Иә келісемін. Кітапта біз білетінде, білмейтінде, барлық деректер болады. А ң қол жеткізген ұлы игіліктерінің бірі – білім қазынасы.Ал білім қазынасының түп негізі – кітап. Кітап – а ң сан ғасырлық ақыл – ойының жемісі, тарихы мен тағылымының алтын сандығы. «Кітап» –алдыңғы ұрпақтың кейінгі ұрпаққа қалдырған рухани өсиеті. Кітап оқудан қалсақ, ой ойлаудан да қалар едік. Шекспир кезінде: «Кітап маған тақтан артық», деп текке айтпаса керек-ті. Бұл ойдан түйеріміз, адамға жан азығы, рухани байлық пен қатар жетістікке жеткізетін кілті ол – кітап. Білім нәрімен сусындататын, сан ғасырлық тарихымызды тануға, салт-дәстүрімізді дәріптеп, қастерлеуге, әдебиетімізді асқақтатуға, ата-баба ерліктерін дәріптеуге, барлығына себепкер ол – кітап! Ал енді бүкіл кітаптардың жиынтығы, халық пен кітапты байланыстыратын алтын көпір, ол әрине – «Кітапхана!».
Қонақжайлық – қазақ халқының ұлттық салт-дәстүрінің бірі. Сонымен қатар адамдар арасындағы сыйластықты, бір-біріне деген құрметті, қамқорлықты білдіретін, кісінің адамгершілігін, имандылығын айқындайтын қасиет.
Адамдарды тіліне, дініне, ұлтына бөліп-жармай, достық ықылас көрсетіп, ас-дәм беру қонақжайлықтың негізгі белгісі. Қазақ халқының қонақжайлық қасиеті мен дәстүрі шетелдік саяхатшылар мен ғалымдарды әр уақытта таң қалдырған. Дәстүрлі қазақ қоғамында әкенің балаға қалдыратын мұрасының белгілі бір бөлігі міндетті түрде қонаққа тиесілі енші деп есептелінген. Қазақ сахарасындағы кез келген жолаушының кезіккен ауылдан тамақтанып, тынығып алуына мүмкіндігі болған. Әрбір үй иесі оны барынша сән-салтанатымен, пейілімен қарсы алып, ақ тілеумен шығарып салуды өмірдің айнымас шартына балаған. Отбасы үшін жолаушыны қонақжайлықпен күтіп алу бұлжымайтын моральдық-этик. қалып ретінде орныққан; қонақжайлық Қонақ; Қонақасы; Қонақ кәде.[1]
Иә келісемін. Кітапта біз білетінде, білмейтінде, барлық деректер болады. А ң қол жеткізген ұлы игіліктерінің бірі – білім қазынасы.Ал білім қазынасының түп негізі – кітап. Кітап – а ң сан ғасырлық ақыл – ойының жемісі, тарихы мен тағылымының алтын сандығы. «Кітап» –алдыңғы ұрпақтың кейінгі ұрпаққа қалдырған рухани өсиеті. Кітап оқудан қалсақ, ой ойлаудан да қалар едік. Шекспир кезінде: «Кітап маған тақтан артық», деп текке айтпаса керек-ті. Бұл ойдан түйеріміз, адамға жан азығы, рухани байлық пен қатар жетістікке жеткізетін кілті ол – кітап. Білім нәрімен сусындататын, сан ғасырлық тарихымызды тануға, салт-дәстүрімізді дәріптеп, қастерлеуге, әдебиетімізді асқақтатуға, ата-баба ерліктерін дәріптеуге, барлығына себепкер ол – кітап! Ал енді бүкіл кітаптардың жиынтығы, халық пен кітапты байланыстыратын алтын көпір, ол әрине – «Кітапхана!».
Қонақжайлық – қазақ халқының ұлттық салт-дәстүрінің бірі. Сонымен қатар адамдар арасындағы сыйластықты, бір-біріне деген құрметті, қамқорлықты білдіретін, кісінің адамгершілігін, имандылығын айқындайтын қасиет.
Адамдарды тіліне, дініне, ұлтына бөліп-жармай, достық ықылас көрсетіп, ас-дәм беру қонақжайлықтың негізгі белгісі. Қазақ халқының қонақжайлық қасиеті мен дәстүрі шетелдік саяхатшылар мен ғалымдарды әр уақытта таң қалдырған. Дәстүрлі қазақ қоғамында әкенің балаға қалдыратын мұрасының белгілі бір бөлігі міндетті түрде қонаққа тиесілі енші деп есептелінген. Қазақ сахарасындағы кез келген жолаушының кезіккен ауылдан тамақтанып, тынығып алуына мүмкіндігі болған. Әрбір үй иесі оны барынша сән-салтанатымен, пейілімен қарсы алып, ақ тілеумен шығарып салуды өмірдің айнымас шартына балаған. Отбасы үшін жолаушыны қонақжайлықпен күтіп алу бұлжымайтын моральдық-этик. қалып ретінде орныққан; қонақжайлық Қонақ; Қонақасы; Қонақ кәде.[1]