Шіркін, балалық шақ - бал дәуренім-ай... Асыр салып, көбелек қуып, дала кезіп жүруші едім. Мектеп қабырғасында жүргенде, қаланың у-шуынан жалығып, кезекті демалысты асыға күтетінмін. Отбасында үш ұлдың ортасында өскен жалғыз қыз бала болғандықтан өте ерке едім. Әкем менің айтқанымды екі етпейтін. Әр тоқсан сайын киімдерімді жинап, ауылға аттанатынмын. Неге екенін білмеймін, «ауыл» десе, асығып туратынмын. Шіркін, таза ауа, кең аула, жеміс ағаштарына толы үлкен бау. Түн ортасына дейін ойын ойнап, баудан қалаған жемісімді жұлып жеп жүре беруші едік. Әкемнің еркетайы болғандықтан, атам мен әжем менің орынсыз қылықтарыма көз жұма қарайтын. Ауылдағы қара шаңыраққа мен секілді туыстарымның балалары да қыдырып келуші еді. Әкемдер отбасында он ағайынды. Атам мен әжемнің он ұл-қызынан 42 немересі бар. Демалыста әр үйден екі-үш баладан ауылдағы қара шаңыраққа аттанатынбыз. Бәріміз тай-құлындай тебісіп, жасырынбақ ойнап, скакалкамен секіріп, доп қуалап ауылдағы уйдің астаң-кестеңін шығарып қайтатын едік. Жасырынбақ ойнар сәтте міндетті түрде «Алма кетті домалап, көше бойын аралап» деп санамақ жүргізетінбіз.
ответ:Қайда барасың?
Қайда тұр?
Қайда анау зат?
Қайда тұрсың?
Қайда тұрасың?
Қайда жүрсің?
Қайда жүресің?
Қайда ол зат бар?
Қайда кеттің?
Қайда кетіп барасың?
Кімнен келдің?
Кімнен қайттың?
Кімнен алдың?
Кімнен келе жатырсың?
Кімнен келіп отырсың?
Кімнен алып келдің?
Кімнен алып жүрсің?
Кімнен алдың бұны?
Кімнен қарап келдің?
Неден келдің?
Неден алдың?
Неден әкелдің?
Неден қорқасың?
Неден қорқып жүрсің?
Днқ неден тұрады?
Неден ерікті болғың келеді?
Неден ерікті болу керек?
Неден қорқу қажет?
Неден қорықпау керек?
Неден ерікті олмау қажет?
Қайдан алдың?
Қайдан жүрсің?
Қайдан келдің?
Қайдан алып келдің?
Қайдан жүріп келдің?
Қайдан салып,әкелдің?
Қайдан келіп жүрсің?
Қайдан ғана жоғалтып жүрсің?
Қайдан ғана саған тап болдым?
Қайдан ғана саған жетіп келдім?
Кіммен жүрдің?
Кіммен келдің?
Кіммен болдың?
Кіммен отырсың?
Кіммен жатырсың?
Кіммен боласың?
Кіммен жүресің?
Кіммен барасың?
Кіммен баратын болдың?
Кіммен отыратың болдың?
Кіммен барып келесің?
Шіркін, балалық шақ - бал дәуренім-ай... Асыр салып, көбелек қуып, дала кезіп жүруші едім. Мектеп қабырғасында жүргенде, қаланың у-шуынан жалығып, кезекті демалысты асыға күтетінмін. Отбасында үш ұлдың ортасында өскен жалғыз қыз бала болғандықтан өте ерке едім. Әкем менің айтқанымды екі етпейтін. Әр тоқсан сайын киімдерімді жинап, ауылға аттанатынмын. Неге екенін білмеймін, «ауыл» десе, асығып туратынмын. Шіркін, таза ауа, кең аула, жеміс ағаштарына толы үлкен бау. Түн ортасына дейін ойын ойнап, баудан қалаған жемісімді жұлып жеп жүре беруші едік. Әкемнің еркетайы болғандықтан, атам мен әжем менің орынсыз қылықтарыма көз жұма қарайтын. Ауылдағы қара шаңыраққа мен секілді туыстарымның балалары да қыдырып келуші еді. Әкемдер отбасында он ағайынды. Атам мен әжемнің он ұл-қызынан 42 немересі бар. Демалыста әр үйден екі-үш баладан ауылдағы қара шаңыраққа аттанатынбыз. Бәріміз тай-құлындай тебісіп, жасырынбақ ойнап, скакалкамен секіріп, доп қуалап ауылдағы уйдің астаң-кестеңін шығарып қайтатын едік. Жасырынбақ ойнар сәтте міндетті түрде «Алма кетті домалап, көше бойын аралап» деп санамақ жүргізетінбіз.