Ұлттық кітапхана – ҚХР-ның, Азияның және әлемнің ең ірі кітапханасы. Азияның ең үлкен кітапханасы деп саналатын Қытай Ұлттық кітапханасында 35 миллионнан астам кітап, қолжазба және тарихи коллекция бар. Кітапхананы Чинг әулеті (1644-1912) 1909-1912 жылдар арасында Пекин қала орталығына құрды. Қазір кітапханаға жыл сайын 5 миллионнан астам оқырман келеді. Ұлттық кітапхана ғылыми, ұлттық басылымдарды сақтау қоймасы. Ұлттық библиографиялық орталық, кітапханалық-ақпараттық және ғылыми- техникалық кітапханалар желісінің ұлттық орталығы және даму орталығы. Кітапхананың жалпы аумағы 170000 шаршы метрді құрайды, әлемдік кітапханалар арасында бесінші орында. 2003 жылдың соңына қарай кітапхана 24 110 000 томның бай коллекциясын алды. Коллекцияда 270 000 том сирек кітаптар, 1 600 000 том ежелгі кітаптар болды. Кітапханада Қытай кітаптары мен шетел тіліндегі материалдардың ең үлкен топтамасы бар.
Классикалық туындылар жиналған ғимарат пен оқу залдары бір-бірінен бөлек. Келушілерге ашық бөлімі футуристік сәулет стилімен назар аударады. Ғимараттың ішкі дизайны да қабат-қабат оқу залдары түрінде жобаланған. Кітапханада 2004 жылы цифрлық бастама басталып, кітапхананың мұрағаты интернет ортасына көшірілді. Кітапханасының мұрағаты жыл сайын артып, 2016 жылдың деректеріне қарағанда кітапханада 115 тілде 35 миллионнан астам материал бар. Кітапханадағы ең байырғы тарихи туынды – осыдан 3 мың жыл бұрын тасбақа қабығына жазылған жазу.
Ресей Ғылым Академиясының Кітапханасы I Петрдің бұйрығымен 1714 жылы тұрғызылған. Кітапхананы ұйымдастырудағы басты мақсат – еуропалық білімге құштар, барлық сауатты адамдарды кітаптармен қамтамасыз ету болды. Кітапхана қоры – көптілді және әмбебап. Бастапқы кезде кітапханада 2 мыңға
жуық кітап болған көрінеді. 1783 жылы ІІ Екатеринаның бұйрығынан кейін кітапханаға Рейсейде жарық көрген барлық баспалар әкеліне бастады. Бүгінде Ресей Ғылым Академиясының кітапханасы – бүкілресейлік мемлекеттік әмбебап кітапхана ретінде жұртшылыққа белгілі әрі әлемнің ең үлкен ғылыми кітапханаларының қатарынан орын алады.
Стокгольм кітапханасы швед сәулетшісі Гуннар Асплундтың басшылығымен тұрғызылған. Құрылыс жұмыстары 1924 жылы басталған екен. Құрылыс төрт жылдың ішінде аяқталып, яғни 1928 жылы кітапхана пайдалануға берілді. Ескере кететін жәйт, бұл кез келген кітап оқуға құштар адамды қабылдайтын тұңғыш шведтік кітапхана болып табылады.
1-тапсырма. Мәтіннен негізгі және қосымша ақпаратты, көтерілген мәселені анықтауға бағытталған 5 сұраулы сөйлем құрастырыңыз.
1.
2.
3.
4.
5.
2-тапсырма. Мәтіннен негізгі ойды білдіретін сөйлемдерді іріктеп, мәтін негізінде жинақы мәтін жаз.
3-тапсырма. КЕСТЕНІ ТОЛТЫР
Тілдік бағдар Сұрақтар Жауаптар
Мекен үстеуі Қандай сөздер жатады?
Мезгіл үстеуі Мезгіл үстеуіне мысал жаз
Мөлшер үстеуі Анықтамасын жаз
Сын-қимыл үстеуі Мысал келтір.
Мақсат үстеуі Синонимдерін жаз.
Себеп-салдар үстеуі Мысал келтір.
Топтау үстеуі Қандай сұрақтарға жауап береді?
Күшейткіш үстеуі Синонимдерін жаз.
Бағалау критерийі № тапсырма Дескриптор
Білім алушы
Мәтіннен негізгі және қосымша ақпаратты анықтап, көтерілген мәселені анықтауға бағытталған сұрақтар құрастыра алады.
Жұпта мәтіннің қысқаша мазмұнын айта алады. 1 Негізгі және қосымша ақпаратты, көтерілген мәселені анықтайтын 5 нақтылау сұрақтарын құрастырады.
3
Оқылым материалы бойынша негізгі ойды білдіретін сөйлемдерді іріктей отырып,
жинақы мәтін жаза алады. 2 Оқылым материалы бойынша жинақы мәтін жазады. 3
Үстеудің мағыналық түрлерін ажыратады, синонимдік қатарларын түрлендіріп қолданады. 3 Үстеудің мағыналық түрлерін ажырата алады.
