Бу – менің отбасым. Менің отбасым да басқа қазақ отбасылары секілді үлкен. Менің, Салем достар! Менің атым - алібен. Мен сендерге өз отбасымды таныстырамын.
В
artасымда агам, әкем, акем, анам, ағам, інім, қарындасым бар. Бәріміз бірге тұрамы
Қазақ отбасының жақсы дәстүрі неп. Олар: жасы үлкен адамға жол беру, терге
отырғызу, қарсы сайлемеу, қызды сыйлау. Үлкендер жасы кішілерге қамқоршы
болады, кеңес береді, ақылды болуды үйретеді.
Назақ отбасында жасы үлкен адамды ерекше құрметтейді. Әкем маған: «Үлкенді
курметте, кішіге қамқор бол!» - дейді. Мен де атам мен әжемді, әкем мен анамды,
ағамды құрметтеймін. Ал ініме, қарындасыма кемектесемін.
Қазақ халқы ежелден ұл бала мен қыз баланың тәрбиесін беліп қараған. Ұлды
мал бағуға, қаланерrе, ақша табуға, қыз баланы ас пісіруге, кесте тігуге, ермек
тоқуға үйреткен.
Қазақ дестрі бойынша, үйде, нешеде ер адамдар бір-біріне қол беріп аманда-
сады. Жасы кіші адам үлкенге «Ассалаумағалейкум!» - деп амандасса, үлкендер:
Уағалейкумсалам!» - деп жауап береді. Ал мектепте, қоғамдық орындарда ер ада
мен де айел адамдармен де «Сәлеметсіз бе!» - деп амандасады.
Адамдарды таныстырғанда үлкенге кішіні, айел адамға ер адамды бірінші таны-
отырады. Ондай кезде: «Танысып қойыңыздар», «Таныстыруға рұқсат етіңіздер!» — Д
айтады.
Мен аз отбасымды жақсы неремін, қазақ отбасының дәстүрлерін құрметтеймін,
сақтаймын.
Метiндегi карамен жазылған сөздерді сездік дәптеріңе аудармасымен жазып ал
Уменьшилась мощь, пал могучий флаг,
Вчерашний герой - сегодняшний трус.
Беззаботная душа в цепях
Кровь холодная, а сердце колотится.
У орла два крыла,
Страна затихла, как гроза.
Аскар Алтай золотая мать, не помню,
Герои, короли - забыты великие люди!
Мужество, страна, единство, отвага, сад, спина, -
Злая судьба все разрушила ...
Как бесценный символ Золотого Солнца,
Яркая звезда, на языке моих предков, ты осталась!
Даже если долго не видишь света,
Чистый, глубокий, острый, крепкий, широкий ломтик,
Отдай своих разбросанных детей брату
Белой рукой можно тянуть, язык!
Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.