Кең дүниенің көлемің ...» деп Ахмет Жұбанов атамыздың өлеңінде айтылғандай, барлығымыз үшін көгершін құсы – бейбітшілік пен достықтың символы іспеттес болып кеткен. Сонымен қатар ертеде көгершіндер алыс елдерден хат тасушы ретінде жаттықтырылып, хабар әкелген.
Көгершін көп халықтарда бейбітшілік белгісі, ол жер бетіне тыныштық пен береке әкелетін құс деп саналады. Ал атамыз қазақ тек көгершінді ғана емес, сонымен қатар аққуды – махаббаттың, қарлығашты – мейірімнің, бүркітті – ержүректіктің нышаны ретінде қарап, тіршілік иелерінің бәрін құметтей білген.
Осынау кішкентай ғана тіршілік иесі қалай және неліктен «бейбітшілік белгісіне» айналды екен, соны айта кетейік.
Талайларды боздатып, қаншама адамның өмірін жалмап, тағдырын қан жылатқан Екінші дүниежүзілік соғыстың аяқталысымен АҚШ пен КСРО сынды әлемдегі екі алпауыт мемлекет атом бомбасын жасап, тіпті бірі Жапонияның екі қаласына тастап та үлгеріп еді. Осы әрекеттен кейін 1949 жылдың 20-25 сәуірі аралығында Париж және Прага қалаларында бір мезгілде бейбітшілік жақтаушыларының Бүкіләлемдік Конгрессі өтеді. Енді деректерге сүйенсек, бейбітшілік жақтаушылары аты төрткүл дүниеге әйгілі болған суретші Пабло Пикассодан өздеріне танымбелгі жасап беруін өтінген көрінеді. Міне, осылайша дүниеге кішігірім және көзге бірден түсетін тұмсығымен зәйтүн бұтағын алып бара жатқан ақ көгершіннің сұлбасы келген екен.
Менің әжемнің әкесі яғни менің нағашы атам Әбдіхалық Асанов соғыс ардагері,бірнеше орден мен медальдардың иегері.Әбдіхалық Асанов 1902жылы дүниеге келген.1912-1915 жылдары ауылда оқып хат таныған.Жастайынан еңбекке араласып,сол кездегі колхоз бірлестігінде еңбек еткен.Ата-анадан 2ұл,1қыз болып,қарапайым шаруа жанұясында тәрбиеленген.1941жылы алғашқы қарулы күштермен бірге,Отан қорғауға соғысқа аттанған.1945жылы соғыс аяқталғанда,жеңіспен елге келген.Артынша әскер қатарына қайта шақырылып Жапон соғысына қатысқан көрінеді.Елге 1947жылы оралып,менің нағашы әжеммен отау құрған.Соғыстан оң қолының саусақтары жоқ болып мертігіп қайтқан.1950жылдан бастап Невтобаз мекемесіне жұмысқа орналасып,еңбек еткен.Әжем екеуі 2ұл,3қыз, өсіріп ер жеткізген.Атам өте қарапайым,ақ көңіл,қазақы болған.Тыным таппайтын адам болған көрінеді.1965жылдары зейнетке шықсада еңбек өтілін жалғастырған.Қолының бос кездерінде жеміс-жидек,бау бақша өнімдерін егумен айналысқан.1970 жылдары зейнетке шығып,мал бағумен айналысқан.1975жылы 73жасында дүниеден өткен.Мен нағашы атамды мақтан тұтамын.Ұлы Отан сөғысына қатысып,менің осы бейбітшілік өмірде өмір сүруіме жағдай жасап кеткені үшінде,басымды иіп тағзым етемін.Ол кісінің медальдары мен ордендері өз әжемнің сандығында сақтаулы.Әжем маған көрсетіп:Сенде атаңдай мықты бол балам,-деп батасын берді.Біз ата-әжелеріміздің өмірінің жалғасымыз.
Көгершін - бейбітшілік құсы.
