Алматы - күн, жасыл, жайлы қаласы. Алматыда, биік таулар бар. Олар Іле Алатау деп аталады. Алматы маңындағы Шарын шатқалы Түрген сарқырамасына, онда дала. Артқа менің облысында Үлкен Алматы, Есік көлі бар. Мен көлі Есік менің анасымен болды. көлінің айналасында таулар бар. Алматы облысында жануарлардың көп өмір сүреді. Бұл: түлкі, қасқыр, аю, қоян. Алматы қаласында ағаштар, бұталар мен гүлдер көптеген түрлерін өседі. Қазақстанның Қызыл кітабына енгізілген кейбір өсімдіктер мен жануарлар.
Біз өз ана жер табиғатты сақтауға және қорғауға тиіс.
Аралым – айдын, шалқарым» деп кезінде Қасым Аманжоловтан бастап талай ақындар жыр арнаған Аралдың экологиялық проблемасы әлем жұрты алаңдайтын өзекті мәселеге айналды. ХХ ғасырдың 60-80 жылдары Әмудария мен Сырдария өзіні бойындағы халықтың саны 2,2 есеге артып, суға қажеттілік өсті. Соның салдарынан теңізге құйылатын су мөлшері азайды. Яғни қос өзеннің суын бел ортадан бөгеп, күріштік пен мақта алқаптарының көлемі артты. Мұндай антропогендік факторлардан теңізге 1960-1965 жылдары 44 мың текше метр су кұйылса, 1974-1978 жылдары 13 мың текше метрге азайды. Тіптен 1990 жылдары судың мөлшері екі есеге кеміді. Нәтижесінде Аралға құйылатын судың 89 пайызға азайып, теңіздің су айдыны 30-200 шақырымға дейін құрғады. Судың тұздылығы 40 пайызға дейін артты. Осылайша, Арал шөлге айналып, құрғап қалған теңіз түбінен жыл сайын зияндылығы жоғары 2 млн тонна тұзды шаңдар көтеріліп, экологиялық зардапты аймақ атанды. Экологиялық дағдарыс салдарынан Арал өңірінде адамдардың денсаулығы күрт төмендеп, аурушаңдық белең алды. Аралды құтқару – әлемді құтқарумен пара-пар мәселеге айналды.
Біз өз ана жер табиғатты сақтауға және қорғауға тиіс.
Аралым – айдын, шалқарым» деп кезінде Қасым Аманжоловтан бастап талай ақындар жыр арнаған Аралдың экологиялық проблемасы әлем жұрты алаңдайтын өзекті мәселеге айналды. ХХ ғасырдың 60-80 жылдары Әмудария мен Сырдария өзіні бойындағы халықтың саны 2,2 есеге артып, суға қажеттілік өсті. Соның салдарынан теңізге құйылатын су мөлшері азайды. Яғни қос өзеннің суын бел ортадан бөгеп, күріштік пен мақта алқаптарының көлемі артты. Мұндай антропогендік факторлардан теңізге 1960-1965 жылдары 44 мың текше метр су кұйылса, 1974-1978 жылдары 13 мың текше метрге азайды. Тіптен 1990 жылдары судың мөлшері екі есеге кеміді. Нәтижесінде Аралға құйылатын судың 89 пайызға азайып, теңіздің су айдыны 30-200 шақырымға дейін құрғады. Судың тұздылығы 40 пайызға дейін артты. Осылайша, Арал шөлге айналып, құрғап қалған теңіз түбінен жыл сайын зияндылығы жоғары 2 млн тонна тұзды шаңдар көтеріліп, экологиялық зардапты аймақ атанды. Экологиялық дағдарыс салдарынан Арал өңірінде адамдардың денсаулығы күрт төмендеп, аурушаңдық белең алды. Аралды құтқару – әлемді құтқарумен пара-пар мәселеге айналды.