Біз «қазақ киносының тілі өте кинематографиялық» деп мақтанамыз. Бірақ, бұл, «кино лайым классикаға ұқсағысы келіп тұруы керек» деген сөз емес. Мойындайық, өз-өзімізді ұмытып, бәріміз «кинематографиялық» киноның соңынан кетсек, қазақ көрермені Голливудтың жемтігі бола береді. Қазір бұқараның санасы үшін күрес жүріп жатыр. Зеңбірекке қарсы ақберенмен шығуға болмайды. Бұқаралық киноға қарсы авторлық киномен қарулана алмайсыз. Биік өнер, эстеттік кино – ол да керек, бірақ, бұқара үшін «сторителлинг» немесе қарапайым сюжет баяндаушы фильмдер басымдықта болатынын жасыра алмаймыз. Ақан Сатаевтың бұл фильмі – нағыз сол тұрпатты дүние.
Көріп отырғанымыздай, қазақ киносының қазіргі келбеті – бүкіл қазақ қоғамының келбетіндей ию-қию. Мемлекет өзіне ұнайтын киноға ақша бөледі, кейде өзіне ұнамайтын киноға да мүмкіндік береді. Ал, «кино арқылы табыс тапсам, танымал болсам, абырой жинасам» дейтін жеке студиялар, кейде кино еместі кино деп түсіріп, өз бетімен «дамып» жатыр. Жалпы талғамды көтеретін дүниелердің зәрулігі өкінішті. Авторлық фильмдер кинотеатрларға жетпейді, жетпеуіне мұндай сипаттағы киноны көрсеткісі келмейтін билік өкілдері де, көргісі келмейтін көрермен де кінәлі шығар. Бірақ, көрермен көргісі келетін киноны деңгейлі түсіру камера ұстаған ағайынға да серт пе дейміз?!
Действие происходит весной, в имении помещицы любови андреевны раневской. когда начинает вишневый сад, который в необозримом будущем планируется продать за долги. людмила андреевна и ее дочь анна на протяжении пяти лет жили за границей, в париже. мужа у раневской нет, он погиб от алкоголизма. в данном имении на протяжении этого времени жил брат раневской гаев со своей дочерью варей. денег у любови андреевны практически не было. во всем этом виновата была ее беспечность отношение к деньгам и ее последний возлюбленный, который обворовал, а затем и вовсе бросил. брат и его дочь встречали раневскую и анну на станции. дома их ждала горничная дуняша и купец лопахин. они активно обсуждали судьбу владения. купец лопахин предлагал раневскому разбить имеющую землю на наделы и отдать в аренду дачникам. но тот сопротивлялся с ссылаясь на то,что земля засажена вишневым садом. гай оставшись наедине с варей пытался разрешить сложившуюся ситуацию. он предложил своим родственникам к зажиточной тетки в ярославль и попросить у нее денег. племянница его успокоилась, ведь дядя решила их проблемы. двадцать второго аавгуста-деь торгов. в этот вечер в имении проводился . раневская ждала брата ведь он должен был деньги от тетки из ярославля. и вот он появился пятнадцать тысяч. этих денег не хватало, чтобы выкупить имения. приобрел это имение купец лопахин и его аж распирала радость, ведь владение достались ему. любови андреевны рыдала об утерянном саде, дочь успокаивала ее, говоря, что будет другой сад и другое имение. потом все начинают разъезжаться
Біз «қазақ киносының тілі өте кинематографиялық» деп мақтанамыз. Бірақ, бұл, «кино лайым классикаға ұқсағысы келіп тұруы керек» деген сөз емес. Мойындайық, өз-өзімізді ұмытып, бәріміз «кинематографиялық» киноның соңынан кетсек, қазақ көрермені Голливудтың жемтігі бола береді. Қазір бұқараның санасы үшін күрес жүріп жатыр. Зеңбірекке қарсы ақберенмен шығуға болмайды. Бұқаралық киноға қарсы авторлық киномен қарулана алмайсыз. Биік өнер, эстеттік кино – ол да керек, бірақ, бұқара үшін «сторителлинг» немесе қарапайым сюжет баяндаушы фильмдер басымдықта болатынын жасыра алмаймыз. Ақан Сатаевтың бұл фильмі – нағыз сол тұрпатты дүние.
Көріп отырғанымыздай, қазақ киносының қазіргі келбеті – бүкіл қазақ қоғамының келбетіндей ию-қию. Мемлекет өзіне ұнайтын киноға ақша бөледі, кейде өзіне ұнамайтын киноға да мүмкіндік береді. Ал, «кино арқылы табыс тапсам, танымал болсам, абырой жинасам» дейтін жеке студиялар, кейде кино еместі кино деп түсіріп, өз бетімен «дамып» жатыр. Жалпы талғамды көтеретін дүниелердің зәрулігі өкінішті. Авторлық фильмдер кинотеатрларға жетпейді, жетпеуіне мұндай сипаттағы киноны көрсеткісі келмейтін билік өкілдері де, көргісі келмейтін көрермен де кінәлі шығар. Бірақ, көрермен көргісі келетін киноны деңгейлі түсіру камера ұстаған ағайынға да серт пе дейміз?!