«Ақ көгершін, көгершін,
Қолқанат құс сен едің,
Бар кезіп қайт ел үшін,
Кең дүниенің көлемің ...» деп Ахмет Жұбанов атамыздың өлеңінде айтылғандай, барлығымыз үшін көгершін құсы – бейбітшілік пен достықтың символы іспеттес болып кеткен. Сонымен қатар ертеде көгершіндер алыс елдерден хат тасушы ретінде жаттықтырылып, хабар әкелген.
Көгершін көп халықтарда бейбітшілік белгісі, ол жер бетіне тыныштық пен береке әкелетін құс деп саналады. Ал атамыз қазақ тек көгершінді ғана емес, сонымен қатар аққуды – махаббаттың, қарлығашты – мейірімнің, бүркітті – ержүректіктің нышаны ретінде қарап, тіршілік иелерінің бәрін құметтей білген.
Осынау кішкентай ғана тіршілік иесі қалай және неліктен «бейбітшілік белгісіне» айналды екен, соны айта кетейік.
Талайларды боздатып, қаншама адамның өмірін жалмап, тағдырын қан жылатқан Екінші дүниежүзілік соғыстың аяқталысымен АҚШ пен КСРО сынды әлемдегі екі алпауыт мемлекет атом бомбасын жасап, тіпті бірі Жапонияның екі қаласына тастап та үлгеріп еді. Осы әрекеттен кейін 1949 жылдың 20-25 сәуірі аралығында Париж және Прага қалаларында бір мезгілде бейбітшілік жақтаушыларының Бүкіләлемдік Конгрессі өтеді. Енді деректерге сүйенсек, бейбітшілік жақтаушылары аты төрткүл дүниеге әйгілі болған суретші Пабло Пикассодан өздеріне танымбелгі жасап беруін өтінген көрінеді. Міне, осылайша дүниеге кішігірім және көзге бірден түсетін тұмсығымен зәйтүн бұтағын алып бара жатқан ақ көгершіннің сұлбасы келген екен.
Менің нағашы атамның өмірбаяны.
Менің әжемнің әкесі яғни менің нағашы атам Әбдіхалық Асанов соғыс ардагері,бірнеше орден мен медальдардың иегері.Әбдіхалық Асанов 1902жылы дүниеге келген.1912-1915 жылдары ауылда оқып хат таныған.Жастайынан еңбекке араласып,сол кездегі колхоз бірлестігінде еңбек еткен.Ата-анадан 2ұл,1қыз болып,қарапайым шаруа жанұясында тәрбиеленген.1941жылы алғашқы қарулы күштермен бірге,Отан қорғауға соғысқа аттанған.1945жылы соғыс аяқталғанда,жеңіспен елге келген.Артынша әскер қатарына қайта шақырылып Жапон соғысына қатысқан көрінеді.Елге 1947жылы оралып,менің нағашы әжеммен отау құрған.Соғыстан оң қолының саусақтары жоқ болып мертігіп қайтқан.1950жылдан бастап Невтобаз мекемесіне жұмысқа орналасып,еңбек еткен.Әжем екеуі 2ұл,3қыз, өсіріп ер жеткізген.Атам өте қарапайым,ақ көңіл,қазақы болған.Тыным таппайтын адам болған көрінеді.1965жылдары зейнетке шықсада еңбек өтілін жалғастырған.Қолының бос кездерінде жеміс-жидек,бау бақша өнімдерін егумен айналысқан.1970 жылдары зейнетке шығып,мал бағумен айналысқан.1975жылы 73жасында дүниеден өткен.Мен нағашы атамды мақтан тұтамын.Ұлы Отан сөғысына қатысып,менің осы бейбітшілік өмірде өмір сүруіме жағдай жасап кеткені үшінде,басымды иіп тағзым етемін.Ол кісінің медальдары мен ордендері өз әжемнің сандығында сақтаулы.Әжем маған көрсетіп:Сенде атаңдай мықты бол балам,-деп батасын берді.Біз ата-әжелеріміздің өмірінің жалғасымыз.