«Күлтегін» жыры» тақырыбында жазылған салыстырмалы эссені көрсет. Түркі халықтарының көне дәуірдегі ұзақ ғасырлық мәдени мұраларының бірі – Күлтегін ескерткіші. Бұл жырдың ерекшелігі —жырдың дербес алты хикаядан тұруы, яғни алты оқиғадан құралуы. Бірінші хикая — түрік халқының ұлы ата-бабалары туралы; екінші хикая — түріктерді табғаштардың бағындырып алуы; үшінші хикая — Елтеріс қағанды сипаттау; төртінші хикая — Қапаған қаған туралы; бесінші хикая — Білге қаған туралы; алтыншы хикая — Күлтегін туралы. Түркi жұртының ортақ мақтанышы, ұлы қолбасшы. Жырда Күлтегін батырдың жауынгерлік жорықтары және әскери қызметінің алғашқы сәттері суреттеледі. Бұл жырдың ерекшелігі – он жастағы бала жігітке Күлтегін деген ерлік есімнің берілуі. Кемшілігі – таңбалардың өшіп қалуына байланысты кейбір мазмұнның толық сақталмауы мүмкін. Бірақ екі жазуда да Күлтегіннің туған жер үшін жүргізген қанды шайқастары көрсетіледі. Менің ойымша, «Күлтегін» ескерткіші – түркі халықтарының баға жетпес мәдени байлығы. Сондықтан бұл құнды дүниеге түркі тектес халықтардың ғана емес, әлем ғалымдарының да назары аударылуда. «Күлтегін» жырының ерекшелігі – түркі халықтарының тұрмысы мен ерлік істерін келер ұрпаққа насихаттау.
вот
Тобылғы:
Тобылғыны бабаларымыз көптеген ауруларды емдеу үшін пайдаланған. Теміреткі шыққанда тобылғыны майын жағып емдейтін. Тобылғы майын малдың, адамның ісіп кеткен буындарына, сырқырап ауыратын тұстарына жағып, сырқатын жазады. Тобылғы жапырағын малға беріп, төрт түлікті де біраз дерттен айықтыруға болады екен. Атап айтқанда, малдың бүйрек, қуық, ауруларын, асқазан мен ішек түйілуін және денесіндегі түрлі ісіктерді емдей алатын қасиеті бар.
Объяснение:
Қамшы:
Қазақ халқында айтуға тілі жете бермейтін немесе айтуға ауыз бармайтын сөздердің орнына қамшыны қолданатын әдет-ғұрып болған. Қашанда аталы сөзге тоқтаған қазақ үшін қамшының қолдану аясы өте зор. Қолында қамшысы бар қазақ айбарлы көрінген. Аттылы адам қамшысын үйіргенде одан сескенбейтін адам болмаған. Қамшы сыйлау құрметтің белгісі. Өзінен кіші болса, сол қолымен, қыз балаға өрім жағынан, үлкен кісіге сабынан ұстатқан.
Қамшы:
Қазақ халқында айтуға тілі жете бермейтін немесе айтуға ауыз бармайтын сөздердің орнына қамшыны қолданатын әдет-ғұрып болған. Қашанда аталы сөзге тоқтаған қазақ үшін қамшының қолдану аясы өте зор. Қолында қамшысы бар қазақ айбарлы көрінген. Аттылы адам қамшысын үйіргенде одан сескенбейтін адам болмаған. Қамшы сыйлау құрметтің белгісі. Өзінен кіші болса, сол қолымен, қыз балаға өрім жағынан, үлкен кісіге сабынан ұстатқан.
Тобылғы:
Тобылғыны бабаларымыз көптеген ауруларды емдеу үшін пайдаланған. Теміреткі шыққанда тобылғыны майын жағып емдейтін. Тобылғы майын малдың, адамның ісіп кеткен буындарына, сырқырап ауыратын тұстарына жағып, сырқатын жазады. Тобылғы жапырағын малға беріп, төрт түлікті де біраз дерттен айықтыруға болады екен. Атап айтқанда, малдың бүйрек, қуық, ауруларын, асқазан мен ішек түйілуін және денесіндегі түрлі ісіктерді емдей алатын қасиеті бар.
Объяснение: