Менің ойымша, ақындық қасиет - адам бойына туа бітетін талант. Әрбір адамның қолынан ақын болу келу бермейді, себебі ақын дегеніміз - суырып салма өнер иесі, яғни белгілі бір тақырыпқа колма-қол өлең шығарушы. Суырыпсалмалық өнердің биік шыңы - айтыс.
Ал мен өз басым ақын болсам, міндетті түрде айтысқа қатысып, бағымды сыyар едім. Ондағы басты мақсатым - жүлделі болу емес, керісінше халықтың көкейінде жүрген мәселелерді қозғап, билік басындағы кісілерді осы жағдайларға ықпал жасап, оң шешім табуға насихаттау.
Бейімбет пен жолдасы – Қасымжан ауылдан шығып, келесі бір ауылды бетке алады. Кең даланың табиғатын суреттейді. Қасындағы жолдасының аты малшылардың малға мінетін аты болған соң кейін қалып қоя береді. Жол қысқарсын деген мақсатпен жолдасы Шұғаның белгісі туралы сөз қозғайды.
Шығарманың дамуы.
Есімбек деген байдың ортан қолдай 4 ұлы, арасында бұраңдап өскен жалғыз қызы – Шұға болады. Шұғаның келбетін суреттейді.
Шығарманың байланысы.
Есімбектің ауылына Әбдрахман деген Қазақбайдың баласы келеді. Шұға Әбдрахманды көріп ғашық болып қалады. Әбдрахманда Шұғаны сүйеді. Ауылда алтыбақан болып кездеседі.
Шығарманың шиеленісі.
Айнабай деген ауыл адамы қызы Күлзипаны Әбдрахманға қоспақ ниетте болады. Әбдрахманның әкесі үйінде шөп болмай Айнабайдың үйіне барғанда Айнабай қос қазыны бұзбай асып, бір арба шөпті тегін беріп жібереді.
Шығарманың шарықтау шегі. Әбдрахман Күлзипаға қарамай қойған соң, әрі Шұға мен Әбдрахманның махабаты елге мәлім болып, Айнабай «Түріктерге жасырын ақша жинап беріп жүр» деген сылтаумен Әбдрахманды жер аудартып жібереді.
Шығарманың шешімі. Содан Шұға құсалықпен ауырады. Шұғаның ауруы жанына батқан әкесі Әбдрахманды алдыртады. Бірақ Әбдрахман жеткенше Шұға қаза болып кетеді. «Шұғаның белгісі» деп отырғаны Шұғаның басына орнатылған тас.
Егер мен ақын болсам...
Менің ойымша, ақындық қасиет - адам бойына туа бітетін талант. Әрбір адамның қолынан ақын болу келу бермейді, себебі ақын дегеніміз - суырып салма өнер иесі, яғни белгілі бір тақырыпқа колма-қол өлең шығарушы. Суырыпсалмалық өнердің биік шыңы - айтыс.
Ал мен өз басым ақын болсам, міндетті түрде айтысқа қатысып, бағымды сыyар едім. Ондағы басты мақсатым - жүлделі болу емес, керісінше халықтың көкейінде жүрген мәселелерді қозғап, билік басындағы кісілерді осы жағдайларға ықпал жасап, оң шешім табуға насихаттау.
Шығарманың басталуы.
Бейімбет пен жолдасы – Қасымжан ауылдан шығып, келесі бір ауылды бетке алады. Кең даланың табиғатын суреттейді. Қасындағы жолдасының аты малшылардың малға мінетін аты болған соң кейін қалып қоя береді. Жол қысқарсын деген мақсатпен жолдасы Шұғаның белгісі туралы сөз қозғайды.
Шығарманың дамуы.
Есімбек деген байдың ортан қолдай 4 ұлы, арасында бұраңдап өскен жалғыз қызы – Шұға болады. Шұғаның келбетін суреттейді.
Шығарманың байланысы.
Есімбектің ауылына Әбдрахман деген Қазақбайдың баласы келеді. Шұға Әбдрахманды көріп ғашық болып қалады. Әбдрахманда Шұғаны сүйеді. Ауылда алтыбақан болып кездеседі.
Шығарманың шиеленісі.
Айнабай деген ауыл адамы қызы Күлзипаны Әбдрахманға қоспақ ниетте болады. Әбдрахманның әкесі үйінде шөп болмай Айнабайдың үйіне барғанда Айнабай қос қазыны бұзбай асып, бір арба шөпті тегін беріп жібереді.
Шығарманың шарықтау шегі. Әбдрахман Күлзипаға қарамай қойған соң, әрі Шұға мен Әбдрахманның махабаты елге мәлім болып, Айнабай «Түріктерге жасырын ақша жинап беріп жүр» деген сылтаумен Әбдрахманды жер аудартып жібереді.
Шығарманың шешімі. Содан Шұға құсалықпен ауырады. Шұғаның ауруы жанына батқан әкесі Әбдрахманды алдыртады. Бірақ Әбдрахман жеткенше Шұға қаза болып кетеді. «Шұғаның белгісі» деп отырғаны Шұғаның басына орнатылған тас.