын алып келдім!
Анасы: – Жарайсың, құлыным!“Өнер алды - қызыл тіл” демекші,тіліңді қастерлеп еркін сөйлеп,осындай байқауларға қатысуың да бір өнер ғой.
Арман: – Ия,анашым.Мен сізбен толықтай қосыламын.Алайда,маған әлі де дайындық керек,көп кітаптар оқуым керек...
Анасы: – Қазір барып қалаған кітаптарыңды кітапханадан алайық та, екеуміз отырып дайынлалайық.Әлі де сені жүлделі орындар алады деп сенемін,балапаным.
Арман: – Міндетті түрде!
3)
Мұғалім: – Қане,кім жылатты Динараны?Мойындаңдар!
Оқушылар: –
Динара: – Апай...Әли мені жылатқан.Ол маған “ сен қортықсың ” деп тиісті.Әрі бұл бірінші рет емес.
Әли: – Апай,мен ойнаған едім...
Мұғалім: – Динара маған жылап келмесе,бұл қылығыңды жалғастырар ма едің сонда?Қане,кешірім сұра!
Әли: – Динара,сөзім тиіп кетсе,кешірші.Мен әдейі емес.Бұдан былай қайталанбайды.
Динара: – Жарайды...
Мұғалім: – Оқушылар,“ойнап сөйлесеңдер де,ойлап сөйлеңдер”!Ендігде мұндай жағдайлармен кездеспейтін болайын!
Оқушылар : – Ия!
2)
Анар: – Кеше білесің бе...
Айым: – Анар,ал сен білесің бе көп сөйлейтініңді?Сен мектептегі бар жағдайды білетін шығарсың...
Анар : – Не дегің кеп тұр сонда?
Айым : – “ Көп сөз - күміс,аз сөз - алтын ” ғой...Әрине,мен қарсы емеспін сенің менімен қызықтарыңды бөліскеніңе... Меніңше,сен ертең болатын байқауды ұмытып кеткен секілдісің.
Анар : – А?Не байқау?
Айым : – Әне көрдің бе?!Мен саған кездескен бойда мен бақ сынайтын байқау туралы айтып,қолдау сұрап жатқанымда,сен сөзімді бөліп өз әңгімелеріңді айтып кеттің ғой.
Анар : – Мүлдем есімнен шығып кетіпті ғой.Кешірші...
Айым: – Әрине кешіремін.Бірақ мен сенің бұдан былай өзгелер туралы жаман сөздер айтқаныңды дұрыс деп санамаймын.
Анар: – Мен тырысамын бұл жағымды жеңуге!
Подробнее - на -