Әли: – Динара,сөзім тиіп кетсе,кешірші.Мен әдейі емес.Бұдан былай қайталанбайды.
Динара: – Жарайды...
Мұғалім: – Оқушылар,“ойнап сөйлесеңдер де,ойлап сөйлеңдер”!Ендігде мұндай жағдайлармен кездеспейтін болайын!
Оқушылар : – Ия!
2)
Анар: – Кеше білесің бе...
Айым: – Анар,ал сен білесің бе көп сөйлейтініңді?Сен мектептегі бар жағдайды білетін шығарсың...
Анар : – Не дегің кеп тұр сонда?
Айым : – “ Көп сөз - күміс,аз сөз - алтын ” ғой...Әрине,мен қарсы емеспін сенің менімен қызықтарыңды бөліскеніңе... Меніңше,сен ертең болатын байқауды ұмытып кеткен секілдісің.
Анар : – А?Не байқау?
Айым : – Әне көрдің бе?!Мен саған кездескен бойда мен бақ сынайтын байқау туралы айтып,қолдау сұрап жатқанымда,сен сөзімді бөліп өз әңгімелеріңді айтып кеттің ғой.
Анар : – Мүлдем есімнен шығып кетіпті ғой.Кешірші...
Айым: – Әрине кешіремін.Бірақ мен сенің бұдан былай өзгелер туралы жаман сөздер айтқаныңды дұрыс деп санамаймын.
"Жеңіс күні". Ол дүниежүзілік соғыс аяқталған 9 мамыр, өйткені көптеген ондаған жылдар болды. Біз, бүгінгі жастар, біз тіпті оның қасіретін барлық елестету мүмкін емес. Ал бұл жақсы. Біз өмірде мүмкіндіктері көп болуы, бейбіт өмір сүру үшін өте бақытты болып табылады. Біз егде жастағы адамдар мен тарих кітаптар соғыс жайлы білеміз. Ал миллиондаған адам үшін, осы жан түршігерлік оқиғалардың шын мәнінде болды. соғыс қайғы көп әкелді. Мүмкін әрбір отбасы жақынынан айырылған, олардың көпшілігі, тіпті ауыр жоқ, ... Жас жігіттер өмір ұқсауға тырысып емес, қорқынышты шайқаста қаза тапты. Соғыс жылдарындағы балалар мен әдемі ойыншықтар ойлаймын алмады. Олар тіпті мектепте дұрыс жүре алмады. Олардың көпшілігі жетім балалар болып табылады. Ал соғыс орган туралы жарақатымен ғана емес, зиян оралды, бірақ, менің жүректің ауруы. Бірақ соғыс адамдар мен молшылық ашылды. Әр адам қиын жағдайларда бір-біріне көмектесуге тырысты. Басқыншыларынан өз Отанын босатуға үшін, адамдар өз өмірін құрбан, ерлік орындады. Үлкен әжесі неміс жауынгерлер оккупацияланған қаласында біздің балаларымыздың тамақтандырды айтты. Әжем соғыс, ол көздейді және адам қайтыс дәл, өйткені бір-бірімен жек емес, қорқынышты екенін айтты. Сондықтан, 9 мамыр - Жеңіс күні - мереке және жарқын, және сол уақытта қайғылы. Бір жағынан, біздің армия жеңіп елімізді азат. Бірақ бұл барлық өте жоғары баға болып табылады - миллиондаған, көздеріне және көптеген өзендер тағдырын жарымжан. Жеңіс күніне арналған, олардың ерлік істері үшін - - тірі және қайтыс болған - ардагерлерге рахмет, біз істей аламыз, кем дегенде,. Біз қазір әлемде өмір сүріп өндіретін кім есте сақтау қажет. Бұл бізге тарих ащы сабақ, оны ешқашан қайталанбайды көмектеседі.
1)
Арман: – Анашым!Мен бүгін шешендік өнерден бірінші орын алып келдім!
Анасы: – Жарайсың, құлыным!“Өнер алды - қызыл тіл” демекші,тіліңді қастерлеп еркін сөйлеп,осындай байқауларға қатысуың да бір өнер ғой.
Арман: – Ия,анашым.Мен сізбен толықтай қосыламын.Алайда,маған әлі де дайындық керек,көп кітаптар оқуым керек...
Анасы: – Қазір барып қалаған кітаптарыңды кітапханадан алайық та, екеуміз отырып дайынлалайық.Әлі де сені жүлделі орындар алады деп сенемін,балапаным.
Арман: – Міндетті түрде!
3)
Мұғалім: – Қане,кім жылатты Динараны?Мойындаңдар!
Оқушылар: –
Динара: – Апай...Әли мені жылатқан.Ол маған “ сен қортықсың ” деп тиісті.Әрі бұл бірінші рет емес.
Әли: – Апай,мен ойнаған едім...
Мұғалім: – Динара маған жылап келмесе,бұл қылығыңды жалғастырар ма едің сонда?Қане,кешірім сұра!
Әли: – Динара,сөзім тиіп кетсе,кешірші.Мен әдейі емес.Бұдан былай қайталанбайды.
Динара: – Жарайды...
Мұғалім: – Оқушылар,“ойнап сөйлесеңдер де,ойлап сөйлеңдер”!Ендігде мұндай жағдайлармен кездеспейтін болайын!
Оқушылар : – Ия!
2)
Анар: – Кеше білесің бе...
Айым: – Анар,ал сен білесің бе көп сөйлейтініңді?Сен мектептегі бар жағдайды білетін шығарсың...
Анар : – Не дегің кеп тұр сонда?
Айым : – “ Көп сөз - күміс,аз сөз - алтын ” ғой...Әрине,мен қарсы емеспін сенің менімен қызықтарыңды бөліскеніңе... Меніңше,сен ертең болатын байқауды ұмытып кеткен секілдісің.
Анар : – А?Не байқау?
Айым : – Әне көрдің бе?!Мен саған кездескен бойда мен бақ сынайтын байқау туралы айтып,қолдау сұрап жатқанымда,сен сөзімді бөліп өз әңгімелеріңді айтып кеттің ғой.
Анар : – Мүлдем есімнен шығып кетіпті ғой.Кешірші...
Айым: – Әрине кешіремін.Бірақ мен сенің бұдан былай өзгелер туралы жаман сөздер айтқаныңды дұрыс деп санамаймын.
Анар: – Мен тырысамын бұл жағымды жеңуге!
Подробнее - на -