dzhmulin

08.11.2021 20:10 •  Қазақ тiлi

Ертеде малға өте бай бір ел болыпты. Бұл жердің халқының: «Біздің отбасымыз бен малымызды қорғайтын батырымыз болса екен», - деген жалғыз арманы болыпты. Күндердің күнінде бір отбасында алып бала дүниеге келеді. Халық жиналып, үлкен той жасайды. Балаға Толағай деп ат қояды. Сол бала жыл сайын емес, күн сайын өседі. Бір жылы жаңбыр жаумай, шөп шықпай, малдар қырыла бастайды. Халықтың басына түскен қиындықты уайымдаған Толағай Дана деген ақсақалға барып, ақыл сұрапты. Сонда қарт айтқан екен:
– Толағай, біздің жерімізде тау жоқ, бұлт келмейді. Сондықтан жаңбыр жаумайды, - дейді.
Толағай:
– Ата, сіз рұқсат етсеңіз, бір жерден тау арқалап алып келсем бола ма? – дейді.
Қарт Толағайға риза болып, рұқсатын береді.
Арада ай өтеді, жыл өтеді. Бір күні Толағай Тарбағатай тауына жетіп, төменде орналасқан кішкентай тауды арқасына салып алады. Арада біраз уақыт өткен соң, Толағай әлсірей бастайды. Ауылына жақындап қалғанда тізесі бүгіліп, құлап түседі. Еліне жаңбыр сыйлаған батыр осылай таудың астында мәңгі ұйқыға кетеді.
Содан бері ол тауды ел «Толағай» деп атап кетіпті. Жаңбыр жауған сайын жұрт Толағайды есіне алады екен.
Напишите главную мысль