Осынау ұлан-ғайыр өлкенің түрлі климаттық ауысымында, сан қилы жер бедері мен таулы-шөлейтті, далалы аумақты мекендей отыра сақтар сол және содан кейінгі кезеңдерде әлем халықтарының экономикалық дамуында ірі прогресс саналған көшпелі және жартылай көшпелі мал шаруашылығын дамытты. Бүгінгі таңда ашылып жатқан археологиялық орасан зор табыстарға қарап отырып, сақтардың мәдениеті биік дәрежеде дамығанын, әсіресе соғыс ісінің деңгейі жоғары болғанын, жауынгерлік өнердің аса күшті қарқын алғанын байқаймыз. Былайша айтқанда, көне дәуірде атты әскерді дайындау, атты соғыс өнеріне тарту, сол арқылы діттеген жерге тез жету секілді механизмдерді іске асырған сақтардың соғыс тактикасы бүгінгі таңдағы ғарыш әлемін игерген озық елдердің ісімен пара-пар болған.
Жартылай көшпелі мал шаруашылығымен айналысқан сақтардың тайпалық одағы темір өндіріп, алтын күміс қорытуды да жетік меңгерген және оны күнделікті тұрмыс-тіршілікте ғана емес, соғыс өнерінде де мақсатты түрде пайдалана білді. Қазақстан территориясынан табылған көне металлургия орындары, түсті және қара металдар кеніштері сақтар дәуірінде жақсы дамығанын көрсетті. Әсіресе мысқа қалайы, мышьяк, қорғасын, күміс, мырыш қоспаларын қосу арқылы қола мен жез алынуы, тіпті қола индустриясының гүлденген кезеңі сақтар заманына тән еді. Ал алтын тотығуға ұшырамайтын, түрін, қасиетін ұзақ жылдарға дейін тұрақты сақтай алатын өзіндік мықты материал ретінде сақтар үшін орны ерекше болды. Бұған бір ғана мысал есебінде есік қорғанына табылған әйгілі Алтын киімді Адамның қару-жарақтарына жапсырылған алтындар мен Шіліктідегі Бәйгетөбеден аршылып алынған үшінші Алтын адамның киіміндегі сом, құйма алтындарды айтсақ та жеткілікті.
В рассказе «Далекие зимние вечера» описывается обычный будничный вечер, один из многих в жизни маленькой деревенской семьи. Где-то далеко-далеко, за тысячи верст идет война. Здесь, в глухой сибирской деревушке, не слышно её раскатов, но тяжкая её тень легла и на жизнь этого поселка: стынут обветшалые избы, голодно и неуютно в них людям. Но автору удается очень убедительно показать, что людям не согнутся, выстоять в ту тяжелую годину, что согревало и возвышало их душу.
Мы видим, что в душе героя его рассказа живет доброта и чудесная радоваться - признак несокрушимой силы духа.
Трудно, тяжело живет семья Колокольниковых. Отец на войне, мать с утра до ночи на работе, ребятишки – Ванька и Наташка – весь день предоставлены сами себе. Но – детство! Жизнелюбивое и неунывающее детство! Учебники под лавку и – шумное веселье, игры, драки. Бесшабашно- озорное уличное братство.
Прекрасно, мастерски дан образ Ваньки Колокольникова, которого с полным правом можно назвать первым в галерее «шукшинских» характеров. Смышленый, озорной, даже по-крестьянски хитроватый, он в то же врем я сердечен, душевно развит. Воспитанный в традициях уличного рыцарства, по-мальчишески гордый и самолюбивый, он может, в трудные минуты жизни, когда нужно растрогать человеческие сердца или отвести от себя карающую руку, сплясать «Барыню», ни за что «дать по сопатке» товарищу, в суматохе схватить с кона только что проигранные бабки. Но вот он приходит домой, и все меняется. Тут вступает в силу свой закон. Пользуясь правом старшего брата, Ванька снисходительно посмеивается над маленькой сестренкой, подразнивает ее, «пужает», хотя в глубине души и побаивается, что она расскажет о его проказах матери. У сестренки тоже свое оружие: уморительно талантливо подражая матери, она корит непутевого брата: «Вот не выучишься – будешь всю жизнь лоботрясом потом. Локоть- то близко будет, да не укусишь.»
