Ана сезімі қанша дегенмен орны бөлек, сол себептіде шарасыз ана өзінің жалғыз баласын қия алмай дәрменсіздіктен тәуіптің сөзіне сенеді;
Бақташы қарт. Шарасыз ана:
Мылтық даусы,құстардың шулағаны-
Шыдамын алды қарттың бермеді ерік.
" Бұл маңның адамы емес, сірә- дағы,
Білейін,табайын да бір амалын.
Бұл жерде ана шарасыздықтан Жетімкөлге барып аққуды атады, сонда мылтықтың даусынан шошыған қарт кім екен деп көреді, сонда ол шарасыз ананы көріп, оған Аманат бір Құдайға деп үйіне кайтарып жібереді.
Марат Қабанбай (1948 жылдың 22 наурызы, Зайсан ауданы, Шығыс Қазақстан облысы - 2000 жылдың 26 сәуірі, Алматы қаласы) - балалар жазушысы, публисцист.
ҚазМУ-дің журналистика факультетін бітірген (1975). 1966—1968 жылдары аудандық «Достық» газетінде корректор, әдеби қызметкер, бөлім меңгерушісі, 1987—1994 жылдары шығармашылық жұмыста, 1995 — 1997 жылдары «Ана тілі» газеті редакторының орынбасары, 1999 жылдан өмірінің соңына дейін «Солдат» газетінің бас редакторы болды.
Шығармаларының дені балалар мен жасөспірімдерге арналған. Негізгі тақырыбы: заман келбеті, жастардың өмір-тіршілігі; идеясы: адамды сүю. «Бақбақ басы толған күн» (1975), «Арыстан, мен, виоленчель және қасапхана» (1977), «Жиһанкез Тити» (1982), «Пысық болдым, мінеки» (1983), «Қала мен қыз бала» (1984), «Қазақ, қайда барасың?» (1995), «Сурет салғым келмейді» (1995) аттыповес-тер мен әңгімелер топтамалары, «Көркем дәм» (1977), «Айшылық алыс жол» (1987) романдары жарық көрді. Шығармалары орыс тілінде «Арыстан, я, виоленчель» (1980, М., ), «Вот он я — бывалый» (1986, М.,), «Горький вкус» (1989), «Эхо» (1991) деген атпен басылып шықты. Жекелеген туындылары украин, молдован, латын, неміс тілдеріне аударылған.[1]
Объяснение:
Тау басына біткен сұлу көл- Жетімкөл
Мен оны мына өлең жолдарымн дәлелдей аламын:
Өзен де жоқ сыймаған арнасына,
Жылғада жоқ даламен жалғасуға.
Таста тұнған жаңбырдың тамшысындай,
Қалай біткен мына көл тау басына?!
2) Ауру бала немесе шарасыз отбасы:
Бала жатыр төсекте, албыраған,
Әке жатыр еденде, қалжыраған.
Түн күзетіп ана отыр, қос жанары
Шарасыздан шаршаған, жаудыраған.;
Ана сезімі қанша дегенмен орны бөлек, сол себептіде шарасыз ана өзінің жалғыз баласын қия алмай дәрменсіздіктен тәуіптің сөзіне сенеді;
Бақташы қарт. Шарасыз ана:
Мылтық даусы,құстардың шулағаны-
Шыдамын алды қарттың бермеді ерік.
" Бұл маңның адамы емес, сірә- дағы,
Білейін,табайын да бір амалын.
Бұл жерде ана шарасыздықтан Жетімкөлге барып аққуды атады, сонда мылтықтың даусынан шошыған қарт кім екен деп көреді, сонда ол шарасыз ананы көріп, оған Аманат бір Құдайға деп үйіне кайтарып жібереді.
Марат Қабанбай (1948 жылдың 22 наурызы, Зайсан ауданы, Шығыс Қазақстан облысы - 2000 жылдың 26 сәуірі, Алматы қаласы) - балалар жазушысы, публисцист.
ҚазМУ-дің журналистика факультетін бітірген (1975). 1966—1968 жылдары аудандық «Достық» газетінде корректор, әдеби қызметкер, бөлім меңгерушісі, 1987—1994 жылдары шығармашылық жұмыста, 1995 — 1997 жылдары «Ана тілі» газеті редакторының орынбасары, 1999 жылдан өмірінің соңына дейін «Солдат» газетінің бас редакторы болды.
Шығармаларының дені балалар мен жасөспірімдерге арналған. Негізгі тақырыбы: заман келбеті, жастардың өмір-тіршілігі; идеясы: адамды сүю. «Бақбақ басы толған күн» (1975), «Арыстан, мен, виоленчель және қасапхана» (1977), «Жиһанкез Тити» (1982), «Пысық болдым, мінеки» (1983), «Қала мен қыз бала» (1984), «Қазақ, қайда барасың?» (1995), «Сурет салғым келмейді» (1995) аттыповес-тер мен әңгімелер топтамалары, «Көркем дәм» (1977), «Айшылық алыс жол» (1987) романдары жарық көрді. Шығармалары орыс тілінде «Арыстан, я, виоленчель» (1980, М., ), «Вот он я — бывалый» (1986, М.,), «Горький вкус» (1989), «Эхо» (1991) деген атпен басылып шықты. Жекелеген туындылары украин, молдован, латын, неміс тілдеріне аударылған.[1]
Объяснение: