туған жері – жамбыл облысындағы жамбыл тауының етегі. топырақ бұйырған жері – алматы облысының ұзынағаш елді мекені. шыққан тегі – ұлы жүз шапырашты тайпасының ішіндегі екей руы.
жамбылдың өсіп-өнген топырағында ән-күй, ақындық –жыраулық өнер айрықша биікке көтерілген.
жамбыл - әрі эпик, әрі айтыс ақыны; абыз жырау әрі жауынгер жыршы. ол шын мағынасындағы биік парасатты өнерпаз, азаматтық саяси поэзияны қалыптастырушы. жамбылдың ұлылығы оның тек ақындық шеберлігімен ғана емес, сонымен бірге халық поэзиясының бұтақ жайған жаңа бір бәйтерегі.
табиғат – күллі тіршілік атаулының құтты қоныс мекені, алтын ұя бесігі,құт – берекесі. ал үшін табиғат ең қасиетті де қастерлі ұғым. өйткені,ң өзін дүниеге келтіретін аяулы анасы, сондықтан да ң табиғатты «ана» деп құрметтеуінде өте үлкен ұғым жатыр.қазақ халқының бар өмір тіршілігі табиғатпен тікелей етене байланыста өтіп жатыр. табиғаттың қатаң жағдайына ,түрлі өзгерістеріне сай көшіп-қонып жүріп,өз шаруашылығын табиғатпен үйлесімді жүргізіп отырды және табиғатқа аялы алақан,жылы жүрек сезімі, көздің қарашығындай қамқорлық қажет екендігін ерте сезінді.осыған орай халқымыздың да мінез-құлқы бірте-бірте қалыптасып,ондай қасиеттер атадан ға, ұрпақтан-ұрпаққа асыл мұра ретінде жеткізіліп отырды.
туған жері – жамбыл облысындағы жамбыл тауының етегі. топырақ бұйырған жері – алматы облысының ұзынағаш елді мекені. шыққан тегі – ұлы жүз шапырашты тайпасының ішіндегі екей руы.
жамбылдың өсіп-өнген топырағында ән-күй, ақындық –жыраулық өнер айрықша биікке көтерілген.
жамбыл - әрі эпик, әрі айтыс ақыны; абыз жырау әрі жауынгер жыршы. ол шын мағынасындағы биік парасатты өнерпаз, азаматтық саяси поэзияны қалыптастырушы. жамбылдың ұлылығы оның тек ақындық шеберлігімен ғана емес, сонымен бірге халық поэзиясының бұтақ жайған жаңа бір бәйтерегі.
табиғат – күллі тіршілік атаулының құтты қоныс мекені, алтын ұя бесігі,құт – берекесі. ал үшін табиғат ең қасиетті де қастерлі ұғым. өйткені,ң өзін дүниеге келтіретін аяулы анасы, сондықтан да ң табиғатты «ана» деп құрметтеуінде өте үлкен ұғым жатыр.қазақ халқының бар өмір тіршілігі табиғатпен тікелей етене байланыста өтіп жатыр. табиғаттың қатаң жағдайына ,түрлі өзгерістеріне сай көшіп-қонып жүріп,өз шаруашылығын табиғатпен үйлесімді жүргізіп отырды және табиғатқа аялы алақан,жылы жүрек сезімі, көздің қарашығындай қамқорлық қажет екендігін ерте сезінді.осыған орай халқымыздың да мінез-құлқы бірте-бірте қалыптасып,ондай қасиеттер атадан ға, ұрпақтан-ұрпаққа асыл мұра ретінде жеткізіліп отырды.