Берілген сөздерден туынды үстеулер жаса : орыс, қазақ, өзбек, сенің, өздерің , өзің , ескі, теңіз ,құс, апаң, әке, біз, олар, үй, бастық, жас, күн, түн, алыс, осы, жаны, қасы, күз, қыс, жоғары орта​

Ата-ананың қадірін білмеген -  халық қадірін білмес.Халқымыздың байырғы ұғымында баланың анасы алдындағы парызын өтеуі ана сүтін ақтау деп аталады. Ана баланы тоғыз ай көтеріп, толғатып, дүниеге келтіріп қана қоймайды. Өмір есігін жаңа ашқан нәрестенің бойына туған елінің рухын сіңіретін, балбыратып уататын тұңғыш тәтті сазы, жылауын қойғызатын ән өлеңі де сол ғазиз ана бесікке сүйеніп отырып, емірене айтатын бесік жыры. Ал нәресте өмірінің нәрі – Ана сүті.Ана – отбасының негізгі діңгегі, бастапқы дәнекері. Дәстүрлі қазақ отбасында ата-ананың қадірі ерекше әспеттелген. Әсіресе, тіршіліктің қайнар көзі, махаббаттың шуақ күні, мейірімнің кәусәр бұлағы – Ана есіміне қатыссыз дүниеде қасиетті ештеңе жоқ. Сондықтан ананы ардақтамайтын халық та жоқ. Оның жөнін халық: «Ана сүтін Анаңды Меккеге үш рет арқалап апарып келсең де, өтей алмайсың»,- деп түсіндіреді.Теңіздей тербелген өмір толқындарынан баласын аман алып қалу үшін барын салады. Сондай зор махаббатпен өсірген өрені қартайған шағында мейірімге бөлер ме екен? Баласының болашағы үшін бар өмірін арнаған ата-анасы қартайып аз ғана көрер жарығы қалғанда оны сүйіспеншілік пен мейірімге бөлей алмаған адамның адамгершілігі бар деп айту қиын. «Ата-анаңның қадірін балалы болғанда білерсің» деп бабаларымыз жырлағандай «ата-анаға не істесең, алдыңнан сол шығады». Анаңды құрметтемесең, анадан несін туасың? Адамды құрметтемесең, адамнан несін туасың? – деп жырлаған екен халқымыз. Қандай өркениетте болсын, қандай ұлттарда болсын ата-анаға деген құрмет ешқашанда өзінің құндылығын жоғалтқан емес, ата-анаға ең биік орын беріп ерекше бағалайды. Ұл-қызымыз ұлағаттылықты ұстанып, инабаттылыққа ұмтылып, арын кірлетпей, кіршіксіз таза ұстап, ата-ананың алдында адалдығынан ажырамай өмір сүрсе, аналар да жыламас еді, жетімдердің де көзі жәутеңдемес еді.Перзент – ата-ана еккен ағаштың жайқалған жасыл жапырақтары, әке мен шешенің өз қолдарымен мәпелеп өсірген ағаштың көптен күткен жемісі. Алғашында ата-ана перзент панасы болса, кейін керісінше әр перзент ата-ананың панасы болуы оның пенделік, перзенттік парызы. Қызын қуыршақтай, ұлын құлыншақтай қылып алақанында аялап өсірген жемісінің дәмін тату, бейнетінің зейнетін көру – әр адамның арманы. «Балаң жақсы болса, жердің үсті жақсы, балаң жаман болса, жердің асты жақсы» депті бағзы бабаларымыз. Ата-анасының қадіріне бармаған бала құдды құрт түсіп, шіріген жеміс іспетті. Бала емес, бәле өсіргенін кейіннен түсіну – көңілдің күйікті күйініші, өзекті өртейтін өмірдегі өкініші.

-Во неше сен оянасың?
-В 6.50 таң.
-А жуынасың?
-В таң 7.00 сағаты.
-А ара 7.25 жейсің, иә?
-Иә.
-Наверное, ара 7.30 мектепке деген жиналасың?
-Иә, сен оңсың.
-Жөн  бір мектепке деген арала- ара 7.37 таң?
-Жөн давай!
-Я ара 14.00 күннің мектептен деген шығамын.
-Я да, аралау давай үй бір!
-жөн!
-Ты каратта аралайсың?
-иә!
-Давай арала- бір ара 16.30 из үйге шығамыз.
-Хорошо.
-Потом мен үй 18.30 келемін
-А мен ара 18.00
-Я покушаю және сабақтар жасау боламын
-Я да.
-Посмотрю теледидар және ара 21.00 ұйықта- жатамын
-Я да!
-Ага, бас біздің күннің почти бірдей режимі!
-Согласен!

Перевод:

-Во сколько ты просыпаешься?
-В 6.50 утра.
-А умываешься?
-В 7.00 часов утра.
-А кушаешь в 7.25,да?
-Да.
-Наверное, в 7.30 собираешься в школу?
-Да, ты прав.
-Давай вместе ходить в школу в 7.37 утра?
-Хорошо, давай!
-Я выхожу из школы в 14.00 дня.
-Я тоже, давай ходить домой вместе!
-Давай!
-Ты ходишь на карате?
-Да!
-Давай ходить вместе в 16.30 выходим из дому.
-Хорошо.
-Потом я приду домой в 18.30
-А я в 18.00
-Я покушаю и буду делать уроки
-Я тоже.
-Посмотрю телевизор и лягу спать в 21.00
-Я тоже!
-Ага, у нас почти одинаковый режим дня!
-Согласен!