Туған күн — мереке. Барлық ұнайды мерекелейтін оның, өйткені бұл тамаша мүмкіндік уақытты ата-аналары, достары, туыстары. Мен дүниеге келген жиырма екінші қараша. Таңертең менің туған ата-анам салады сыйлықтар жанында менің төсек. Сондықтан бірінші нәрсе көремін, қашан просыпаюсь, — бұл менің сыйлықтар табыс етілді. Менің әкем мен әпкем келеді менің бөлмеге құттықтау үшін мені Әдетте, біз менің туған күнім.. кешке дейін менің туған біз қабаттарын пәтер. Таңертең күн өткізу кештері атты менің туған әкем жүріп естелік суретке түседі және сатып алады барлық қажетті. Менің анам торт пісіріп береді немесе бәліш. Кешке тамақ дайындалады, даярланған үстел. Біз надеваем кешкі киімдер мен қонақтар күтудеміз. Пәтер көрінеді әдемі, жайлы. Мен әрқашан қуанышпен қарсы алады менің қонақтар. Ұнайды алуға гүлдер мен сыйлықтар табыс етілді. Бұл күні бізде мол түскі ас. Анам енгізеді мерекелік торт. Мен задуваю шамдар. Біз би билейміз, ән айтамыз әндер, ойындар ойнаймыз, смеемся, қалжың айтамыз, айтамыз көңілді. Менің ойымша, бұл менің туған күні — ең үздік. Жақсы көремін бұл мереке.
Алеша қатты қуанды, себебі оған оқуға ешкім кедергі жасамайды. Алеша кітапты алып, ас бөлмеге оқуға барды.Үйде жарық болмаған еді, сондықтан ол қолшамды қосты. Осы сәтте біреу есіктің қоңырауын басты. Алеша естімегендей болды, себебі ол кітаптың қызықтығынан, кітаптан басын алған жоқ. Нәнесі жүгіріп келіп: - Сен құлағың естімейді ме? Есік қағып жатыр, бар аш! Алеша кітапты тыға бастады, егер кітапты әжесі көрсе, жыртып тастайды. Ол есік ашуға кетті. Есіктін алдында суретші, анасы және әжесі тұрды. Олар Алешаға ұрыса бастады: - Сенің құлағың естімейді ме? Бағанадан бері есікті қағып тұрмыз! Анасы: - Ал егер мен ауырып қалсам ше? Қолшам өшіп қалды. Алешаға бәрібір, оның ойы кітаптың бірінші беті. Түн. Алеша ұйықтауға кетті. Өзімен бірге кітабын алды. Қараңғы болып тұрса да, Алеша кітапты оқып, бітіргісі келді.
- Сен құлағың естімейді ме? Есік қағып жатыр, бар аш!
Алеша кітапты тыға бастады, егер кітапты әжесі көрсе, жыртып тастайды. Ол есік ашуға кетті. Есіктін алдында суретші, анасы және әжесі тұрды. Олар Алешаға ұрыса бастады:
- Сенің құлағың естімейді ме? Бағанадан бері есікті қағып тұрмыз! Анасы:
- Ал егер мен ауырып қалсам ше?
Қолшам өшіп қалды. Алешаға бәрібір, оның ойы кітаптың бірінші беті. Түн. Алеша ұйықтауға кетті. Өзімен бірге кітабын алды. Қараңғы болып тұрса да, Алеша кітапты оқып, бітіргісі келді.