Синонимдік қатарларын түрлендіріп қолданады.
Мысалдар келтіреді, анықтамасын жазады. 1
1
1
Барлығы 9
Кешегі Кеңес өкіметінің солақай саясаты салдарынан талай ақындарымыз ел-жұртқа, кейінгі жас ұрпаққа жария етілмей келгені көпке мәлім. Солардың бірі – аса талантты, сегіз қырлы, бір сырлы ақын Уәйіс Шондыбайұлы.
Ақылбай, Мағауия, Көкбай, Әріптермен бірге жүріп, ақындық өнерін шыңдаған ол 1873 жылы бұрынғы Семей облысының Шұбартау ауданы, Баршатас ауылына қарасты Доғанды болысы, 12-ші ауылының Жылтыр деген жерінде дүниеге келіпті. Руы – Керей.
Шондыбайдың Уәйістен басқа төрт баласы болған екен. Олар: Мұхамарияр, Жүніс деген ағалары болса, Исатай, Естай атты інілері. Кейінгі екі інісі де әнші болыпты. Ал аса талантты Уәйіс өнер жолына ерте түсіп, серілік құрып, өлең айтып, ән салып, сол елдің өнерпаз ақын-жыршы және әншілерімен етене таныс, сырлас болған көрінеді. Бұған қоса ол ақындық пен шешендікті, тіпті, композиторлықты меңгеріп, саясат пен күрес жолында талай ел қамын жеген күрескер ардагерлермен сырлас, ниеттес те болған екен. Бұл жөнінде Уәйіс туралы жырлаған бір ақынның мынадай өлеңінен байқауға болады.
- О сол кісі мықтыға ұрынбайды,
Ақындар арбасып та, қырындайды.
Уәйіс сүйкеп өтсе, несі сөкет,
Әлихан мен Міржақып, Құрымбайды?
Міржақып себеп болған қақтығысқа,
Ат жалы, түйе қомы – қапылыста.
Ақынды сөйлетудің жөні бөлек,
Уәкеңмен айтысқанның қолы қысқа.
Уәйістің ақындық өсу жолын зерделей қарасақ, оның ұлы Абайдан үлгі-өнеге алып, өсиетін көп тыңдап, ақындық жолын терең түсінгені, ұлы суреткердің сүйікті шәкірті болғаны анық байқалады. Жас таланттың ақындығын ерте аңғарған Абай оны 1894 жылдары шақыртып алып, қамқорлық жасайды, өнер жолына баулиды.
Уәйіс:
- Шырқасам, жан шыдамас айғайыма,
Ән мен күй ұялаған таңдайыма.
Найза да бойламаған көмейіме,
Бақ, дәулет, өнер біткен маңдайыма, - деп өзі айтқандай, сол өнерді болашақ өмір үшін қару етеді. Сөйтіп, Уәйіс Абайдың ақын, білімдар, дарынды шәкірттері – Ақылбай, Мағауия, Көкбай, Әріп, Әсеттің тобында жүріп, ақындық өнерін шыңдай түседі.
Таяуда қолыма 2006 жылы бір топ авторлардың құрастыруымен Талдықорған қаласында басылған «Өмір өрнектері» атты кітап түсті. Осы кітаптың «Уәйіс әнші» деген бөлімінде бұрын көп жария болмаған ғылыми деректер беріліпті. Онда былай сипатталады: «Уәйіс Шондыбайұлы 1873 жылы Ташкент қаласында дүниеге келді. Аталған қаладағы 113 адамның ішінде Түгел Қозыбақұлының баласы Ибрагим, Ибрагимнің туған баласы Шондыбай мен келіні Сыпайы да болған. Аяғы ауыр Сыпайы сол жерде босанады. Содан Шондыбай Шұбартауға Уәйіс бір жастан асқанда бір-ақ келеді.
Уәйістің арғы атасы Көлібайдың мекені – Сартерек- Жылтыр деген жер. Ибрагим немересіне ұлан-асыр той жасайды. 1881 жылы Уәйіс Семейдегі бір жылдық медреседе Әбіш Петрұлының үйінде жатып оқиды. Ол пысық, көзі ашық адам екен. Уәйісті ертіп жүріп, нелер жақсы жерлер мен адамдарды көрсетеді. Ол осында жүріп Абайды, Ақылбай мен Төлеуді, Әзімбай мен Шәкерімді, Көкбай мен Мағауияны көреді. Әбіштің ұлы Темек арқылы орыстың Державин, Ломоносов, Пушкин, Некрасов, Лермонтов сияқты қаламгерлерінің аттарына қанығады. Әбіштің Семейдегі үйінде жүрген кезінде Уәйіс Өскеменнен, Павлодар мен Омбыдан, Қызылжар мен Қараөткелден келген зиялылардың ұлағатын естіп өседі. Оның ақындығы мен әншілігі де осында елге тарай бастайды. Ал 1888-1889 жылдары болыс Бегеш Сабанұлына хатшы бола жүріп, Омбы, Қарқаралы, Семей, Өскеменді аралап, Игісін, Бақтыбай, Біржан сал, Жаяу Мұса, Ақан серінің алдын көреді. Содан 17 жасында Жетісуға келіп, Құлмамбет, Жамбыл, Албан, Асанмен жүздеседі. Жетісу елі ақын шығармашылығына үлкен әсерін тигізеді. Уәйістің өнеріне сүйсінген Бодау ақын:
- Өнер, кәсіп оятар жұрттың санасын,
Айыра біл халал мен харам арасын.
