Ежелгі қазақ халқының қиялының ұшқырлығында шек жоқ.
Шыныменде, халқымыз ертеден-ақ сондай көреген, арманшыл, болашаққа үлкен сеніммен қараған. Оған дәлел, біз оқыған ертегілер, аңыз-әңгімелер, жыр-дастандар. Мысалы: Көлтауысар, Таусоғар, Желаяқ, Толағай және тағы да басқа. Ал батырлық жырлардың жайы бір бөлек. Суға салса батпайтын, отқа жанса күймейтін, қылыш шапса кеспейтін, жылдап емес күн сайын өсетін алпауыт батырлар да бар. Мақал-мәтелдер, жұмбақ, өтірік өлеңдер де қазақ халқының қиялының ұшқырлығын көрсетеді деп ойлаймын.
Кез келген адамнын адептілігі мен жан-дуниесінін сулулығы ен алдымен балаға ақ сутін беріп, алпештеп өсірген ана журегінін жылуынан басталады. Бала бойындағы ен жақсы қасиеттер де ен алдымен анадан тарайды. Алемдегі ен кешірімді, ен мейірімді жан – ана. Ана баласы қандай қателік жасаса да кешіреді. Онын мейірімділігінде шек жоқ. Ана болу - букіл өміріне кететін рухани куш пен ерен енбек. Өз баласын бағып-қағуда ана өзін-өзі умытып, барлық куш-жігерін перзентіне жумсайды, ол арқылы онын жаны нурлана, нарлене туседі. Ал баланын анаға деген махаббаты жеткіліксіз. Оны барынша қурмет тутып, қастерлеу арбір баланын борышы. Ана махаббатын сөзбен айтып жеткізу мумкін емес. Ананын мейірімі жан-жағына өз шуағын төгеді. Осы шуақпен жылынып, асыл ананын қушағында мейірім алып журген барша адамзат аналарды мангі ардақтап, аялай білсе, будан асқан бақыт жоқ шығар.
Красота и элегантность любого человека начинается с тепла сердца матери, который дает ребенку белое молоко и выращен. Лучшие качества ребенка также передаются матери. Жаль во вселенной, джентльмен. Мать прощает, даже если ошибается. Нет предела его доброте. Быть матерью - это духовное наследие и тяжелая работа на всю жизнь. Ухаживая за ребенком, мать поглощает себя и тратит все свои силы на своего ребенка, благодаря чему ее душа становится питающейся. И любви ребенка к матери недостаточно. Это большая честь и уважение к каждому ребенку. Материнство нельзя сказать словами. Доброта матери искрировала ее. Возможно, счастье не произойдет, если все матери, которые согреваются этим теплом и любезны к матерям невесты.
Ежелгі қазақ халқының қиялының ұшқырлығында шек жоқ.
Шыныменде, халқымыз ертеден-ақ сондай көреген, арманшыл, болашаққа үлкен сеніммен қараған. Оған дәлел, біз оқыған ертегілер, аңыз-әңгімелер, жыр-дастандар. Мысалы: Көлтауысар, Таусоғар, Желаяқ, Толағай және тағы да басқа. Ал батырлық жырлардың жайы бір бөлек. Суға салса батпайтын, отқа жанса күймейтін, қылыш шапса кеспейтін, жылдап емес күн сайын өсетін алпауыт батырлар да бар. Мақал-мәтелдер, жұмбақ, өтірік өлеңдер де қазақ халқының қиялының ұшқырлығын көрсетеді деп ойлаймын.
Красота и элегантность любого человека начинается с тепла сердца матери, который дает ребенку белое молоко и выращен. Лучшие качества ребенка также передаются матери. Жаль во вселенной, джентльмен. Мать прощает, даже если ошибается. Нет предела его доброте. Быть матерью - это духовное наследие и тяжелая работа на всю жизнь. Ухаживая за ребенком, мать поглощает себя и тратит все свои силы на своего ребенка, благодаря чему ее душа становится питающейся. И любви ребенка к матери недостаточно. Это большая честь и уважение к каждому ребенку. Материнство нельзя сказать словами. Доброта матери искрировала ее. Возможно, счастье не произойдет, если все матери, которые согреваются этим теплом и любезны к матерям невесты.
ну , как-то так