Конспект по тексту на казахском Тынымбай Нұрмағамбетов 1945 жылы 10 маусымда Қызылорда облысы Жаңақорған ауданының Қосүйеңкі ауылында туған . 1968 жылы Қызылорда қаласындағы Н. В. Гоголь атындағы педагогикалық институтының қазақ тілі және әдебиеті факультетін бітірген . Еңбек жолын көп тиражды « Су құрылысшысы » газетінен бастаған . Қызылорда облыстық радио комитетінде істеген . « Жазушы » ба редактор қызметін атқарған . 1981 жылы М. Горький атындағы Жоғары әдебиет курсын бітірген . Ш. Айманов атындағы « Қазақфильм » киностудиясының сценарийлік коллегиясында , Қазақ елі » газетінде редактордың орынбасары болып қызмет еткен . Алғашқы әңгімелер жинағы 1971 жылы « Қауын иісі » деген атпен шыққан . 1979 жылы осы жинақтың орыс тіліндегі нұсқасы үшін Бүкілодақтық М. Горький атындағы жастар сыйлығын алған . Жазушының бірнеше шығармасы орыс тіліне аударылып , жеке кітап болып басылды . 1972 жылы « Қош бол , ата » , 1975 жылы « Қарлығаштың ұясы » , 1977 жылы « Атақоныс » ,1979 жылы « Запах дыни » , 1980 жылы « Туық су , 1982 жылы Там где горел очаг , 1984 жылы « Талисман » , 1987 жылы « Бәйтеректер » , 1989 жылы « Туған ауыл түтіні » , 1995 жылы « Балалық шақтың әуендері » , 1997 жылы « Таңдамалы » , 2001 жылы « Айқай » және т.б. кітаптары жарияланған . Сонымен қатар « Табалдырығыңа табын » , « Жоғалған көл » , « Кемпірлер мен Пьесаларының « Тырналар ұшып барады » телефильм сценарийінің авторы . Жазушының көп шығармасы еңбек тақырыбына арналған . « Еңбек арқылы адам денсаулығын сақтайды » деген идеяны ұстанады . Жаңақорған ауданының құрметті азаматы . Халықаралық Қазақ ПЕН клубы сыйлығын алған ( 2000 ) . « Құрмет » орденінің иегері ( 2006 ) .

достық – ң бір-біріне адал, қалтқысыз сеніп, бір мүдделі, ортақ көзқараста болатын қасиеті. достық өзара жауапкершілік пен қамқорлықтың, рухани жақындықтың белгісі. нағыз достық кісіге шабыт беріп, өмірде кездесетін түрлі сәтсіздіктерге мойымауға, басқа түскен қайғы мен қиыншылықты бірге көтеруге жәрдемдеседі. дос-жарандардың мінездері әр түрлі болып келуі мүмкін. мысалы, біреуінде ққ не шабандық, екіншісінде тұйықтық не жігерсіздік байқалса да, бұлар достыққа кедергі бола алмайды, қайта нағыз достық осындай кемшіліктерден арылуға көмектеседі. сатқындық, екі жүзділік, өтірікшілік, өзімшілдік достықпен сыйыспайды. қазақтың дәстүрлі әдеп жүйесінде достыққа үлкен көңіл бөлінеді. халық арасында достық туралы мақал-мәтелдер жеткілікті: “дос жылатып, дұшпан күлдіріп айтады”, “досы жақсының, өзі де жақсы”, “дүниеде ң жалғыз қалғаны — өлгені, қайғының бәрі соның басында”. достыққа қарама-қарсы ұғым — қастық пен күншілдік. мұндай сезімге ерік алдырғандар басқаның қуаныш-қызығын, ырыс-бағын көтере алмайды, дос дегеннің не екендігін білмейді. дұрыс дос таңдай білу — өмірлік мақсаттардың бірі; саясаттанудағы достық ұғымы мемлекеттер арасындағы саяси, қ, мәдени мүдде тұрғысынан ынтымақтастық орнату шараларын бейнелеу үшін қолданылып жүр. қазір бізге достық бұрынғыдан бетер қажет. достық – бұл өмірдегі ешнәрсемен бағаланбайтын құндылық. дос табу оңай, ал оны сақтау одан да қиын. достық қатынасқа нәзіктікпен қарап, берік сақтау керек. өйткені ол да баптауды қажет ететін нәзік өсімдік сияқты. біздер достықты сақтау үшін жан-тәнімізбен еңбектенбеуіміз керек. қайтарымын қажет етпей, берудің жолдарын үйрену керек. сенім мен жарқын көңіл – достықты берік ететін тірек саналады. өзі шынайы дос бола білген ң достары да көп болады және жер бетінде өзін жалғыз сезінбейді.

дүниедегі ең ұлы сезімдердің бірі – достық. әр дүниеге келгеннен кейін, ес білгеннен-ақ жан дүниесіндегі сырын, мұң-шерін тарқатып, қуанышы мен қайғысын бөлісетін дос іздейді. қандай да бір қиындыққа тап болсаң, оны досыңмен бөлісіп, досыңның   ақылын тыңдап, шешім таба аласың. менің ойымша, басқаға жақсы да адал дос болу үшін, ең алдымен, түсінік, тыңдай білу, ақыл бере білу қабілеті жоғары болуы тиіс. достық ң ең алдымен бір-біріне сенуінен басталады. ол артқан сайын, достық та қатая түседі. ал бір-біріне сенімі жоқ, дегенмен өздерін   дос санайтындар да бар, ол жалған достық – бірде бар, бірде жоқ. «достық» туралы   нақты ой айтқан философ а.шопенгауэр өзінің   «өмірлік данышпандықтың афоризмдері» деген   еңбегінде: «нағыз шынайы достық ң бір-бірімен терең, таза және адал қарым-қатынасын қажет етеді. бұл дегеніміз – досыңыздың қайғысы мен қуанышына ортақтаса білу   деген сөз.   осының бәрі ң табиғи өзімшілдік, өркөкіректік қасиеттерін жояды» деген. күнделікті өмірде көңіліңе шапа­ғат сәулесін шашып, сенің төрт құбы­лаң­ды тең ететін айналаңдағы доста­рың­ның басы бұзылмағаны қандай жақсы.