Қазіргі техника дәуірінде адамның күнделікті өмірі компютермен өтеді. Оны ешкім жоққа шығара алмайды. Компютерге отырған кезде адам жай ғана отырмай интернет пайдаланады. Қазір интернеттен өзіңе керектінің бәрін таба аласын. Тіпті, интернетте отырып-ақ өзіне керектіні сатып алуыңа болады (киім, тамақ,әшекей-бұйымдар т.б.). Әрине, бұл өзіңе пайдалы. Бірақта әрбір заттың өз уақыты, өз орны болу керек емес пе? Ал қазіргі жастар күні-түні сол монитордың алдында отыруға бар. Ол бір жағынан денсаулыққа әсер етеді, ал бір жағынан санаға әсер етеді. Кейбіреулер айтып жатады интернетке отырсаң бәрін білесің, бәрінен хабардар болып отырасың деп, ол да дұрыс бірақ ол адамның өзіне байланысты. Ол жақсы бірдеңелер біліп жатама немесе ойын ойнап, агентте отырама. Мысалы, қазіргі ата-аналар интернетті балаларына қосып беріп жатады. Өзі білмесе де баламның көзі ашық болсыншы, білсін, оқысын деп. Ал бала болса құр ойнаумен уақытын өткізеді. Ал сабақ жайында қалады.
Айтатын дос, қасының ашып атын,
Бір күні отырды да Қасым ақын,
Деді маған:— Ұлы ғой Абай деген
Ақын біткен алдына бас ұратын.
Жөтелді сәл жанында тұнып өлең,
Сосын айтты:— Жақсы-ау деп ұлы деген.
Тұрсам ба деп тұғырда түлеп жүрмін
Қол ұстасып мықтының біріменен.
Ақындарда асқақтық қашанғы әдет,
Ойлап едім Абайдан асам ба деп,
Қардай еріп кететін уақыт қалды
Тағдыр мұрша бермей тұр жасауға көп...
Деді тағы:— Ұлылық қайда Абайдай,
Аспанынан сөніпті қай заманда ай...
Соны айтты да жалт етіп жүре берді ол,
От лақтырып шарт сынған найзағайдай.
Объяснение:
надеюсь