Семья, где рос Бердибек, была очень бедной. Происходит из подрода беснайза рода курман племени албан.[1] Своё детство он очень красочно описал в повести «Балалық шаққа саяхат» («Путешествие в детство», 1960). В 8 лет Бердибек лишился матери, это стало его постоянной болью до конца жизни. Любовь к знаниям привил мальчику его старший брат Сатылган, впоследствии погибший на войне. Мальчику пришлось много испытать и пережить: и тяжелый труд, и голод. Тем не менее, он рос очень любознательным и ребёнком и сохранил оптимизм и жизнерадостность на всю жизнь
Көктем келді және барлық айнала тірілді. Жайма-шуақ сәулелер сквозь бұлттарды тесіп шыкады, сызды қуып жібере. Қар көңілді жылғалармен пригорков деген кетеді. Тұс-тұстан оның сылдыры естіледі. Көктем келді және жаңа өмірді әкелді. Табиғат ояну бастайды. Тал-шыбықтарда жапырақтар ыдырау бастайды. Және бірінші көктемнің гүлдері словно қарды жерді устилают подснежники оянатын. Тап осы гүлдер көктемнің түртіндісінің болып табылады. Күндер ұзын болады, қарамастан және осы бол- көңілді. Олай және қала- дейін көшелерді сау күндер қыдыр.
Семья, где рос Бердибек, была очень бедной. Происходит из подрода беснайза рода курман племени албан.[1] Своё детство он очень красочно описал в повести «Балалық шаққа саяхат» («Путешествие в детство», 1960). В 8 лет Бердибек лишился матери, это стало его постоянной болью до конца жизни. Любовь к знаниям привил мальчику его старший брат Сатылган, впоследствии погибший на войне. Мальчику пришлось много испытать и пережить: и тяжелый труд, и голод. Тем не менее, он рос очень любознательным и ребёнком и сохранил оптимизм и жизнерадостность на всю жизнь
Табиғат ояну бастайды. Тал-шыбықтарда жапырақтар ыдырау бастайды. Және бірінші көктемнің гүлдері словно қарды жерді устилают подснежники оянатын. Тап осы гүлдер көктемнің түртіндісінің болып табылады. Күндер ұзын болады, қарамастан және осы бол- көңілді. Олай және қала- дейін көшелерді сау күндер қыдыр.