Бұл қазан әйгілі қолбасшы Әмір Темірдің тапсырысымен 1399 жылы 25 маусымда (хижра 801 жыл, 20-шаууал) Түркістан қаласының батысында, 27 шақырым жерде орналасқан Қарнақ елді мекенінде құйылған. 1935 жылы тайқазанды Санкт-Петербургтегі атақты музей Эрмитажға, Иран шеберлерінің III Халықаралық конференциясына алып кетеді. Жарты ғасырдан астам уақыт сонда тұрып, 1989 жылы 18 қыркүйекте ғана Түркістанға қайтарылды.1. Бұл қазан 1399 жылы 25 маусым күні Әмір Темір тапсырысымен сирек кездесетін асыл металдардың қо йылған. Түркістан қаласының батысынан 27 шақырым жерде орналасқан Қарнақ елді мекенінде орналасқан.
2. Тайқазанның салмағы – 2 тонна, сыйымдылығы – 3 мың литр. Қазан сыртындағы арабтың гүлденген сульс және куфи қолтаңбаларымен жазылған үш қатар жазудың біріншісінде оны шайхылардың сұлтаны Ахмет Йассауи кесенесіне арналып жасалғаны айтылады.
Қасқырды жеңген бала Ерте ерте,ертеде.Адай батыр және Сұлушаш атты сұлу қыз болыпты.Ол екеуі қос ғашық еді.Үйленіп,отбасы атанады.1жылдан кейін олардың Ұлан атты маңдайы сорпақтай ұл дүниеге келеді.Күннен күнге,жылдан жылға дейін өседі.Көптеген жылдар өтеді,бұл уақытта нәресте 12жасар балаға да айналады.Әкесі секілді ержүрек,батыл,әділ,және салмақты болып өседі.Әкесі Адай оған 2жасынан бастап қорқынышқа жол бермей төбелесуге,күресуге үйретеді.Ұлан әкесінің тәрбиесімен мықты азамат болып өседі.Ал анасы Сұлушаш оны әрбір нәрсені ой қабілетпен жасауды,ар-намысты,жақсылық жасауды үйретеді.Ол әкесі мен анасынан өте жақсы тәрбие алады.Бір күні әкесі соғысқа аттанады.Себебі қазақ жеріне жоңғарлар шабуыл беріп,соғыс ашады.Туыстары мен отбасы оны қимай , шығарып салады.Әрине,Сұлушаш өзінің сүйікті жарын,ал Ұлан өзінің ержүрек әкесін әр сәт сайын сағына бастайды.Көптеген айлар өтеді.Ұлан досы екеуі ормаңға аң аулауға шығады.Екеуі ағаштың астына демала тұру үшін жата тұрады.Бір сәтте,Ұлан қасқырдың ырсылдаған даусын ести бастайды.Жатқан орнынан атып тұрады.Қараса қасындағы досы жоқ.Оның досы Ұлан ұйықтап жатқанда қашып кетеді екен.Бұл сәтте Ұлан досының сатқын,өзімшіл екенін аңғарады.Досынан айырылып қалса да, дым демей қасқырға садақпен атады.Қасқыр шабшандығымен жүгіріп,садақты ағашқа тигізеді.Ұлан бүккіл өмірінде әкесі үйреткен батылдықты,күресті ал анасы үйреткен мұқияттылықпен,ой қабілетін есіне түсіріп,іске кіріседі.Ақырында қасқырды өлтіреді де жүнің өзіне киіп алып үйіне қайтады.Үйіне келсе,киіз үйде туыстары жиналып алыпты.Ұлан ештеңкені түсібей қалады.Анасы Сұлушашқа қараса егіліп жылап отырады екен.Сосын Ұлан:Анашым,сіздерге не болған?Не үшін жылап отырсыздар,неге бәрі біздің үйде?,-деп сұрайды.Анасы одан бетер жылай бастайды.Сонан соң Сұлушаш:Балам,сенің әкең соғысқа аттанды емес пе,әкең Қазақ елінің халқы үшін жері үшін соңғы деміне дейін соғысып күресті.Ақырында жаулың қолынан қаза тапты...бірақ естуімузше қазақ батырлары жоңғарлардың тас талқаның шығарыпты.Біздің ел жеңді!Бірақ Адайәкеміздің арқасында қазір қазақтар біз аман есен отырмыз.Ал ол өзін құрбан етті,-деп әрен айтып беріпті.Ұлан:АнашымӘке...әкешім біз үшін,еліміз үшін қайтыс болды,-деп қайғырып,жүрегі ауырыпты.Арада 20жыл өтеді.Ұлан үлкен 32жасар азамат болып өседі.Ал анасы Сұлушаш жарысыз тек баласы үшін өмір сүріп жүріпті.Бірақ соншама жылда қартая бастапты.Ұлан әкесінің тәлім-тәрбиесін ешқашан ұмытпай әр сәтте еске алыпты.Елінің қаһарманы,батыры атаныпты.Бар жұрт: бұл батыр әкесіне тартқан сол секілді ержүрек,-деп өмір бақи айтып кетіпті.Ұлан анасымен бақытты да баянды өмір сүріпті.Кейіннен өзіне сай жар тауып,бақытты отбасы болыпты. Міне ешқай жерде ьұл ертегі жоқ.Өз ойымнан құрастырғам
Бұл қазан әйгілі қолбасшы Әмір Темірдің тапсырысымен 1399 жылы 25 маусымда (хижра 801 жыл, 20-шаууал) Түркістан қаласының батысында, 27 шақырым жерде орналасқан Қарнақ елді мекенінде құйылған. 1935 жылы тайқазанды Санкт-Петербургтегі атақты музей Эрмитажға, Иран шеберлерінің III Халықаралық конференциясына алып кетеді. Жарты ғасырдан астам уақыт сонда тұрып, 1989 жылы 18 қыркүйекте ғана Түркістанға қайтарылды.1. Бұл қазан 1399 жылы 25 маусым күні Әмір Темір тапсырысымен сирек кездесетін асыл металдардың қо йылған. Түркістан қаласының батысынан 27 шақырым жерде орналасқан Қарнақ елді мекенінде орналасқан.