Сақтардың соғыс стратегиясы – әлемдік прогресс
Осынау ұлан-ғайыр өлкенің түрлі климаттық ауысымында, сан қилы жер бедері мен таулы-шөлейтті, далалы аумақты мекендей отыра сақтар сол және содан кейінгі кезеңдерде әлем халықтарының экономикалық дамуында ірі прогресс саналған көшпелі және жартылай көшпелі мал шаруашылығын дамытты. Бүгінгі таңда ашылып жатқан археологиялық орасан зор табыстарға қарап отырып, сақтардың мәдениеті биік дәрежеде дамығанын, әсіресе соғыс ісінің деңгейі жоғары болғанын, жауынгерлік өнердің аса күшті қарқын алғанын байқаймыз. Былайша айтқанда, көне дәуірде атты әскерді дайындау, атты соғыс өнеріне тарту, сол арқылы діттеген жерге тез жету секілді механизмдерді іске асырған сақтардың соғыс тактикасы бүгінгі таңдағы ғарыш әлемін игерген озық елдердің ісімен пара-пар болған.
Жартылай көшпелі мал шаруашылығымен айналысқан сақтардың тайпалық одағы темір өндіріп, алтын күміс қорытуды да жетік меңгерген және оны күнделікті тұрмыс-тіршілікте ғана емес, соғыс өнерінде де мақсатты түрде пайдалана білді. Қазақстан территориясынан табылған көне металлургия орындары, түсті және қара металдар кеніштері сақтар дәуірінде жақсы дамығанын көрсетті. Әсіресе мысқа қалайы, мышьяк, қорғасын, күміс, мырыш қоспаларын қосу арқылы қола мен жез алынуы, тіпті қола индустриясының гүлденген кезеңі сақтар заманына тән еді. Ал алтын тотығуға ұшырамайтын, түрін, қасиетін ұзақ жылдарға дейін тұрақты сақтай алатын өзіндік мықты материал ретінде сақтар үшін орны ерекше болды. Бұған бір ғана мысал есебінде есік қорғанына табылған әйгілі Алтын киімді Адамның қару-жарақтарына жапсырылған алтындар мен Шіліктідегі Бәйгетөбеден аршылып алынған үшінші Алтын адамның киіміндегі сом, құйма алтындарды айтсақ та жеткілікті.
Объяснение:
Вот
В рассказе «Далекие зимние вечера» описывается обычный будничный вечер, один из многих в жизни маленькой деревенской семьи. Где-то далеко-далеко, за тысячи верст идет война. Здесь, в глухой сибирской деревушке, не слышно её раскатов, но тяжкая её тень легла и на жизнь этого поселка: стынут обветшалые избы, голодно и неуютно в них людям. Но автору удается очень убедительно показать, что людям не согнутся, выстоять в ту тяжелую годину, что согревало и возвышало их душу.
Мы видим, что в душе героя его рассказа живет доброта и чудесная радоваться - признак несокрушимой силы духа.
Трудно, тяжело живет семья Колокольниковых. Отец на войне, мать с утра до ночи на работе, ребятишки – Ванька и Наташка – весь день предоставлены сами себе. Но – детство! Жизнелюбивое и неунывающее детство! Учебники под лавку и – шумное веселье, игры, драки. Бесшабашно- озорное уличное братство.
Прекрасно, мастерски дан образ Ваньки Колокольникова, которого с полным правом можно назвать первым в галерее «шукшинских» характеров. Смышленый, озорной, даже по-крестьянски хитроватый, он в то же врем я сердечен, душевно развит. Воспитанный в традициях уличного рыцарства, по-мальчишески гордый и самолюбивый, он может, в трудные минуты жизни, когда нужно растрогать человеческие сердца или отвести от себя карающую руку, сплясать «Барыню», ни за что «дать по сопатке» товарищу, в суматохе схватить с кона только что проигранные бабки. Но вот он приходит домой, и все меняется. Тут вступает в силу свой закон. Пользуясь правом старшего брата, Ванька снисходительно посмеивается над маленькой сестренкой, подразнивает ее, «пужает», хотя в глубине души и побаивается, что она расскажет о его проказах матери. У сестренки тоже свое оружие: уморительно талантливо подражая матери, она корит непутевого брата: «Вот не выучишься – будешь всю жизнь лоботрясом потом. Локоть- то близко будет, да не укусишь.»