Б. сүлейменовтің «күннен келген » атты шығармасы
мен мағжан ақынның өлеңінде қандай ұқсас ойлар бар? пікір
алмасыңдар. сөзді бастау, жалғастыру, аяқтауға қатысты сөз орамда-
рын (сәлеметсіңдер ме, өте жақсы, менің ойымша, мен де құптаймын,
ойың өте қызық екен, маған ұнады және т.б.) қолданыңдар.​

Астана-арман қала.
Қазіргі таңда жастардың білім сапасының жоғары болуы үшін және жас бүлдіршіндердің арманының орындалуына таптырмас өте көрікті қаланың бірі.
Уақыт өткен сайын қаламыз көркею үстінде.
Биік-биік сан алуан түрдегі ғимараттар бой көтеруде.
Астанада барлық армандар орындалады.
Себебі,бұл жерде тұрған әр бір адам өзін бақытты сезініп қана қоймай, осында тұратындығы үшін мақтан тұтады.
Қалада көптеген ойын- сауық орталықтары,мектептер мен балабақшалар,кітапханалар мен түрлі мекемелер қызмет етеді.
Мұнда қазірдің өзінде дарынды да,ақылды,еңбекқор және өнерсүйгіш балалар тәрбиеленуде.
Қазірдің өзінде, Қазақстан көптеген шет елдерге Астана арқылы әйгілі болуда .
Мен біздің елімізде мұндай қаламыздың өте көп болғанын қалаймын.

Көптеген тарихы бар қазақтардың да мақтан тұтып, құрметтейтін батырлары жетерлік.біледі? Аз-кем мағлұмат алғаны болмаса, былайша айтқанда, сол атағы асқақ, абыройы биік ардақты тұлғалар жайлы ештеңе айта қоймасы анық. Қазір қайсыбір мемлекет те тарихын тереңнен толғап, елдің мақтан тұтар азаматтарын дәріптеуге ден қойып отыр. Біз ше? Әрі-беріден соң қазақ ұлты кеше ғана пайда болған жоқ қой. Өзге жұрт қызыға да қызғана қарайтын кең-байтақ өлкемізді бізге әлдекім тегіннен-тегін тарту ете салған жоқ қой. Әрине, бәрі жауына қарсы қолына қару алып, аттан салған ата-бабалардың түн ұйқысын төрт бөліп, кірпік қақпай қорғауының арқасында емес пе?!

Ендеше, біз өр кеуде, өжет мінез, қай­сар қазақтың ұрпағы екенімізді неге дәріп­темейміз? Қазақ топырағынан даралығы­мен даланың данышпаны деп дәріптелген ғұламалар да шықты. Өкінішке қарай, оларды да өз деңгейінде насихаттай алмай келеміз. Неліктен абыз даланың аңыздарына айналған өзіміздің жақсылар мен жайсаңдар жайлы дүниелерді жарыққа шығаруға неге көңіл бөлмей отырмыз?