2. Тайқазанның салмағы – 2 тонна, сыйымдылығы – 3 мың литр. Қазан сыртындағы арабтың гүлденген сульс және куфи қолтаңбаларымен жазылған үш қатар жазудың біріншісінде оны шайхылардың сұлтаны Ахмет Йассауи кесенесіне арналып жасалғаны айтылады.
Объяснение:
Ерте ерте,ертеде.Адай батыр және Сұлушаш атты сұлу қыз болыпты.Ол екеуі қос ғашық еді.Үйленіп,отбасы атанады.1жылдан кейін олардың Ұлан атты маңдайы сорпақтай ұл дүниеге келеді.Күннен күнге,жылдан жылға дейін өседі.Көптеген жылдар өтеді,бұл уақытта нәресте 12жасар балаға да айналады.Әкесі секілді ержүрек,батыл,әділ,және салмақты болып өседі.Әкесі Адай оған 2жасынан бастап қорқынышқа жол бермей төбелесуге,күресуге үйретеді.Ұлан әкесінің тәрбиесімен мықты азамат болып өседі.Ал анасы Сұлушаш оны әрбір нәрсені ой қабілетпен жасауды,ар-намысты,жақсылық жасауды үйретеді.Ол әкесі мен анасынан өте жақсы тәрбие алады.Бір күні әкесі соғысқа аттанады.Себебі қазақ жеріне жоңғарлар шабуыл беріп,соғыс ашады.Туыстары мен отбасы оны қимай , шығарып салады.Әрине,Сұлушаш өзінің сүйікті жарын,ал Ұлан өзінің ержүрек әкесін әр сәт сайын сағына бастайды.Көптеген айлар өтеді.Ұлан досы екеуі ормаңға аң аулауға шығады.Екеуі ағаштың астына демала тұру үшін жата тұрады.Бір сәтте,Ұлан қасқырдың ырсылдаған даусын ести бастайды.Жатқан орнынан атып тұрады.Қараса қасындағы досы жоқ.Оның досы Ұлан ұйықтап жатқанда қашып кетеді екен.Бұл сәтте Ұлан досының сатқын,өзімшіл екенін аңғарады.Досынан айырылып қалса да, дым демей қасқырға садақпен атады.Қасқыр шабшандығымен жүгіріп,садақты ағашқа тигізеді.Ұлан бүккіл өмірінде әкесі үйреткен батылдықты,күресті ал анасы үйреткен мұқияттылықпен,ой қабілетін есіне түсіріп,іске кіріседі.Ақырында қасқырды өлтіреді де жүнің өзіне киіп алып үйіне қайтады.Үйіне келсе,киіз үйде туыстары жиналып алыпты.Ұлан ештеңкені түсібей қалады.Анасы Сұлушашқа қараса егіліп жылап отырады екен.Сосын Ұлан:Анашым,сіздерге не болған?Не үшін жылап отырсыздар,неге бәрі біздің үйде?,-деп сұрайды.Анасы одан бетер жылай бастайды.Сонан соң Сұлушаш:Балам,сенің әкең соғысқа аттанды емес пе,әкең
Қазақ елінің халқы үшін жері үшін соңғы деміне дейін соғысып күресті.Ақырында жаулың қолынан қаза тапты...бірақ естуімузше қазақ батырлары жоңғарлардың тас талқаның шығарыпты.Біздің ел жеңді!Бірақ Адайәкеміздің арқасында қазір қазақтар біз аман есен отырмыз.Ал ол өзін құрбан етті,-деп әрен айтып беріпті.Ұлан:АнашымӘке...әкешім біз үшін,еліміз үшін қайтыс болды,-деп қайғырып,жүрегі ауырыпты.Арада 20жыл өтеді.Ұлан үлкен 32жасар азамат болып өседі.Ал анасы Сұлушаш жарысыз тек баласы үшін өмір сүріп жүріпті.Бірақ соншама жылда қартая бастапты.Ұлан әкесінің тәлім-тәрбиесін ешқашан ұмытпай әр сәтте еске алыпты.Елінің қаһарманы,батыры атаныпты.Бар жұрт: бұл батыр әкесіне тартқан сол секілді ержүрек,-деп өмір бақи айтып кетіпті.Ұлан анасымен бақытты да баянды өмір сүріпті.Кейіннен өзіне сай жар тауып,бақытты отбасы болыпты.
Міне ешқай жерде ьұл ертегі жоқ.Өз ойымнан құрастырғам