Байлық, тірлік ол да – тұрған мақсатың,
Ғылымға тарт үш арыстың баласын, - деп жол нұсқапты.
Осы ұлағатты ақылды ойға түйген жас ақын үш арыстың бүгесі мен шігесін, адамдарын, ел деп еңіреген ерлерін танып, мемлекеттік, елдік шеңберінде ойлап, өле-өлгенше оқуын да, тоқуын да тоқтатпай, жырлап өткен. Осы кезеңдерде ол былай деп жырлаған екен:
- Саясат бір-біріңді жау қылады,
Тірілтіп, өліңді де қау қылады.
Адам деген ол үшін бір ойыншық,
Науқасты емдемей-ақ сау қылады.
Керек болса төбені тау қылады,
Қайыршыны қаңғыртпай, бай қылады.
Ақыл, иман, ақиқат табанында,
Ақылдыны ақымақ, шау қылады.
Өмірде болмағанды бар қылады,
Әлемді адамзатқа тар қылады.
Халық, құдай, намыс деп өлесіңдер,
Құдайды халыққа да жау қылады.
Осы жырдың мазмұнына қарап, оның заман ағымын дұрыс түсініп, халықтың келешек өмірін аңғара білген, саяси бағдары айқын, еңбекші кедей табының жырын жырлаған азамат ақын екенін көреміз. Ол бұл туралы былай толғайды:
- Кеңшілік кедейлерге заман бар ма,
Қайғымен көп қамыққан адамдарға.
Әлсізді әлі жеткен аңдып, жеп жүр,
Болған соң уақыт осы амал бар ма?
Сөйлеп сөз, айтып арыз жетер емес,
Сөз өтпей, соқса жетпес шабандарға.
Заманды әділетсіз аз сөйлейтін,
Қызыл тіл, қимылдап қал шамаң барда.
Шығармаларының жарық көруіне Қайым Мұхамедханов көмегін тигізіпті
Абай (Ибраги́м) Кунанба́ев[2] (каз. Абай Құнанбайұлы (инф.); 29 июля [10 августа] 1845, урочище Жидебай в Чингизтау — 23 июня [6 июля] 1904, там же[3]) — казахский поэт, композитор, просветитель, мыслитель[4], общественный деятель, основоположник казахской письменной литературы и её первый классик, реформатор культуры в духе сближения с европейской культурой на основе просвещённого ислама.
Абай Кунанбаевказ. Абай ҚұнанбайұлыИмя при рожденииказ. Ибраһим ҚұнанбайұлыДата рождения29 июля (10 августа) 1845[1]Место рожденияур. Жидебай, Бийский уезд, Томская губерния, Российская империяДата смерти23 июня (6 июля) 1904[1] (58 лет)Место смерти
Жидебай[d], Семипалатинский уезд, Российская империя
ГражданствоРоссийская ИмперияРод деятельностилингвист, поэт, переводчик, композитор, общественный деятель, писатель Медиафайлы на Викискладе Произведения в Викитеке

Портрет Абая
Настоящее имя — Ибрагим, но прозвище Абай (каз. Абай «внимательный», «осторожный»), данное бабушкой Зере, закрепилось за ним на всю жизнь. Его племянник — также известный казахский поэт и философ Шакарим Кудайбердиев.
Содержание
Биография
Абай Кунанбайулы родился 29 июля (10 августа) 1845 года в урочище Жидебай в Чингизских горах, в то время административно принадлежавшем к Бийскому уезду Томской губернии (ныне в Абайском районе Восточно-Казахстанской области), в семье крупного бая Кунанбая Оскенбаева (Ускенбаева) рода Тобыкты из казахского племени Аргын. Семья Абая принадлежала к местной знати; дед (Оскенбай) и прадед (Иргизбай) главенствовали в своём роду в качестве правителей и биев.
Начатое в детстве домашнее обучение у муллы было продолжено в медресе у муллы Ахмет-Ризы в Семипалатинске, где преподавали арабский, персидский и другие восточные языки. Одновременно посещал русскую школу. К концу пятилетней учёбы начинает писать стихи, сначала приписывая их авторство своему другу Кокпаю Джантасову. С 13 лет отец Кунанбай начинает приучать Абая к деятельности главы рода. В возрасте 28 лет Абай отходит от неё, целиком занявшись самообразованием, но только к 40 годам создаёт свои первые взрослые стихотворения. Значительным событием для Абая явилось его общение с политическими ссыльными Е. П. Михаэлисом, Н. Долгополовым, С.Гроссом